شهادت حضرت فاطمه (س) شب سوم فاطمیه اول 92 - محمود کریمی

روضه - در مقامی که عقیق سرخ از زر بهتر است اشکهایم بال معراج است از پر بهتر است بیشتر از بهترین وجه عبادت از نماز در قیامت اشکهایت را بیاور بهتر است با زبان دل فقط حرف خودم را می زنم نامه بر این روزها باشد کبوتر بهتر است از سر اخلاص حمدش را به جا می آورم آنکه از آغاز یادم داده کوثر بهتر است گرچه فرقی نیست بین ساقی و کوثر ولی بارها فرموده پیغمبر که مادر بهتر است مصحف زهرا به غیر از سینه معصوم نیست سر مستور خدا در پرده آخر بهتر است وقت بالا بردن دَر حرز نام فاطمه از دو لشگر هم برای مرد خیبر بهتر است هر کسی بو برده از غیرت شهادت میدهد در نگاه مرد ، مرگ از اشک همسر بهتر است از زمانی که شنیدم در به پهلویت گرفت حس من این است اصلاً خانه بی در بهتر است

روضه - انگار که چشمانِ تو را خواب گرفته کاشانه ی ما را غم سیلاب گرفته هفتاد شب است این که نخوابیده ای اما حالا چه شده چشم تو را خواب گرفته اسرار ندارم که تو را سیر ببینم نزدیک سه ماه است که مهتاب گرفته برخیز گریبان زده ام چاک بدوزش بی حالی تو از علی آداب گرفته این دفع? چندم شده از صبح که زینب پیراهن گُلدار تو را آب گرفته وا کن گره ی روسری اَت را ولی آرام این مقنعه را لخته ی خوناب گرفته تا که سر تو خورد به دیوار شکستم بعد از تو نفس از جگرم تاب گرفته ای گونه ترک خورده دو ماه است رُخت را یک پنجه و انگشتر آن قاب گرفته فهمیده ام این میخ چرا کج شده این قدر پهلوی تو بد جور به قلاب گرفته شاعر : حسن لطفی

زمینه - خدا به خیر کنه مادر یه جوریه حالش خرابه و انگار یه نوریه از آسمون میاد پی مادر داری میمیری شب آخر داره میلرزه تن و بستر پیش چشمای تر حیدر دلامون خونِ برا مادر شب غربت بعد غروبه میگه مادر حال من خوبه ولی انگار دلم آشوبه دیگه اون چشما نیمه بازه توی هر آهش پره رازه زخمای کهنش دونه دونه شده باز غرق خون تازه آخرین روز آیه آخر از سر ما سر میشه آخر دیگه فردا سایه مادر چشاش پر از غمه چهرش خزونیه رنگش پریده و قدش کمونیه قصش رسیده به شب آخر بی تو میگیره دل خونه بی تو میسوزه اشیونه نفسات داغ مثه آتیش گوشه لب هات پره خونه روی لبهات شهادتین وصیت هات با حسنین تو آغوشت سر حسینه با گریه میبوسی روی حسینت و زینب داداشش و می بوسه عین تو از کربلا میگی برا دختر

شور - روی تو تلألو خود مادره مِهر تو از عشق مادرم بهتره عشق تو من و تا آسمون میبره دین من ولایت خود حیدره روی تو جمال داوره اسم تو چراغ محشره موی تو شب قدر من و دست تو امید آخره ای آقا حسین ای بی کفن من گفتم به هر کی کافره آقامون ولی داوره فرزند امیر خیبره دین من حسین بی سره چشم من برات بهاریه عاقل ها میگن چه کاریه من میگم جنون خماریه روح من تو بی قراریه ای آقام حسین بی کفن این مستی با خونه زادیه عشق تو مگه ارادیه وقتی عشق برام جهادیه سر رو تن برام زیادیه من هستم گرفتار تو با جونم خریدار تو من بندم تو دربار تو من عبدم تو بازار تو آمادم برا دار تو فرماندم علمدار تو صلی الله علی الباکین علی الحسین

مناجات - به سرم بود بیاید ام بنین مادرت فاطمه امد عوض مادر من پدرت از نجف آمد، توهم از خیمه بیا کن خلاص از غم حسرت دل غم پرور من ...