شهادت حضرت فاطمه (س) شب چهارم فاطمیه اول 1401 - حنیف طاهری

روضه - در حریم خانه ماندیم اعتکاف این است این سوی مسجد شعله ور رفتیم مساف این است این خطبه تو واژه‌ واژه‌ ذوالفغار دیگری ست جلوه آن تیغ پنهان در غلاف این است این از امام از کعبه گفتی بستی احرام دگر بی‌امان دور علی گشتی طواف این است این رو گرفتی پیش نابینا، حیا آن است آن نیمه‌شب تابوت می‌خواهی، عفاف این است این می‌رسد روزی که چشم آسمان روشن شود بر مزارت کعبه می‌گوید مطاف این است این رو گرفتی پیش نابینا حیا آن است آن نیمه شب تابوت می خواهی عفاف این است این می رسد روزی که چشم آسمان روشن شود بر مزارت کعبه می گوید مطاف این است این

زمینه - فاطمه جان عزیز من چرا از این زخما نگفته بودی پاشو بگو موقع غسل چیکار کنم با این همه کبودی دیگه علی چاره نداره کجا آب بریزم که خون نباره با این همه زخمی که خوردی چطوری این سه ماه طاقت آوردی بریز آب روان اسما ولی آهسته آهسته روی زخمی که رو پهلو روی زخمی که رو دسته داغ دل منم مثل دردای تو بدون حد و مرز تا قبل ازین یک نفرم ندیده بود دست علی بلرزه با حسن و حسین و زینب صدای گریه مون بلند امشب درب کفن هنوز باز کی میاد کمکم تشییع جنازه رو کفن لکه خون بمیرم زخم پهلوتو دست خیبر شکن حالا نداره زور تابوتو تنها تربن کرد زمین تو این شب بی سحر مدینه چطور آخه من بتونم رو بدنت سنگ لحد بچینم وقتی تو رو به خاک سپردم رو زمین افتادم همونجا مردم قبر من مزارت انگار همه کس علی خدانگهدار سر زینب روی شونم تو دست حسن دستش خیالت راحت ای خانم حواسم به حسین هستش

زمینه - ای مجاهد مجاهد آفرین بر جهاد تو هزار آفرین ای جان آقاجانم امیرالمومنین اَشهَدُ اَنَکِ جاهَدتُ فِی الله حَقَ جِهاده مثل تو پای دفاع از ارزش ها کی ایستاده تربیت یافته های مکتبت مگه یک ذره نا امید میشن بعد عمری تلاش و بندگی روی پای خودت شهید میشن لبیکِ یا زهرا تو شهیده ی شهید پروری فرمانده ی لشکر حیدری تو الگوی رزمنده های نام آوری اسم تو ذکر سلیمانی ها در وقت نَبَرده وقتی اسمتو میارن ورق جنگ برمیگرده همه گفتن تو معرکه تویی مظهر اقتدار و معرفت بس که ایستادی پای حق شدی مادر جبهه ی مقاوت لبیکِ یا زهرا

شور - دلم شده مجنون و سرم به سر دار تا ابد همه اجدادم به همین روضه بدهکاره خاک وطن من از خون شهیدان ایران مدیون سربند حسین جان به روضه و گریه ارادت دارم به عشق تو شوق شهادت دارم ای جانم حسین جانم تو که تب و تاب این دل منو می بینی چقدر می خورم حسرت به شهیدایی مثل آوینی تو کشته اشکی با این گریه پاکم کن خونم حلال تو با روضه ت هلاکم کن به عالم و آدم شفاعت داری به گردنم حق رفاقت داری ای جانم حسین جانم بیا یه نگاهی کن کوچیک شده دنیامون چقدر زیر این پرچم خالیه جای رفیقامون اصلا بی محرم این دنیا نیم ارزه عشقت خدایی تو عالم بی حد و مرز با اشکای روضه ت حیاتم می دی می میرم و آخر نجاتم می دی ای جانم حسین جانم

شور - قیام میکنم برسم شام کار و تمام میکنم به شاه نجف سلام میکنم خواب و به چشم عدو حرام میکنم برسم شام کار و تمام میکنم من زینبم عقیده من آزادگی است من اسوه مقاومت و ایستادگی شمشیر اگر دهند به جنگم به سادگی با ذوالفقار نسبت من خانوادگی است عقیله منم عقیله منم به عالم سیده ی جلیله منم به صوت علی تکلم کنم که الآن حیدر این قبیله منم عقیله ی عرب و عجمم آبروی دو جهان حرمم قدم میزنم به نیابت عباس علم میزنم عجب صحنه ای رقم میزنم تخت و کاخ یزدیو بهم میزنم حق میدهم یزید که اینگونه تب کند خُب زن ندیده بود مبارز طلب کند عباس اگر که نیست عدو را ادب کند زینب که هست کار امیر عرب کند علمدار منم علمدار منم ابوفاضل اگه نیست سپه دار منم من از کربلا شدم مرتضی عقب ننشستمو یعنی کرار منم عقیله ی عرب و عجمم آبروی دو جهان حرمم ز یارم بگن من بجز حسین حرفی ندارم بگم از این مقصد و قرارم بگم خطبه خوندم از ایل و تبارم بگم یادآوری کنم که حسن در جمل چه کرد قاسم به معرکه زد و با چند یل چه کرد در آن منم منم یل مادر عمل چه کرد شد قبضِ روح لشکر و دیدش اجل چه کرد صدا زد صدا خدا بود خدا چهل منزل به خودت بگو مرحبا به عشق حسین شه عالمین باید زینب بری اربعین کربلا عقیله ی عرب و عجمم آبروی دو جهان حرمم

شور - دوری آنقدرام که میگن بد نیست نمی خوام به داشتنت عادت بکنم از همین فاصله هم با اشکام می تونم غسل زیارت بکنم دلتنگی تو خودش عبادت نمی خوام اون عشقی که از سر عادت شوق زیارت ی حس فراتر از خیال گاهی فراق کربلا شیرین تر از وصال البلا و للبلا من و کچا و کربلا خیلی دلتنگ شبای جمعه اونی که کربلا رفته باشه شب جمعه برا عاشق اما می تونه هر شب هفته باشه اون که با غم به سمتت عازم مثل شهید شب جمعه حاج قاسم آدم تو راه وصالت بهتره که بمیره گاهی شبیه اربعین هدف خود مسیر