وفات حضرت معصومه (س) سعید حدادیان سال 1401

قم شهر مقدس قیام است/قم خان? یازده امام است/آن روز قرار از ملک رفت/ذکر صلوات بر فلک رفت/گر فاطمه دفن شد شبانه/نبود ز حریم او نشانه/کى گفته نهان ز ماست آن قبر/من یافته‌ام کجاست آن قبر/آن قبر که در مدینه شد گم/پیدا شده در مدینه قم/روزى که به قم قدم نهادى/قم را شرف مدینه دادى/آن روز قرار از ملک رفت/ذکرِ صلوات بر فلک رفت/با گری? شوق و شاخ? گل/بردند به ناقه‌ات توسل/از شوق تو اى بتول دوم/قم داد ندا به مردم قم/کاى مردم قم به پاى خیزید/از هر در و بام گل بریزید/قم شام نبود تا که در آن/دشنام دهد کسى به مهمان/قم شام نبود، تا که از سنگ/گردد رخ میهمان ز خون رنگ/قم کوفه نبود تا که خواهر/بیند سرِ نى، سر برادر/حاشا که قم این جفا پذیرد/مهمان به خرابه جاى گیرد

آه، رضا جانم رضا/از دوری تو آخر، می‌میرم ای برادر/شد عمر کوته من، چون مادر/هستم تنها، یا غریب‌الغربا/من زینب ‌و، شهرِ قم کرب‌ وبلا/شد أشهدم، یا علی موسی ‌الرّضا/یا علی موسی‌الرضا یا علی موسی ‌الرضا/آه، رضا جانم رضا/بنگر که نامه‌ات را، بر سینه می‌گذارم/از آسمان چشمم، می‌بارم/خون شد دلم، از دوری پدر/نیمه جانم، در نیم? سفر/مانده از تو، معصومه بی‎خبر/معصومه بی‎خبر، معصومه بی‎خبر/آه، رضا جانم رضا

شب‌ها میان صحن شما نور می‌وزد/این عطر مادر است که از دور می‌وزد/هر کس که پر گرفت در این سر سرای نور/دورش فرشته می‌وزد و حور می‌وزد/مبهوت می‌شوند تمام مناره‌ها/گویا نسیم صحن تو از طور می‌وزد/جان تو را کدام غزل بی‌قرار کرد/عطری که از هوای نشابور می وزد