ولادت حضرت محمد منصور ارضی 1401

یا نبی‌الله یا رسول‌الله/با ولای تو ما مسلمانیم/در پناه تو اهل ایمانیم/لشکر، ایران، نسل سلمانیم/عالم از عشق ما شده آگاه/یا نبی‌الله یا رسول‌الله/می‌شدی هرجا فاتح پیکار/شد علمدارت حیدر کرار/فتح حزب‌الله می‌شود تکرار/پرچمت بالا، لشکرت ای شاه/یا نبی‌الله یا رسول‌الله/روی لب ذکر یاعلی داری/غم نداری تو، تا علی داری/در تمام عمر با علی یاری/راه جنت را، می‌کشی کوتاه/یا نبی‌الله یا رسول‌الله/یاعلی مولا/علی علی/نادَ علیاً مظهر العَجائب/تجده عونا لک فی النّوائب/کل غمّ و همّ سینجلی/بِوِلایتکَ و مَحَبَتِکَ و مَعرِفَتِک/یاعلی و یاعلی

از آن زمان که پای من به کوی دل‌بر باز شد/هر روز کامم با شراب ناب کوثر باز شد/می‌خانه‌ی این خانواده فیض روزی می‌کند/فیاض شد هرکس در این می‌خانه ساغر باز شد/گفتند دیگر بسته شد گفتم که بازش می‌کنم/آن‌قدر این در را زدم تا آخر سر باز شد/حق تو در ترکیب‌بند شاعران یک بند نیست/امروز روز شاعرت یک باب دیگر باز شد/یک عمر از لطف کریمان نوکری لایق شدم/شکر خدا پا ممبریِ حضرت صادق شدم/این روز‌ها چیزی که دیگر نیست در یثرب غم است/در بارگاه قدسیان دیگر چه جای ماتم است/در خانه‌ات هرجا که می‌بینم ملائک ریخته/پس خانه‌ی تو خانه نه، عرش است عرش اعظم/از آسمان هم آمدند آقا برای دیدنت/دور و بر گهواره‌ات آسیه، هاجر، مریم است/مؤمن نباید بگذرد از حکمت هر اتفاق/حالا که میلاد تو و میلاد احمد با هم است/یعنی که روی شانه‌ی تو پرچم پیغمبریست/یعنی مسلمانی ما مدیون فقه جعفریست/هرگز از این در سائلی با دست خالی برنگشت/هر سر نشد خاک رهت از دیگران هم سر نگشت/از یمن نام اطهرت منبر شرافت‌دار شد/بی قال صادق‌ها یقیناً منبری منبر نگشت/کار نگاهت ذره را تا بی‌نهایت بردن است/جبریل جز با گوشه‌ی چشمت صاحب شَه برنگشت/هارون مکّی تو آتش را گلستان می‌کند/خیری ندیدند که در این آستان نوکر نگشت/هرکس گرفتار تو شد کار مسیحا می‌کند/حتی کنیز خانه‌ی تو مرده احیا می کند/بالای منبر رفته‌ای بالاتر از خورشید‌ها/ای مرجع تقلید کل مرجع تقلید‌ها/وقتی که حتی دشمنت در پای درست می‌نشست/دیگر نمی‌ماند اثر از شبهه و تردید‌ها/دینار می‌دادند تا در درس تو شرکت کنند/مجلس پر از شاگرد شد با آن همه تهدید‌ها/از راه دوری آمدیم آقا به دیدار شما/بی‌چارگان را رد نکن ای کعبه‌ی امیدها/ای کاش می‌شد درد‌ها را یک به یک درمان کنی/سهم کویر قلب ما را تا ابد باران کنی/یک عمر بودی روز و شب دل بی‌قرار کربلا/آتش زده بر روزگارت روزگار کربلا/از گریه خاک حجره‌ات گل می‌شد آقا دائما/چشمانت آخر تار شد ای داغ‌دار کربلا/گفتی که هرکسی قطره‌ای گریان شود بهر حسین/بی شک و شبهه می‌شود او از تبار کربلا/در خانه‌ات هر هفته آقا روضه برپا می‌کنی/روضه به یاد کودکان در فرار کربلا/هرجا که شد حرف عطش بی‌تاب گفتی یا حسین/تا خورد بر لب‌های خشکت آب گفتی یا حسین

آفتاب از افق میمنه دل کند،آمد/بر لب آینه‌ی غمزده لبخند آمد/کوچه از همهمه ی بال ملک بند آمد/آخرین برگه‌ی پیغام خداوند آمد/می رسد از پر قنداقه سبزت، برکات/مقدم گل ‌پسر آمنه‌ خاتون صلوات/روح تو خون به رگ لوح و قلم می انداخت/چشم تو نور به اعماق عدم می انداخت/دست تو سفره به ایوان کرم می انداخت/نام تو لرزه به اندام ستم می انداخت/جذبه ات را همه در وحشت خائن دیدیم/در ترک خوردن ایوان مدائن دیدیم/با تو هرگوشه ی این خطه حرم خواهد شد/مسجد بندگی خلق علم خواهد شد/غم میان دل عشاق تو کم خواهد شد/کمر بتکده ها پیش تو خم خواهد شد/جهل را یکسره از بن بکنی، کیف کنیم/لات و عزی? و هُبَل را بزنی، کیف کنیم/عاشقی حس عجیبی است که حاشا نشود/گرچه هر عاطفه در قاعده ای جا نشود/باز هم رابطه ی دختر و بابا نشود/مثل زهرا که کسی ام ابیها نشود/من مسلمان شده ام پای همین زمزمه‌ات/ای به قربان دم فاطمه یا فاطمه‌ات/کاخ مخروبه‌ی محکوم به ویران شدنم/درد دارم بخدا در پی درمان شدنم/ابر لبریز منم تشنه‌ی باران شدنم/سال ها منتظر جابر حیان شدنم/پرچم شیعه بلند است به لطف علمت/صادق آل محمد! به فدای قلمت

روی تو از وجود، دو عالم معاف بود/نور شما به عرش خدا در طواف بود/ارواح و نور و طینتتان پاکِ پاکِ پاک/یعنی وجودتان زِ ازل صاِ صاف بود/هر یک برآمده زِ تجلّای دیگری/یک نور واحدی که شعاعش مضاف بود/از نورتان تجلّی خلقت شروع شد/آن خلقتی که خالص و بی انحراف بود/ما را هم از وجود شما منّتی رسید/رخسارتان برای دل ما مطاف بود/قَالُوا بَلای ما همه در عرصه‌ی اَلَست/در اصل بر ولایتتان اعتراف بود/ای نامتان مرادف ذکر خدایتان/صَلِّ عَلَی النَّبیِّ وَ ءالِه ثَنایتان/کی میتوان به وصف تو دلبر زبان گشود/کی میتوان فراخور شأنت غزل سرود/کی میتوان به کنه مقامات تو رسید/کی می‌توان به مدح تو آقا هنر نمود/نور تو از علی شد و نور علی ز تو/آری سزاست نورٌ عَلَی نور را سجود/آدم چشید غمزه‌ی تو شد اَبوالبَشر/عالم همه از کرشمه‌ی تو یافت این وجود/مجموع انبیا به شما امتحان شدند/ورنه بدون اذن تو پیغمبری نبود/ذکر مُسبّحات تو مشق فرشته شد/طرز قیام و شیوه‌ی تسبیح تا قعود/باید نوشت سر در دل با خطِ جلیّ/یا مصطفی محمد و یا مرتضی علی/ای فخر کائنات که نامت محمد است/مدح و ثنای حضرت تو کار سرمد است/با فکر و ذکر توست که دلها خدایی‌اند/بی یاد نام حضرت تو حال ما بد است/قران دم از مکارم اخلاق چون زند/خلق کریم توست که مقصود ایزد است/هر قطره از وضوی تو دریای رحمتی ‌است/باران، رسول فضل و کرامات احمد است/تنها نه در کنار تو بودن شد افتخار/هر کس نماند بعد تو تسلیم مرتد است/هر کس محب توست علی دوست می‌شود/هر کس که بی علیست در آیین ما رد است/دین خدا به دامن تو چنگ می‌زند/دشمن علیه توست دم از جنگ می‌زنند/شک نیست نصرت تو همان نصرت خداست/یعنی اطاعت تو همان طاعت خداست/تنها نه از غدیر، زِ بدو تولّدت/فرمان بیعت تو همان بیعت خداست/تا تو رسول رأفت و مهر و عطوفتی/باران رحت تو همان رحمت خداست/با دشمنان با شدت و سختی عمل کنی/در اصل قدرت تو همان قدرت خداست/ترک زیارت تو جفا بر حریم توست/یعنی که حرمت تو همان حرمت خداست/آل حسین، آل علی، آل فاطمه/الحق که عترت تو همان عترت خداست/وقتی تو را خدای تو فخر همه نوشت/ذکر تو را به عرش ابا فاطمه نوشت