شهادت امام حسن عسکری (ع) حسن خلج 1401

دست زمانه بار دگر اشتباه کرد/زهری بهار زندگی‌ام را تباه کرد/آتش کشید بر همه اعضای جسم من/با خنده شعله‌های خودش را نگاه کرد/در تار و پود پیکر من رخنه کرده است/تا مغز استخوان، همه جا طی راه کرد

ز چشم پر گهر من خدا خبر دارد/ز جان پر شرر من خدا خبر دارد/که بود معتمد و ظلم او چگونه شکست/ز کینه بال و پر من خدا خبر دارد/چون آتش خشم جعده افروخته شد/از زهر جفایش جگرش سوخته شد

دوباره مردی غریب و تنها/ز آل حیدر می‌میرد/لبش درین لحظه‌های آخر/ذکر مادر می‌گیرد/آه از دل مهدی/آه از دل حیدر/آه از دل زهرا/دوباره دل‌ها به خون نشسته/از غم یاری دیگر/دوباره پرپر گلی دگر شد/از گلستان حیدر/آه از دل مهدی/آه از دل حیدر/آه از دل زهراکبوتر بسته پر به حجره/ای خدا پرپر می‌زد/کنار او جوجه شکسته/دل او بر سر می‌زد/خدا خدایا بقی? الله/شود امشب بی‌بابا/چرا چرا آسمان نگرید/بر این یتیم تنها/آه از دل مهدی/آه از دل حیدر/آه از دل زهرا