شهادت امام حسن مجتبی (ع) حسن خلج 1400

نام تو چیست، گفت به نام خدا، کریم/از ابتدای واقعه تا انتها، کریم/مشغول ذکرخیر تو امشب منم، چه خوب/لب‌های خسته جمله بسازید با کریم/ای آسمان جود و کرامت امام من/خورشید و ماه پیش تو مثل دو یا کریم

آهسته آستین به دهن گریه می‌کنم/گاهی میان لطمه زدن گریه می‌کنم/از بین بچه‌های تو ای مادر غریب/امشب برای حسن گریه می‌کنم

تنش را با دم تکبیر بردند/کنارش دست بر شمشیر بردند/ملائک پیکر پاک حسن را/به سوی فاطمه با تیر بردند/کشیدن از تنش چند تیرها را/کسی پوشید روی مجتبی را/چون آتش خشم جعده افروخته شد/از زهر جفایش جگرت سوخته شد/از بس که زند تیر بر پیکر تو/جسم و تابوت به هم دوخته شد

چون که زدم غوطه به دریای فکر/تا به کف آرم دُرِ مضمون بکر/هاتفی از عالم لاهوتیان/آمد و رو کرد به ناسوتیان/گفت : خداوند علیم و غفور/قصد تجلی چو نمود و ظهور/آینه ای درخور خویش آفرید/آینه روشن تر از این کس ندید/روی حسن، روی خدای حسن/ای همه هستی به فدای حسن/تاب نیاورده و از پا نشست/آینه از فرط تجلّی شکست/ذکر ملک شد پس از آن از محن/یا حسن و، یا حسن و، یا حسن/روزی که به کوچه خصم راهم بگرفت/ابر سیهی چهره ی ما هم بگرفت/بادست به دنبال حسن می گشتم/زیرا که عدو نور نگاهم بگرفت