شهادت امام حسن مجتبی (ع) منصور ارضی 1401

بزم حسن حال و هوایش فرق دارد/از ابتدا تا انتهایش فرق دارد/اینجا همه کاره کریم اهل بیت است/آقا نگاهش بر گدایش فرق دارد/با دست خالی برنمی‌گردی از این در/بیت الکرم جود و سخایش فرق دارد/چشمی که گریان عزای مجتبی شد/بر او خدا لطف و عطایش فرق دارد

عشق فرمود که لیلای حسین است، حسن/آی دنیا، همه دنیای حسین است، حسن/بی‌نیاز دو جهان کل نیازش حسن است/از خداوند تقاضای حسین است، حسن/همه گفتیم حسین و خود او گفت: حسن/خلق فهمید که آقای حسین است، حسن/جان حسین است و ولی جان همه جان حسن است/مثل یک روح در اجزای حسین است، حسن/بیرق خون خدا پرچم سبز حسنی است/در حقیقت خود معنای حسین است، حسن/قاب شش گوشه نشسته‌است به دیوار بقیع/دائماً محو تماشاست حسین است و حسن/با دعای حسن دور حسین است شلوغ/عاشق دیدن غوغای حسین است، حسن/حرم فاطمه را شخص حسن خواهد ساخت/خالق مرقد زهرای حسین است، حسن/یا حسن حک شده بر مشک علمدار حسین/ذکر توحیدی سقای حسین است، حسن

بسم رَبّ النّور، نور هر سخن/هستم عبدالله و بابایم حسن/چون امیرالمومنینم بت‌شکن/می‌کنم هر فتنه را ریشه‌کن/اسوه‌ام قاسم شد و شیر جمل/نزد ما مرگ است احلی من عسل/من حسینی هستم و پابست او/یازده سال است مستم مست او/بوسه‌گاهم بوده عمری دست او/حال افتاده به مقتل خسته او/از میان دست عمه بی‌قرار/دست خود را می‌کشم با اختیار/تیغ بی‌رحمانه دستم را برید/تیر با شدت گلویم را درید/جز عمو چشمم دگر کس را ندید/پیکرم را بین آغوشش کشید/تا که لب تشنه صدا کردم عمو/تیری آمد دوخت جسمم را به او/یا حسن و یا حسین

خواستم سر بگذارم به ضریحت آقا/نه ضریحی نه دری نه صحنت آقا/خواستی چون حرم فاطمه مخفی باشی/حرمت محترمت ماند به غربت آقا/همه جا صحن و شبستان و حریم تو شده/پس حرم در حرم از توست حقیقت آقا/مادری هستی و زهراست به قرآن حسنی/هرچه عشق است از تو گرفته نشأت آقا/خواستی باز غریب همه عالم باشی/پس غریب همه عالم شده نامت آقا/ضرب شصتت مدد حیدر کرار چه کرد/نهروان دین خدا شد ز تو نصرت آقا/کینه‌هایی که گرفتند به دل اهل جمل/سر قاسم شده خالی به غیابت آقا