شهادت امام رضا (ع) 1401 - محمود کریمی

مدح - الا ای آنکه از بالا به مشتاقان نظر داری مرا بیمار خود کردی و از دردم خبر داری طبیب درهای جان من کس نیست الا تو فقط تو میتوانی درد از اینبیمار برداری پر از دلتنگی ام چیزی شبیه ساحل خشکم بگو ای موج جان افزا به این ساحل گذر داری نه تنها صید خود کردی دل صیاد و آهو را جهان صید نگاهت میشود از بس هنر داری فقط یک دانه گندم بهر مرهم از تو می خواهم که تو دارالشفایی از دو عالم خوبتر داری بکش من را ازین بند بلا از گنبدت بالا که می دانم به کار خلق تو حق نظر داری نیزم یک نوازش بر سر از دستان گرم تو اگرچه یک جهان بهتر ز من در زیر پر داری دلم ا غرق نورت کن جدا از هر چه غیر از خود که دانم مثل جدت قدرت شق القمر داری ضمانت نامه از دست تو می خواهم و می دانم برای لیله الدفنم چراغی زیر سر داری

روضه - امان نداد مرا این غم و به جان اُفتاد میان سینه‌ام این دردِ بی امان اُفتاد به راه رویِ زمین می نشینم و خیزم نمانده چاره که آتش به استخوان اُفتاد چنان به سینه‌ی خود چنگ می زنم از آه که شعله بر پر و بالِ کبوتران اُفتاد کشیده‌ام به سرِ خود عبا و می‌گویم بیا جواد که بابایت از توان اُفتاد بیا جواد که از زخمِ زهر می پیچد شبیه عمه اش از پا نفس زنان افتاد شبیه دخترکی که پس از پدر کارش به خارهای بیابان به خیزران افتاد به روی ناقه ی عریان نشسته ، خوابیده وغرق خواب پدر بود ناگهان افتاد گرفت پهلوی خود را میان شب ناگاه نگاه او به رخ مادری کمان افتاد دوید بر سر دامان نشست خوابش برد که زجر آمد و چشمش به نیمه جان افتاد رسید زجر دوباره عزای کوچه شد و به هر دو گونه ی زهرا ترین نشان افتاد رسید زجر و پی خود دوان دوانش بُرد که کار پنجه ی زبری به گیسوان افتاد به کاروان نرسیده نفس نفس می زد به خارهای شکسته کشان کشان افتاد دوباره ناله ای آمد عمو به دادم رس دوباره رأس اباالفضل از سنان افتاد شاعر : حسن لطفی

زمینه - محبتت آقا منو شفا داده دلم گرفتاره پنجره فولاده ایهالرئوف عشقت گرفتارم کرده ایهالرضا دامنتو میگیرم من یا ابالحسن برای تو میمیرم من نور چشمای من دین و دنیای من محبتت امام رضا دوای دردای من خونت مثل کعبه سعی و صفا داره از آسمون تا خاک برو بیا داره مهمون خداست کسی که مهمونت باشه چشمه ی بقاست چشمی که گریونت باشه دل اگه دلِ باید پریشونت باشه شوق دیدارم من شبها بیدارم من طبیب اگه امام رضاست همیشه بیمارم من امام رضا ذکر شهادتین ماست باب الرضا راهِ حب الحسین ماست نوکر حسین امام رضایی میمونه میخره حسین چشمی که امشب گریونه گریه بر حسین هویت چشمامونه لبیک یابن الزهرا لبیک یا ثارلله کرب و بلامو از رضا میگیرم انشالله

شور - ای بال و پرم ای تاج سرم تو رفتی حسین ریختن تو حرم بچه هاتو فراری دادم تو بیابون یه چِشَم اشک یه چِشَم خون بعد تو شد حرمت بی سر و سامون وای ناله میزنم ای وای مادرم ای وای معجرم ای وای از حرم ای حسینم ای حسینم ریختن دشمنا دور پیکرت بازی میکنه خولی با سرت شمر میگرده با سرت پیش نگامون یه چِشَم اشک یه چِشَم خون قاتل از تو مقتلت اومده بیرون یه چِشَم اشک یه چِشَم خون وای تو آتیش و دود نیلی و کبود بی تو مَحرَمی دور ما نبود ای حسینم ای حسینم تو گودالی و عریانه تنت مادر دوخته بود پس کو پیرهنت من پی نیزه دویدم مو پریشون یه چِشَم اشک یه چِشَم خون میزنن زینبو تو شام غریبون یه چِشَم اشک یه چِشَم خون وای شد وقت اذان میخنده سنان مارو میزدن زجر و ساربان ای حسینم ای حسینم