شب هشتم صفر 1402 - محمود و محمد کریمی

مدح - بهر جارو زدن صحن تو مژگان داریم جگر پاره ز داغ تو به دندان داریم مو پریشان شده ی زلف پریشان توایم ما در آشفتگی عشق تو سامان داریم منت از دست طبیبان نکشیدیم دمی چون به دستان شفا بخش تو ایمان داریم جانمان خرج عزایت نشود می میریم ما فقط بین حسینیه به تن جان داریم همه چشمیم ، بنه پا ، بخدا دلتنگیم چند یعقوب در این کلبه ی احزان داریم ما شنیدیم برات حرمت دست رضاست انتظار نگه از شاه خراسان داریم بخدا حسرت هر طائر قدسی است رفیق شور و حالی که در این روضه ی رضوان داریم شاعر : جعفر ابوالفتحی

روضه - تیغ بردار و بگو نامِ علی یعنی چه کُفر یعنی که و اسلامِ علی یعنی چه زره‌ات را به رویِ سینه کمی محکم کُن تا ببینند که احرامِ علی یعنی چه کوهها را بشکن تا که بفهمد دشمن معنیِ ضربه‌یِ آرامِ علی یعنی چه تیغ بردار که بازویِ علی داری تو وقتِ طوفان شده هوهویِ علی داری تو مانده در خاطره‌یِ رزم ، خطر یعنی تو همه گفتند یک کوه ، جگر یعنی تو از مسلمان شدگانِ درِ خیبر بشنو مرگ تو صاعقه تو تیغِ دوسَر یعنی تو خاطرات اُحُد انگار که تکرارِ تو بود ها علی بَشَر کَیفَ بشر یعنی تو نفَس اُم بنین شاه‌یلِ زهرایی تو‌ پسر خوانده‌ی روزِ ازلِ زهرایی آی ای عشق بخوان جانِ نجف عباس است آفتابِ لبِ ایوانِ نجف عباس است به عقیقِ یمنش گرچه تراشید حسین نقشِ فیروزه‌ی سلطان نجف عباس است بعدِ او کعبه‌ی پیران حرم هست حبیب بعدِ تو قبله‌ی مردانِ نجف عباس است هرکه شوقِ تو چشد حسرت محشر نکشد ای خدا هیچ کسی داغِ برادر نکشد دختری گفت به زینب که بگو برگردد عمه با مَشک بگو زود عمو برگردد گفت تا بوسه بگیری زِ علی می‌آید بوسه زد جایِ عمو زیر گلو برگردد گفت در پیشِ رُباب آمدنش گردنِ من قول داده که برای لب او برگردد حیف شد حیف که او آنچه که می‌خواست نشد تا که او خورد زمین پشتِ حرم راست نشد ای مفاتیحِ حرم باز عَلَم را بردار باز بر دوشِ خودت بارِ حرم را بردار تو تکانی بخوری تا خودِ کوفه بروند نگرانم چه کنم یک دو قدم را بردار تکیه کردم به عَلَم باز نشد برخیزم خیز از خاک برادر کمرم را بردار آه در چشمِ تو خونِ جگرت را دیدم تو زمین خوردی و من پشتِ سرت را دیدم تیغ می‌خواست که بازویِ تو را برداد نیزه می‌خواست که گیسوی تو را بردارد ای به رو خورده زمین از رویِ تیر و شمشیرمادرم آمده تا رویِ تو را بردارد این سه‌شعبه فقط ای کاش که چشمت می‌بُرد حرمله زد که دو اَبروی تو را بردارد آتشی بر جگرِ قافله انداخته‌اند بینِ اَبروی تو بد فاصله انداخته‌اند شاعر : حسن لطفی

روضه - هم مو کشیدند هم گوش را با طرّه‌ی گیسو کشیدند ابری شده شطّ بس که کمان تیر از هر سو کشیدند از تیر هاشان بالای چشم ماه، یک ابرو کشیدند فوّاره زد اشک وقتی‌که تیر از چشم این آهو کشیدند لشکر نشسته تیری به مشک مرد آب‌آور نشسته یک جا به حنجر یک جا سه‌شعبه روی چشم تر نشسته شش‌ماهه خواب است در انتظارش، مادر اصغر نشسته فعلاً رقیّه در خیمه‌ها با زیور و معجر نشسته فعال ندیده این سیل تیری را که بر پیکر نشسته فعلاً ندیده سر را که از پهلوی روی خنجر نشسته بازو جدا شد آخر سر این ابرو از آن ابرو جدا شد گسیو بلند است پس نیزه خیلی سخت از گیسو جدا شد تنها نه بازو انگار پاهایش هم از زانو جدا شد

زمینه - تو سایه سر مخدراتی تو ساقی قتیل العبراتی تو معیار مقام و درجاتی اباالفضل تو دریا و پناه قطراتی تو دیده بان کشتی نجاتی تویی که حبک سر حیاتی اباالفضل غیرت و شهامتی چشمه محبتی یا اباالفضل یا سیدی شعله عشق بر دل زدی در محبت ثارالله می دونه هر کی نوکر حسینه اگه سیاهی لشگر حسینه اجازه دست مادر حسینه اباالفضل اگه دلی کبوتر حسینه اگه اسمی تو دفتر حسینه علم دست برادر حسینه اباالفضل من که زیر دینتم نوکر حسینتم یا اباالفضل یا سیدی سالکم من تو مقصدی در زیارت ثارالله چه غم اگه زمونه پر شراره چه باک اگر که دشمن بی شماره برنده میشه اون که تو رو داره تو این دوره که عهد انتظاره دل سینه زنا امیدواره به تیغ حیدری و ذوالفقار اباالفضل شب شکن امید من ای یل اباالحسن یا اباالفضل یا سیدی با دل من راه اومدی ماه عترت ثارالله تو رو صدا زدن دلای مضطر میون شعله ها تو خیمه خواهر تو ازدحام قتلگاه برادر اباالفضل نیومدی و دیگه خیلی دیر شد تو انتظار تو رقیه پیر شد نیومدی و خواهرت اسیر شد اباالفضل دشمنا دلیر شدن غنچه ها اسیر شدن یا اباالفضل یا سیدی بیرق عاشورا شدی شور نهضت ثارالله ...

واحد - ای امام و ‌ای امیر اربعین یابن الحسن ای علمدار مسیر اربعین یابن الحسن میزبان و سفره دار اربعین یابن الحسن بهترین لبیک بر هل من معین یابن الحسن اربعین یعنی همان تجدید بیعت با شما عشق با پای پیاده از نجف تا کربلا اربعین یعنی قدم بگذاشتن در راه نور انتظار منجی و آمادگی بهر ظهور گرکنی امضا دوباره سمت جاده می‌روم اربعین، کرببلا، پای پیاده می روم نیست در این راه باکی، عاشقت سر می‌دهد روزیِ این راه را زهرای اطهر می‌دهد گرچه عبدی روسیاهم‌ دست من را هم بگیر پر گناهم بی پناهم دست من را هم بگیر خوب و بد در هم بخر ما را عزیز فاطمه کربلا با هم ببر ما را عزیز فاطمه گربیایم جان خود را را نذر رویت می‌کنم کو ‌به کو،‌ موکب به موکب، جستجویت می‌کنم ای تمام عشق بر هجران رویت مبتلا در پی روی تو هستم از نجف تا کربلا میهمانت می‌شوم با اشک جاری از دو عین بر لبم جاریست ذکر «یا لثارات الحسین» اربعین می‌آید و جوشد سبوی کربلا بر مشامم می‌رسد هر لحظه بوی کربلا کربلا و ‌مادری که ناله‌ها می‌زد حسین از حرم تا قتلگه زینب صدا می‌زد حسین

واحد - محمد کریمی - پسر فاطمه! ‌ای روشنی چشم ترم سای? پهن، ز الطاف خدا روی سرم مادرم آشپز بزم عزاخان? توست و میاندار صف سینه زنانت پدرم تا نفس دارم از این خانه به جایی نروم من به هر جای دگر پای نهم، در به درم هم? ایل تبارم، همه دیوان? تو هم پدر جدّم، مادر، پدرم هم پسرم علت خلقت من گریه برای غم توست جز به پای غم تو گریه کنم بی هنرم دست انداخته شیطان که مرا پست کند کمکم کن که از این معرکه جان در ببرم بس که از عشق تو لبریز شدم، مست شدم هوسم کرده که تا کرببلایت بپرم به گدایت نظری کن که به امّید عطا شب جمعه شده و آمده مسکین به حرم اربعین، برگ برات من شیدا شده را بزن امضا و معطل مکن ‌ای شاه کرم من علامتکش ظهر دهم ماه توام پای این نذر ببین خم شده قدّم، کمرم کاسبم، نان شبم بسته به چشمان شماست نام عباس بود هر قسم معتبرم شغل من خادمی هر شب سقاخانه ست تاجر بی ضرر چایی و قند و شکرم افتخار همه در سروری و سالاری ست من ولیکن به گدایی درت مفتخرم خان? مادری‌ام کرببلا، شهر شماست پس به هر جا که روم جز حرمت، در سفرم کار و بارم همه دم روضه و اشک سحر است غیر اوضاع تو از کار جهان بی خبرم

جفت عربی

شور - کی ببینیم همو؟! کجا ببینیم همو؟! متی ترانا و نراک کربلا ببینیم همو زیبا میشم، منو می‌بینی برگ‌برگ میشم، تو رو می‌بینم احیا میشم، منو می‌بینی ذوق‌مرگ میشم، تو رو می‌بینم کی می‌بینن تو رو؟! کیا می‌بینن تو رو؟! ببخش نامحرمیم محرما می‌بینن تو رو بیدار میشم، منو می‌بینیمدهوش میشم، تو رو می‌بینم هشیار میشم، منو می‌بینی بی‌هوش میشم، تو رو می‌بینم کی بمیرم برات؟! کجا بمیرم برات؟! ایشالا توو مرقد مجتبی بمیرم برات ویرون میشم، منو می‌بینی آباد میشم، تو رو می‌بینم مجنون میشم، منو می‌بینی آزاد میشم، تو رو می‌بینم چجوری خوب بشم؟! لایق محبوب بشم تجسّم قصّه‌ی یوسف و یعقوب بشم گر می‌گیرم، منو می‌بینی مبهوت میشم، تو رو می‌بینم پر می‌گیرم، منو می‌بینی لاهوت میشم، تو رو می‌بینم

شور - ای یارا یارا جانا جانا سلطان عشق دریاب مارا به غیر از غم تو مولا نمی دانم حسین جانم در این ماتم تو مولا پریشان پریشان پریشانم قدم قدم تا خدا حرم حسین کربلا تو بی همتایی جان مایی عالم مجنون تو لیلایی ندیدم رخ تو جانا ولیکن به تو دلدادم قدم بر سر من بگذار که بر پای تو افتادم منو دل پر بلا حرم حسین کربلا تو سر اللهی شاهنشاهی تاج عالم ثار اللهی نظر کن به دلم مولا که شوریده و شیدایم در این حال پریشانی به دیدار تو می آیم دلم شده مبتلا حرم حسین کربلا