شهادت حضرت رقیه (س)، محمدرضا طاهری

ای آفتاب زهرا عَجّل علی ظهورک /تنهای شهر و صحرا، عجّل علی ظهورک /بی تو غریب، قرآن، بی تو اسیر، عترت /بی تو علی است، تنها، عجّل علی ظهورک /دنیا در انتظار است، خون قلب روزگار است /پا در رکاب بنما، عجّل علی ظهورک /حیدر کند دعایت، زهرا زند صدایت/الغوث یابن زهرا! عجّل علی ظهورک /زخمِ به خون نشسته، پیشانیِ شکسته /دارند و با تو نجوا، عجّل علی ظهورک /خون دو دیده گوید، دست بریده گوید /بر انتقام بازآ، عجّل علی ظهورک /هم عمّه‌ها پریشان، هم جدّ توست عطشان /هم چشم ماست دریا، عجّل علی ظهورک /شاعر: غلامرضا سازگار/******ای خاک بر سرم که نشد خاک پای تو/یک شب خرابه ی دل من هم بیا بیا/من را که کُشت وا ابتاهای عمه ات/یک سر به خاک کشته ی کرب و بلا بیا/

به دخترت که غم و غصه بیکران دارد /بگو که چند ستاره در آسمان دارد /تمام دخترکان رفته‌اند و خوابیدند/ رقیه نیمه ی شب تازه میهمان دارد/ خبر بده به نجف شام را به هم زده‌ام/ سه ساله دخترت از فاطمه نشان دارد /بغل گرفتمت و از تو بوسه میخواهم /ولی چرا لب تو طعم خیزران دارد؟/ تو تشنه کشته شدی من گرسنه‌ام امشب /سرت برای چه اینقدر بوی نان دارد/ از آن شبی که زمین خوردم از روی ناقه /همیشه دختر تو درد استخوان دارد/ بلایی بر سر شیرین زبانت آوردند/ برای حرف زدن لکنت زبان دارد /رباب داغ دلش تازه میشود هر روز /هنوز حرمله در دست خود کمان دارد /عمو کجاست بیاید خودش نگاه کند /که دست‌های همه جای ریسمان دارد/ در ازدحام سر کوچه ها مشخص شد /چقدر شام؛ زن و مرد بد دهان دارد /

بابایی به جز سنگ تو صحرا بالش ندارم، بابایی/ بابایی به جز سیلی دست نوازش ندارم، بابایی/ بابایی به جز مُردنم دیگه خواهش ندارم، بابایی/ بابایی/ بیا و کفن کن خودت دخترت رو/ کمک کن بزارم رو زانو سرت رو بشورم/با اشکام رگ حنجرت رو/ بابایی، بابایی، بابایی/ بابایی، نبودی چه قدر دیدم آزار نبودی بابایی/ برات چی بگم از تو بازار نبودی بابایی/ من و زد سرم خورد به دیوار نبودی بابایی/ همون جور که میبُردن انگشترت رو /کشیدن دو گوشواره ی دخترت رو/ندیدن روی نیزه اشک سرت رو /بابایی، بابایی، بابایی/نبودی ما رو شب تو سرما گذاشتن نبودی/ روی صورتم جا گذاشتن نبودی/ روی چادرم پا گذاشتن بابایی/ بابایی/

الموت اولی من رکوب العاری/مردن بهتر از ذلت است و خواری/از ما نداری غیر از این انتظاری/ مثل شهید بی گناه کربلا /سازش با اهل ستم نمیکنیم/ پیش کسی به جز خدا و اهل بیت/تا به ابد سر را خم نمیکنیم/ ای که شده از غمت ناله مادر بلند/از سر بر نیزه ات شیعه شده سربلند/یا ابا عبدالله حسین،‌ یا ابا عبدالله حسین/

تو روی نیزه بودی من پای پیاده تو صحرا/پا به پای سرت بودم یهویی گم شدم بابا /دویدم و دویدم به مادرت رسیدم/تا که نجاتم بده از دست زجر/دویدم و دویدم بابا بزرگ رو دیدم/دوید به دادم برسه مسته زد/دویدم و دویدم به مادرت رسیدم /تا که نجاتم بده از دست زجر /دویدم و دویدم بابا بزرگ رو دیدم /دوید به دادم برسه مسته زد/وای معطله شده،‌ معلومه که بی حوصله است/وای عمو جون کمک دنبال من باحرمله است/زجر همون مغیره است، خار بیابون، ‌میخ در/من تنم کبوده،‌ آخ که چی کشیده مادر/آه مادر،‌ مادر، ‌مادر/دیگه بریدم از بس تو تاریکی راه رو گم کردم/عمه دلش هزار راه رفت حالا چه جوری برگردم/دویدم و دویدم خسته شدم بریدم/خوابیدم و خوابید تو دیدم ولی /از خواب ناز پریدم/گوشوارمو ندیدم،‌ نجف کجاست شکوه کنم با علی/آه پیش ظالم است، زن یهودی به پا کرد/کاش ببینه علی، زجر با ناموسش چه ها کرد/من که خلخال پام همراه گوشوارهام رفت/آه که داغون شدم از پیش من تا بابام رفت/آه بابا بابا، آه بابا بابا، بابا/