شام شهادت حضرت رقیه (س) 1400 - حنیف طاهری

روضه - دلم شور می‌زد مبادا نیایی مگر شب سحر می‌شود تا نیایی مگر می شود من در آتش بسوزم تو اما برای تماشا نیایی بعید است این بر نمی آید از تو بیایی و تا خانه ی ما نیایی بگو خواهی آمد که امکان ندارد بگویی و می آیم اما نیایی

روضه - درد یعنی یک نفر جا مانده باشد از حرم مانده ام تنهای تنها با دل وا مانده ام اربعینی بودن انگاری نمی آید به ما باز هم در کار خود در کار دنیا مانده ام غصه من قصه حجر عزیز کربلا است آه یوسف در فراقت چون زلیخا مانده ام بر سرم دارم هوایت گرچه پایم لنگ زد مانده ام پایت اگرچه بی سر و پا مانده ام با خودم گفتم نمیمانم میایم کربلا با خودم گفتم نمیمانم که حالا مانده ام حال یک جا مانده را جامانده میفهمد فقط دوستانم یک به یک رفتند و تنها مانده ام

زمینه - السلام ای اصل عشق و راه عشق من شدم سینه زن دربار تو السلام عالیجناب و شاه عشق السلام ای حضرت دلخواه عشق آب بقا را بقاست خون گلوی حسین خضر بود تا ابد تشنه جوی حسین مرده بودم زنده شدم گریه بودم خنده شدم دولت عشق آمد و من دولت پاینده شدم السلام ای سبط و خیر الانبیا السلام ای مهجه خیر النسا یابن السر الاسرار اللاهوتیه السلام ای خامس اهل الکسا شهد می ناب تو روزی هر سالمه عکس حرم کربلا هر شب تو پیالمه نغمه زیر و بم تویی شورش محتشم تویی میکده را سبو تویی بتکده را صنم تویی کوی تو را قلندرم آب گذشته از سرم آنکه رگ گردن خود به پاش می زنم تویی مرده بدم زنده شدم گریه بدم خنده شدم دولت عشق آمد و من دولت پاینده شدم جان حسین جانان حسین دین حسین ایمان حسین

زمینه - گریه به چشمم مثل ذوالفقار به دست علی منم مثل زهرا همه وجودم دست علی شام را یک تنه ویران کرده ام یادی از شه مردان کردم شام چون قلعه خیبر بود و من چون حیدر طوفان کردم به گریه فاتح شامم ندیده کس به مقامم عزیز کشته عشقم حسین دیده مرامم انا رقیه بنت اباعبدالله بر گوش عالم من برسانم صدای حسین مثل عمو جانم سر و جانم فدای حسین حق را پرچم دنیا کردم خصم را به گریه رسوا کردم شام چون علقمه بود و این بار یاد از نبرد سقا کردم به یاد میر و علمدار به یاد پرچم سردار به هر دو چشم پر آبم شده ست قاتل کفار

شور - وسط روضه ی تو قد کشیدم لطف تو بوده به جائی رسیدم بخاطر خدا شاهده آقا زندگیمو میدم هیئتی شدنو مدیون مادرم سینه زدنو یادم داده پدرم به طلب ما رو حرم حرم حرم اومدم ببین، دل شکستمو چیکار کنم اگه، نگیری دستمو حسین وای حسین وای تو دلم عشقته که بی قرارم میگذره با غم تو روزگارم تموم حرف من فقط همینه خیلی دوست دارم هرجا برم آقا اسمتو میبرم هرچی باشه آخه منم یه نوکرم بطلب ما رو حرم حرم حرم جز حسین حسین چی میمونه برام بخوای نخوای آقام فقط تو رو میخوام حسین وای حسین وای میون هیئتمو میزنم پر یه کربلا میگم و میشه محشر الهی که برات تو من بمیرم مثل علی اکبر من گدای تو و تو صاحب کرم خاک پای تو و تو سایه سرم بطلب ما رو حرم حرم حرم آرزومه که یه بار با مادرم بشه منم بیام زیارتت حرم حسین وای حسین وای