شب هفتم محرم حسن خلج 1402

خوناب غم به سینه ی مادر نمی رسید/این تیر غیظ کرده اگر سر نمی رسید/دست کم از نیزه¬ی ابنِ سنان نداشت/بد می برید، کاش که تا پر نمی رسید/خیلی نداشت فاصله تا خیمه ها پدر/می رفت هر چقدر به آخر نمی رسید

چگونه خاک بریزم به روی زیبایت/که تو بخندی و من هم کنم تماشایت/مزار کوچک تو پر شده است از خونت/بخواب ماهی من در میان دریایت/چگونه جسم تو پنهان کنم که می دانم/به وقت غارتمان می کنند پیدایت/بیا رباب که این شاید آخرین باریست/که خواب می رود او با نوای لالایت