شهادت امام محمد باقر(ع) - مهدی رسولی

آفتاب بن علی بن حسین بن علی/راوی نور، شکافنده ی علم ازلی/مادرش آینه، فرزند فرستاده ی عشق/بنده ی خوب خداوند، خداوند علیّ/آدم و جنّ و ملَک پیش تو زانو زده اند/خانه ی کوچک تو با دو سه دیوار گِلی/همه سُبحانکَ لا علمَ لنا می گویند/گاهِ تفسیر تو از آی? اللهُ ولی/ناگهان روز الست از همه پرسید خدا/دوست دارید علی را؟ همه گفتند بلی/شعر من جابر عبدالله انصاری شد/که سلامی برساند به تو با تنگ دلی/شاعر: مهدی جهاندار

بیابان بود و صحرا بود آن جایی که من بودم/هزاران خیمه برپا بود آن جایی که من بودم/شمیم یاس یاسین دشت را پر کرده بود اما/گلاب اشک زهرا بود آنجایی که من بودم/قیام عاشقانِ راست قامت بود عاشورا/قیامت آشکارا بود آنجایی که من بودم/تمام سوره ی ایثار و آیات جوانمردی/به هفتاد و دو معنا بود آنجایی که من بودم/پیام روشن "الموت أحلَی مِن عَسَل" یعنی/شهادت هم گوارا بود آنجایی که من بودم/چرا آتش بگیرند از عطش گل های زهرایی/اگر بین دو دریا بود آنجایی که من بودم/کسی از اسب می افتاد پشت نخل ها آری/عَلم در دست سقا بود آنجایی که من بودم/عدالت زیر سم اسب ها پامال شد آری/ستم در حد اعلی بود آنجایی که من بودم/

بگو که برام گریه کنن گریه کنا/تا ده سال توی منا/گریه کنن برای من/با روضه های کربلا/گریه کنن آخه یه عمره یاد غمش دلو سوزونده/گریه کنن برا شهیدی، که بدنش رو خاکا مونده/شهیدی که شد، چشمای آسمون، غرق اشک عزاش/عمریه روضه خوندم براش/قُتِلَ الحُسَین بِالسَّیفِ وَ السَّنان وَ الحَجَرِ وَ العَصا/مظلومٌ عطشانٌ بکربلا/حالا که نمونده رمقی توی پاهام/از اثر زهر هشام/یادم میاد مصیبت اسیری کوفه و شام/آبله بود، به روی پاها، لاله می ریخت به روی خاکا/روضه می شد دوباره به پا، هر کی می گفت کجایی بابا/می رسید به گوش، از روی نیزه ها، آیه آیه صداش/عمریه روضه خوندم براش/قُتِلَ الحُسَین بِالسَّیفِ وَ السَّنان وَ الحَجَرِ وَ العَصا/مظلومٌ عطشانٌ بکربلا/شاعر: محمد رضا رضایی