شهادت امام محمد باقر(ع)،‌ محمدرضا بذری

من امام هدایتم مردم/من مسیر سعادتم مردم/من دلیلم به کل این خلقت/من امامم به پاکی و عصمت/دورم از زشتی و پلیدی ها/دورم از هر چه رجسِ این دنیا/حق به ما داده اینچنین عزت/رزق عالم ز ما رسیده فقط/کار و بار جهان به شانه ی ماست/در و دیوار آن نشانه ی ماست/منم از نسل حیدر و زهرا/از تبار خدیجه ی کبری/گر چه ما اهل بیت زهرائیم/آه اما غریب و تنهائیم/زیر این چرخ و گنبد مینا/نیست از ما غریب‌تر، ابدا/گر چه از زهر تب دارم/روضه‌ی دیگری به لب دارم/گر چه از دل غمم جدا نشود/هیچ جا مثل کربلا نشود/کربلا بودم و ستم دیدم/من هزاران هزار غم دیدم/به زمین خوردن علم دیدم/دست‌هایی که شد قلم دیدم/مشک خالی و آب را دیدم/گریه‌های رباب را دیدم/بدن پاره پاره را دیدم/گوش بی‌گوشواره را دیدم/دیدم، لحظه‌های غروب یادم هست/نیزه و سنگ و چوب یادم هست/جد ما را غریب کشتند/آه مردم عجیب کشتند/******همسایه‌ها به مُردنم انگار رازی‌اند/دل‌گیر از این محله و این همجواری‌اند/زخمم به یک اشاره دهن باز می‌کند/شب تا‌سحر مراقب این زخم کاری‌ام/پیری زودرس به سراغ من آمده/برگ و بری ندارم اگرچه بهاری ام/شاعر:‌ وحید محمدی

ای آرامش زهرا برگرد/تنها خواهش زهرا برگرد/آقا ببین هزار و چند ساله/ناله میکشه زهرا برگرد/به لحظه ای که مادرت رو یه بی حیا زد برگرد/به لحظه ای که نفس نفس تو کوچه ها زد برگرد/به لحظه ای که پشت در اسمتو صدا زد برگرد/انتظار و گریه دوری و صبوری بسه دیگه برگرد/قاب عکسِ دستِ مادرِ شهیدا داره میگه برگرد/یا بقیة الله یا بقیة الله/****روضه خونه ثارالله برگرد/ای گریونه ثارالله برگرد/فریاد رس فریاد مظلوما/حق خونِ ثارالله برگرد/به لحظه ای که نیزه دار نیزه بی هوا زد برگرد/به لحظه ای که قاتلش ضربه از قفا زد برگرد/به لحظه ای که زیر خنجر تو رو صدا زد برگرد/یا اب الیتاما، یا اب المساکین بسه دیگه برگرد/اشکی که توچشم دختر یتیمه، داره میگه برگرد/یا بقیة الله یا بقیة الله/****اشکات مرهمِ زینب برگرد/برگرد مَحرَمِ زینب برگرد/

اشکات مرهمِ زینب برگرد/برگرد مَحرَمِ زینب برگرد/خون گریه کردنات برای شامه/مجروح غمِ زینب برگرد/به خواهری که دردشو هیچکسی نفهمید برگرد/به مادری که بچشو روی نیزه ها دید برگرد/چه کرد با جگر تشنه‌ها؟ نمی‌دانم/رباب را که زمین گیر کرد آب فرات/سفید شد هم? گیسویش یکی به یکی/عروس فاطمه را پیر کرد آب فرات/همان که آبرویت را ز گریه‌اش داری/سه شعبه در گلویش گیر کرد آب فرات/دو قطره آب ندادی و شاه عطشان را/چقدر حرمله تحقیر کرد، آب فرات!/تمام اهل حرم تشنه، اسب‌ها سیراب/سپاه را چقدر سیر کرد آب فرات/