شهادت حضرت امام محمد تقی (ع) جواد الائمه،‌ مجید بنی فاطمه

به لطف خدای جوادالائمه/گدایم، گدای جوادالائمه/غریبم نخوانید یاایهاالناس/شدم آشنای جوادالائمه/رسیدم به آزادگی تا دلم شد/اسیر ولای جوادالائمه/ازآن صورت گندمین، بوی گندم/گرفته هوای جوادالائمه/رضای خدای امام رضا را/بجو در رضای جوادالائمه/اگر عاشقی هر نفس مثل سایه/برو در قفای جواد الائمه/تو و جنت و قصر و حور، آی زاهد /من و خاک پای جوادالائمه/ملک در لباس کبوتر می آید /به ایوان طلای جوادالائمه/نه تنها فلک، عرش هم تکیه داده/به گلدسته های جوادالائمه/شمیم دل انگیز مشهد می آید/ز صحن و سرای جوادالائمه/در این آخر ماه ذی القعده باید/بسوزم برای جوادالائمه/مرا بیمه ام می کند تا محرم/لباس عزای جوادالائمه/زنی بود و ظالم و دف و پایکوبی/عطش بود و نای جوادالائمه/در حجره را بسته اند، آه خانه/شده کربلای جوادالائمه/بریده بریده، شکسته شکسته/می آید صدای جوادالائمه/دمِ العطش شد دم وا حسینا/عوض شد نوای جوادالائمه/شبیه حسین، آه آبش ندادند/صدا زد، بمیرم جوابش ندادند/کنیزان شنیدند آهش بلند است/جوابی به حال خرابش ندادند/اگر منع کردند از شرب آبش/ولی جا به بزم شرابش ندادند/تنش را رها بر روی بام کردند/ولی تیغ و نیزه عذابش ندادند/دم آن همه کفتر با وفا گرم/که تحویل بر آفتابش ندادند/تنش از سر بام در کوچه افتاد/ولی نعل ها پیچ و تابش ندادند/دگر سنگ ها بغض خود را نشان/گل روی از خون خضابش ندادند/زمانی که تشییع شد، رهگذرها/عذابی به عالیجنابش ندادند/ولی آه، در گودی قتل گاهی/غروبی، غریبی پس از بی سپاهی/تنش زیر سم ستوران رها شد/به بغض علی یکصد و ده هجا شد/همین که سرش رفت روی سنان ها/نشستند در موج خون آسمان ها/در آمد ز عمق جگر، آه زن هاکه در بین گودال می گفت تنهازنی قد خمیده: بنی بنی/گل سر بریده، بنی بنی/شاعر:‌ محمدقاسمی/

سلام ای جان سلطانم که سایه رو سرم داری/نه تنها کاظمین آقا که تو قلبم حرم داری/دلم گرمه که آقامی تو نوری تو شب تارم/تویی که قبل هر خواهش گره وا کردی از کارم/برا من که کمترینم همیشه لطفت زیاده/خاطرات خوب عمرم همه از باب الجواده/همیشه تو هوامو داری همیشه میرسی به دادم/تو زندگیم هرچی که باشم فدائیه امام جوادم/فدائیه امام جوادم/بمیرم صورت خورشید گرفته رنگ مهتابو/جلو چشمای معصومش میریزن رو زمین آبو/اسیر غربته اما داره میره از این دنیا/آقامونو جوون کشتن شبیه مادرش زهرا/رمقی تو پیکرش نیست نفس راحت نداره/دم آخر از غریبی روی خاکا سر میذاره/دور و بره عزیز زهرا دوباره هلهله به پا شد/به اشک غربتش میخندن حجره شبیه کربلا شد/همیشه تو هوامو داری همیشه میرسی به دادم/تو زندگیم هرچی که باشم فدائیه امام جوادم/فدائیه امام جوادم/بمیرم که دم آخر حسینو که صدا میزد/تو حجره با لب تشنه رو خاکا دست و پا میزد/شنیدم عاقبت رفته روی بام پیکر آقا/نداره سایبون غیر از پر و بال کبوترها/ولی اون تن که رها شد وسط صحرا حسینه/الهی واسش بمیرم، بی کفن تنها حسینه/تشنه لب افتاده به صحرا زینت آغوش پیمبر/ناله ی آسمون بلنده با نوحه ی غریب مادر/حسین حسین غریب مادر/

السلام علیک یا ابا عبدالله

یا قاهرالعو و یا والی الولی/یا مظهرالعجائب و یا مرتضی علی/***ذوالفقار تو دو دم دارد و عیسی یک دم/پس اولوالعزم ز شمشیر تو یکدم عقب است/آن نقطه که زیر باء بسم الله است/آن راهنمای کل خلق الله است/سنجیده در آن نقطه تمام قرآن/آن خال لب علی ولی الله است/خدایی را سپاس آرم که هستی بر جهان بخشد/تحرک بر زمین و نظم گردش برجهان بخشد/بدن ها را روان بخشد، بدن ها را توان بخشد/توان ها را روان بخشد،‌ دهن ها را زبان بخشد/که بشناسد خدا و حمد و بخشش بر خدا گوید/به هر حالی خدا جوید، به هر مشکل خدا پوید/من ار از غم پریشانم علی گویم/و گر از شوق خندانم علی گویم/گیاهی کز زمین روید علی گوید/اگر مستم از او مستم/اگر روزی ز پا افتم بگیرد دست او دستم/گیاهی کز زمین روید علی گوید، علی گوید/هر آنکو راه دین پوید علی گوید، علی گوید/نه تنها ما علی گوئیم، داور هم علی گوید/به هر جایی که درماند پیمبر هم علی گوید/به هنگام بلا زهرای اطهر هم علی گوید/***هاعلی بشر کیف بشر؟! ربه فیه تجلی و ظهر/او در محفل ارباب نظر نقل شیرین تری از نقل و شکر/می شمردن یکایک چو گوهر، مدحت صاحب شمشیر دو سر/که بشر می شود این گونه مگر، ها علی بشر کیف بشر/