شب تاسوعا محرم 96 - محمود کریمی

روضه - بنام او هو الباقی به میدان میروی ای اولین و آخرین ساقی من از ابروت فهمیدم که هم جبار و هم قهار و هم رحمن و رزاقی ابالافضلی و عباسی تو هم استاد پیکاری و هم استاد اخلاقی جهان دارالشفای توست که هم محشور هم مشهور در انفاس و آفاقی وفا غیرت ادب تنها برای اینهمه مفهوم در یک تن تو مصداقی قواعد ریخته بر هم تو هم مقصود زهادی هم منظور عشاقی برای کشتن مردم خدا داده به چشم تو عجب ابروی خلاقی برای کربلا رفتن به ما خیل گناهکاران فقط مشغول ارفاقی برو اما بیا حتما رسیده از علی اکبر برای تو چه ابلاغی بیا با مشک یا بی مشک رقیه بسته با دست تو در خیمه چه میثاقی ز دستت دست میشویی ندیدن در کسی اینقدر محجوری و مشتاقی به کف الایمن و ایسر دو تا دستت دوتا سروند افتاده اند در باغی غم مشک و غم اصغر دو چندان میکند در سینه ات هر داغ را داغی تمام دشت میگوید ادرکسا و ناولها الا یا ایها الساقی خبر پاشیده شد از هم سپاه دشمنان با یک نفر پاشیده شد از هم به دست یک نفر هم نه سپاهی این چنین با یک نظر پاشیده شد از هم دم رود آمد آن رود دلش با دیدن قرص قمر پاشیده شد از هم به دورش حلقه کردند و گلی در کنج گلدان با تبر پاشیده شد رباب و اصغر و بابا پس از او بینشان تیر سپر پاشیده شد از هم و او هم پهلویش انگار شده چون پهلویی که پشت در پاشیده شد از هم عمود خیمه بر فرقش عمود آهنین افتاد سر پاشیده شد از هم سرش پاشیده شد اما دل بابا برایش بیشتر پاشیده شد از هم

زمینه - من به فدات و ترک روی لباتو طنین صدا علی تو صداتو تویی که گرمیِ صدات برای اهل حرم تسکینه تویی که با بودنت خواب حرم شیرینه بلا به دور از قد و بالات و دستات و چشمات پاشو من بمیرم پاشو پاشو ای امید همه تو حرم دیگه هیچ کسی نمیگه عمو تشنمه ماهم اباالفضل تکیه گاهم اباالفضل همه سپاهم اباالفضل بیا بریم تا به حرم با هم اباالفضل تا علم افتاد دلهره تو دلم افتاد آتیش نگرونی تو حرم افتاد پاشو ببین سپاه دشمن و برای غارت ما آمادن همه به فکر غنیمتی افتادن امید آخرم افتاد تن بی دستت به پای مادرم افتاد کسی که دست تو انداخت حالا به فکرگوشواره های دخترم افتاد پاشو خنده حرمله دل دخترم و شکست پاشو لشکر بی حیا قرق حرم و شکست شیرم اباالفضل یل دلیرم اباالفضل بی تو می میرم اباالفضل پاشو ببین غم تو کرد پیرم اباالفضل من نیمه جونم به جون تو نمیتونم خبر تو رو به حرم برسونم بعد تو وای به حال دخترای بی پناهم سرت روی دامن من اما منِ تنها بی تو علی اکبر و قاسم آره تنهای تنهای تنها با قاتل تو قتلگاهم من نیمه جونم مقتل پر خون میرسه از راه مادر قامت کمونم پاشو چیزی نمونده که دیگه من برم از حال تو نباشی کی می مونه کنارم توی گودال چشماتو وا کن من غریب رو نگاه کن دوباره منو صدا کن پاشو بریم ما رو از این غصه رها کن

شور - واویلا علی المظلوم با دیده گریانم با داغ دل مهموم میگرم و میخوانم واویلا علی المظلوم از عشق تو سرمستم در راه تو بی دستم من جان وتو جانانم واویلا علی المظلوم هم قطره ی در موجم هم ناله ی در اوجم از خانه بدوشانم واویلا علی المظلوم ای کعبه ی آمالم ای با خبر از حالم ای نوحه قرآنم واویلا علی المظلوم گفت آب به سقایت واویلا علی العباس از خاک کف پایت یک ذره بنوشانم واویلا علی العبا سلطان و لب تشته حلقوم و دمه دشنه آورده به لب جانم واویلا حسین تنهاست واویلا علی العباس هم نوحه ی زهرایم هم ناله ی مولایم هم داغ شهیدانم واویلا علی المظلوم واویلا واویلا واویلا خفته به خون برابرم ساقی ومیر لشکرم خیز ز جا کن نظر قد خمیده مرا واویلا واویلا واویلا آب نمیخورد دگر رقیه گر کند نظر مشک دریده تو و رنگ پریده مرا واویلا واویلا واویلا زود بود که دشمنان زنند بر سر سنان راس بریده تو و راس بریده مرا واویلا واویلا واویلا

واحد - ساقی لب تشنگان زاده ام البنین دست رشیده حسین بازوی حبل المتین چهره ی مهتابی حنجره خشکم ببین هم جگرم سوخته هم شده قلبم کباب عمو عمو آب آب با چه گناهی عمو آب به ما شد حرام خون جگر جای آب ریخته ما را به جان میمکد انگشت خود علی اصغر مدام بال زند از عطش به روی دست رباب عمو عمو آب آب نفس ز سوز عطش شعله ی آذر شده جواب این آب آب نیزه و خنجر شده آل علی از چه رو بی کس و یاور شده نمیرود از عطش دیده طفلان به خواب عمو عمو آب آب آب گریبان درید بر لب عطشان ما مثل دو دریا شده دیده ی گریان ما بحر شده شعله ور از دل سوزان ما به خیمه هر کودکی فتاده در التهاب در گلوی خشک ما بغض شده زمزمه رقیه از دست رفت در بغل فاطمه بس که گرفته عطش نور ز چشم همه شعله ی آتش شده در نظر ما سراب عمو عمو آب آب تو دست دست خدا تو حیدر حیدری تو بر پدر چون علی برای پیغمبری تو هم علمدار و هم ساقی آب آوری صاعقه خشم شو به سوی دریا شتاب عمو عمو آب آب ای همه پشت سرت دست دعای حسین اگر چه لب تشنه اند سلاله های حسین برو بیار عمو آب برای حسین قرص مه فاطمه سوخته در آفتاب عمو عمو آب آب

واحد - ای عزاداران بشارت باد زهرا روز محشر آورد بهر شفاعت دستهای نازنیم تشنه لب در آب رفتم این سخن با خویش گفتم من چگونه آب نوشم شاه را عطشان ببینم مشک را پرکردم از آب و به خود گفتم که باید راه نزدیکی برای خیمه رفتن برگزینم راه نخلستان گرفتم لیک از شمشیر دشمن قطع شد دست علم گیر از یسار از یمینم فکر کردم دست دادم آب دارم غم ندارم سر فرازم ساقی اطفال شاهنشاه دینم ناگهان دیدم که در ره ریخت آب و سوخت قلبم تیر زد بر مشک آن خصمی که بود اندر کمینم دیگر از دیدار اطفال حسین شرمنده بودم تیر زد دشمن به چشمم تا که طفلان را نبینم گفتم اکنون خوب شد خوب است بر گردم به خیمه ناگهان بر سر فرود آمد عمود آهنینم

دودمه - ای علم افراشته در عالمین اکشف و یا کاشف کرب الحسین ای یل حیدر ساقی لشکر الله اکبر الله اکبر حسین سرباز ره دین بود عاقبت حق طلبی این بود از سر نی گفت سبط پیمبر الله اکبر الله اکبر سقای دشت کربلا ابالفضل دستت شده از تن جدا ابالفضل ای یل حیدر ساقی کوثر الله اکبر الله اکبر

تک عربی

تک - غرق به خون برادرم واویلا علی العباس خفته چنین برابرم واویلا علی العباس جامه ی صبر میدرد واویلا علی العباس زینب اگر که بنگرد واویلا علی العباس دست بریده تو و واویلا علی العباس رنگ پریده ی مرا واویلا علی العباس آب نمیخورد دگر واویلا علی العباس سکینه گر کند نظر واویلا علی العباس دست بریده ی تو و واویلا علی العباس قد خمیده مرا واویلا علی العباس زود بود که دشمنان واویلا علی العباس زنند بر سر سنان واویلا علی العباس راس بریده ی تو و واویلا علی العباس راس بریده ی مرا واویلا علی العباس یا عباس ماکو مثلک القمر

شور - وجه ابالفضل کانون عشقه این دست و پا گم کردنم قانونِ عشقه قانون تو دین منِ قلبم به عشق تو میزنه اشک عزاتم بارون عشقه ابالفضل مولانا ابالفضل سیدنا ابالفضل ای جانم ابالفضل هر لاله ای بی سامونِ عشقه پر پر شدن در راه تو درمونِ عشقه من التماست میکنم آقا جان مدیون یاست میکنم با دست لطف و کرم تو میشم مدافع حرم تو درمون من یک پیمونه عشقه وجه ابالفضل کانون عشقه عشق ابالفضل قانون عشقه ابالفضل ای جانم ابالفضل