ظهر عاشورا محرم 97 - محمود کریمی

روضه - به باد گفتم اگر شد مرتبت بکند به خاک گفتم اگر شد تنت بپوشاند ببین دل زار زینب نگاه و اصرار زینب تو راهی از خیمه شدی و من از قفا مرو کجا امیر سالار زینب سایه ی روی سرم چه کنم با آتیش جیگرم چه کنم یه زنه تنها با حرم چه کنم به منه خسته ی غم زده رحمی به دله جون به لب اومده رحمی نرو نرو یه نیگا به حرم کن به حرم رحمی دم غروبه خورشیده چه بوی سیبی پیچیده وصیت مادرمونه که زینبت داری میری زیر گلوت و بوسیده چقده زخمی شده بدنت جونی نمونده دیگه به تنت زینبو کشته کهنه پیروهنت تو دل من غم عالمه رحمی دور و بر ما نامحرمه رحمی تو رو به چادر خاکی زهرا به مادرم رحمی ببین که پاهام لرزونه ببین که دستام بی جونه بیا بریم خیمه ببینیم که توی خواب با ترس و لرز رقیه روضه میخونه بذار بخوابه شاید نبینه که تن تو به روی زمینه یکی با خنجر رو سینه ات می شینه به مادرِ دم گهواره رحمی به گوشای پر گوشواره رحمی میزنه حرمله خنده به اشکام نداره رحمی هنگامه ی غم شد تیر آمد و مقتل همه آلوده به سم شد هی کم کم و کم کم از جسم تو هی کم شد و هی کم شد و کم شد یک نیزه به شانه آنقدر فرو رفت که یک مرتبه خم شد پاشیده تن او تقطیع شده بند به بند بدن او عمامه و انگشتری و پیروهن او لب پاره شد انگار با پا زده نیزه بر دهن او لب تشنه و خسته شمشیر چنان خورده که اعضاش شکسته زیر سم مرکب دندان و سر و سینه و ابروش شکسته شمر است که با چکمه روی سینه نشسته گوشه ایعده ای کمان در دست روی اعضاش شرط میبندند

زمینه - من کجا در بین خون و خاک دنبالت بگردم آمدم تا دور جسمِ بی پر و بالت بگردم پا به پای من آمدند می آمدم و میزدند آواره شدم وای حسین ای شاه کفنت کو عقیق یمنت کو بگو پیروهنت کو تنت کو تا که لب را میگذارم روی رگ های بریده می زند فواره ی خون زخم اعضای بریده تو که دست و پا میزدی وقتی زیر و رو می شُدی صیحه زد تمام فلک وای حسین وای حسین ای شاه قمرت کو کنارت پسرت کو ردا و سپرت کو سرت کو آمدم اما به سختی این نفس بالا می آید من که رفتم از کنارت مادرم زهرا می آید پاشیده ز هم پیکرت از هم می ربایند سرت سینه می زند مادرت وای حسین وای حسین ای پیکر عریان در این شام غریبان ببین ناله ی طفلان حسین جان ای شاه کفنت کو عقیق یمنت کو بگو پیروهنت کو تنت کو

زمینه - واویلا علی الحرم رأس حسین به نیزه ها آتیش زدن به خیمه ها سرِ حسین به نیزه ها آتیش زدن به خیمه ها گلها کنار یک دگر گرد عزیز فاطمه اما اباالفضلت چرا مانده جدا در علقمه به زخم دل نمک زدن دخترات و کتک زدن واویلا علی الحرم چو دید زینب حزین سنگ جفا و شاه دین حسینش افتاده زمین کشید ناله ای خدا چند نفربه یک نفر غریب گیر آوردنت به قتلگاه کشیدنت دست یکی به موی او سنگ یکی به روی او دست یکی به پیروهن به روی سینه جای پا چند نفر به یک نفر به روی خاک ها پرش شمر به دست خنجرش یکی پی عمامه اش یکی به دنبال عبا پیش نگاه مادرش جدا شد از بدن سرش اهل حرم به سر زنان صدا زدند بچه ها چند نفر به یک نفر

سینه زنی - وای حسین

دودمه - شاه گفتا کربلا امروز میدان من است عید قربان من است مادرم زهرا در این گودال مهمان من است عید قربان من است روز محشر روز جولان شهیدان من است عید قربان من است شمر با خنجر برون شد قَتلِگَه دریایِ خون شد ای اهل حرم میر و علمدار نیامدعلمدار نیامد سقای حسین سید و سالار و نیامدعلمدار نیامد