شب ششم محرم 97 - محمود کریمی

روضه - حس حزنی غریب دارم من از دم صبح بی قرارم من اینکه امروز اگر ظهور کنی فصل پاییز یا بهارم من شرم دارم که قافل از شده ام به خود بی خودم دچارم من ناحیه خوانده ام که فرمودی بر دل خویش داغ دارم گفته ای در مصیبت جدم روز و شب اشک اگر ببارم من گر مبدل شود به خون اشکم باز همواره در شرارم من آمده ام پا به پات گریه کنم دست بر سینه میگذارم من از تو امروز اذن میخواهم روضه ای بر زبان بیارم من چون غم شاه کربلا حسن است هر یتیمی ز مجتبی حسن است سیزده ساله بود عالم بود واقف بر همه عوالم بود قلب خود را سپرده بود به عشق در وجودش حسین حاکم بود فقه احلی من العسل از اوست مرجع اعظم اعاظم بود قمر نجمه بود و شمس جهان نجم زیبای آل هاشم بود میشود گفت قاسم ابن حسین همه جا با حسین دائم بود هر چه غیر از حسین و دور حسین در دل و دیده اش مزاحم بود علی اکبر عموی هشت امام دایی هشت امام قاسم بود رخت او بهترین غنائم بود همه ی دهر تحت فرمان اش جان عباس بسته بر جانش کنج لب های حور زد تبخال مثل تیر از کمان جهید غزال نیمی از صورتش نهان در ابر نیمه ی دیگرش شبیه خیال خود تمثال حضرت مولا هر که از دیگری نمود سوال کیست این طفل پاسخش گفتن میوه حیدر است اما کال تیغ خود در آسمان چرخاند لرزه انداخت بر سه تیغ جبال نعره زد لحظه ای انا ابن حسن کل لشکر زهیبتش شد لال زد به لشکر سپاه کفر رمید آنچنان رمد شیر از شغال لحظه ای بعد گفت با ازرق گر ندیده ایی درست چشم بمال بعد از این نوچه هات نوبت توست تیغ من آتش قیامت توست مرد ازرق به وقت آمدنش لحظه ی نقش بر زمین شدنش گفت با خود که این چه بود چه شد تیغ کی رد شدست از بدنش زد به قلب سپاه شیر جوان جلوه گر شد حسین و حسنش بارش سنگ شد شروع و عمو دید افتاد گوهر یمنش دید عمویش به زیر دست و پا در دل خاک دست و پا زدنش دید شد پایمال مرکب ها پر جای هلال شد کفنش بدنش ظاهرا که سالم بود مثل زهرا شکسته بود تنش سر چو اکبر به این تفاوت که لگد اسب خورده بر دهنش زخم هر چه به روی او خورده قبل از او بر دل عمو خورده

زمینه - به اذن تو شمشیر میکشم جمل را به تصویر میکشم به یاد شمشیر دودم دمادم تکبیر میکشم انّ تنکرونی فانا بن الحسن سبط ‌النّبی مصطفی الموتمن من کشته ی تیغ نگاه حسین عالم همه کشته ی شمشیر من حسین آبروی منو حسین آرزوی منو حسین زندگی منو عموی من انا بن الحسن سیف الحسن که جوشن نمیپوشم به تن شهیدم از حبّ‌ الحسین بریزید خونم بر کفن کسی فتی نیست به جز جدّ من حریف این قوم منم تن به تن أزرق بیا که اجلت آمده انّ تنکرونی فانا بن الحسن منم ذوالفقار حسن منم یادگار حسن اگر پهلوانی بیا به سوی من حسین آبروی منو حسین آرزوی منو حسین زندگی منو عموی من منم مرد میدان حسین کفن پوش مردان حسین غباری به دامان حسین دو عالم به‌ قربان حسین نبوده ام پیش عمویم یتیم انّ تقتلونی و انا ابن الکریم من تشنه ام تشنه ی آن تشنه ای که وعده دادی به بلای عظیم اگر دست و پا بزنم عمو را صدا بزنم به این بغض وا شده در گلوی من

واحد - گل فاطمه گشته نقش چمن بدن پاره تر از گل یاسمن زره گشته بر پیکرش پیرهن الهی دوباره بگوید سخن سلام علی قاسم بن الحسن حنا بسته بر کف ز خون گلو ز خون گلویش گرفته وضو زند دست و پا روی دست عمو ندارد دگر جای سالم به تن سلام علی قاسم بن الحسن سم اسب ها بر روی پیکرش روان گشته خون از دو چشم ترش خدایا بده صبر بر مادرش تنش پاره تر گشته از پیرهن سلام علی قاسم بن الحسن روان بر زمین خون رخسار او خدا در یم خون خریدار او حسن آمده بهر دیدار او شده بر مه عارضش بوسه زن سلام علی قاسم بن الحسن گلی که از آن دل بهاران شده چراغ دل جمع یاران شده چرا پیکرش سنگ باران شده نمانده دگر چیزی از آن بدن سلام علی قاسم بن الحسن منم یار او او بود یار من ز لطف و کرامت خریدار من نبودم که او بوده دلدار من غمش شد انیس دل زار من از آن دم که مادر داده شیر امیری حسین و نعم الامیر به زخم جبین پیمبر قسم به رخسار خونین حیدر قسم به محسن به زهرای اطهر قسم به سبطین و عباس و اکبر قسم به هفتاد و دو عاشق بی نظیر امیری حسین و نعم الامیر

تک - در راه تو شهادت ست احلی من العسل طعمی که بر کامم نشست احلی من العسل نایب سردار جمل، احلی من العسل حی علی خیرالعمل، احلی من العسل شاه بی لشکرم،قاسم فدای تو در کام قاسمم، مُردن برای تو احلی من العسل،احلی من العسل این درد استخوان من ، احلی من العسل این جسم نیمه جان من ، احلی من العسل این زخم های بی عدد، احلی من العسل جانم که بر لب می آید، احلی من العسل در راه عاشقی تکه تکه شدن پیش پای عمو،برخاک و پر زدن احلی من العسل،احلی من العسل یا حسین،یا حسین این قد کشیدنم عمو، احلی من العسل در خون غلطیدنم عمو، احلی من العسل این بغض مانده در گلو، احلی من العسل با مرگ گشتن رو برو، احلی من العسل این پیکر خزان ،این بهت یاسمن اشک من و،خون لبهای من احلی من العسل،احلی من العسل یا من عینی الیک،یا ثارالله یابن الحیدر ذکری لک لبیک ،یا ثارالله یابن الحیدر صلی الله علیک یا ثارالله ،یابن الحیدر یا امین الله ،یابن الحیدر

دودمه - من حسن را نور عینم پادشاه عالمینم قاسمم یار حسینم این منو خون گلویم عاشق تیر و سنایم خون عسل شد در دهانم

جفت - نعم قالو بلی نعمات اولیا شد ذکر نشعتین یا لثارات الحسین سردم بدون تو پر دردم دردم را با تو درمون کردم هر دم دارم دورت میگردم تو در و چه درجاتی حبک سر حیاتی یا قتیل العبراتی قتیل العبره عزیز الزهرا ملکوت کبریا شرف شمس خدا یا اهل العالمین انا مجنون الحسین آقا تو لیلا و شیدا و من جانا مدارا کردی با من یارا نکش از دستم دامن تو امیر نشعتینی پادشاه عالمینی یا حبیبی نور عینی یا قتیل العبره عزیز الزهرا یا اهل العالمین انا مجنون الحسین آقا تو لیلا و شیدا من جانا مدارا کردی با من یارا نکش از دستم دامن راه وصل خدا نصب اصل خدا اشراق مشرقین لبیک یا حسین خونم فدا اهل و پیمونم خونم با این چشم گریونم جونم تویی و من مجنونم تو صلاتی تو سلامی تو همونی که میخامی یا امیری یا امامی قتیل العبره عزیز الزهرا

شور - تو این هوای شرجی از آب تو این هوای ابری از غم دوای دردم اشکه انگار دارم دوباره زنده میشم عشق حسینی شدنه گریه مناجات منه سینه زنی پر زدنه کربلا کربلا کربلا کربلا برای درد اگه دوا نیست دردا اگه یکی دو تا نیست دلم خوشه به خونه ی تو هیچ جا شبیه کربلا نیس من هوا خواه تو ام مبهوت درگاه تو ام مسافر راه تو ام کربلا کربلا کربلا کربلا با روسیاهیمان خریدی دلمو بس که مهربونی تا حالاشو خودت آوردی بقیشم خودت میدونی من طرفدار تو ام غلام دربار تو ام مال علمدار تو ام یا حسین یا حسین هرجا به هر هدف برم من تو دنیا هر طرف برم من آروم نمیگیرم تا اینکه یک کربلا نجف برم من شیعه ی حیدری ام عاشق این بر تری ام هلاک این نوکری ام یا علی یا علی