شب پنجم محرم 97 - محمود کریمی و حنیف طاهری

روضه - خاموش شد چراغ شب و بین قافله تاریک شد بر آنکه نبود است یک دله تاریک شد بر آ«که به چشم دلش ندید نور امیر عالمو و سردار قافله آنکس میشناخت جمال حسین را در نور او نشسته بود نگشود سلسله ماه در آسمان به اطاعت خسوف کرد انداخت ابر بین مه و خیمه فاصله چون موش کور گور خودش را به راه کند هر کس که داشت شرم ترخص به حروله اسماشان به لوح شهادت نبود بود در صفحه دل خودشان برگه باطله نامردمان دمی که ز رحمت جدا شدند عمری شدند همسر دنیا و حامله فرموند دورتر بروید از حریم ما فردا که دشت میشود از جنگ زلزله هل من معین من گر برسد به گوشتان بی اعتنا شوید شوید عین حرمله گفتم بهای عاشقی و وای بر کسی که پیش مادرم کند از کار من گله در بند عالمم شده ایی بنده غمی در بند عشق باش که آزاد عالمی همبندیان نشسته به دور سریر شاه هفتاد و دو ستاره تحت الشعاع ماه رنگ دل همه شده رنگ دل حسین فرقی نداشت اینکه سفید است یا سیاه آن شب ز شب صورت عشاق سرخ بود از بی بهایی سر خود در حضورشان اول امام خطبه ی خود را شروع کرد در آن سکوت شوکت مرسوم بارگاه نوع شهادت همه را شرحه شرحه گفت بر آن شهید داشت به لبخند خود نگاه طفلک ز خنده های ملیح عمو جهید آمد نشست نجل حسن پیش پای شاه گفت ای عمو ز کودکی ام گفته ای به من مردی شدی برای خودت ای یل سپاه

روضه - بینم سر ببرن دق میکنم تشنست و آب میخورن دق میکنم من مث بابام حسن غیرتی ام زن ها سیلی بخورن دق میکنم فرصتی نیست که زره به تن کنم یا بتونم خودمو کفن کنم سرمم جدا بشه شمرو باید از رو سینه ی عموم بلند کنم این غریب که با شما کار نداشت ناله میزنه خریدار نداشت این همه زخم رو تنش جا نمیشه این همه نیزه رو نیزار نداره

زمینه - من فدای دلبرمم مثل زهرا مادرمم نایب برادرتم من مدافع حرمم بی تو روح تو تن من نیست بی تو شوق پریدن نیست دنیا دیگه جای موندن نیست نیستی کجایی میشنوم یه صدایی نکنه زیر دست و پایی مهر عشق تو رو پرم من سپاه تک نفرم کاش میشد برات بیارم مرحمی از اهل حرم وطن منه آغوشت این امتن رو دوشت چجوری میشه فراموشت عمو راهی ندارم آب برا تو بیارم وای عموم سرمو رو سینت میذارم نیستی کجایی میشنوم یه صدایی نکنه زیر دست و پایی دست خالی اومدنم قاتلا فرار میکنن از طنین یا حسنم کاش یه راهی برام باشه که به آغوش تو باشه همه تیرا به تنم جا شه گردت به جونم رفته تاب و توانم به پات میریزه خونم تو نیمه جونی باز برام نگرونی نیستی کجایی میشنوم یه صدایی نکنه زیر دست و پایی

زمینه - دیگه واسه چی بمونم حالا که تو بی سپاهی تو رگام میجوشه خونم حالا که تو قتلگاهی دیگه واسه چی بمونم‌حالا که تو بی سپاهی تو رگام میجوشه خونم حالا که تو قتلگاهی من عازم میدونم نمیتونم که بمونم خودمو تو گودال به عمو جونم میرسونم من عازم میدونم نمیتونم که بمونم خودمو تو گودال به عمو جونم میرسونم ضربان قلب من یا حسن یا حسین آسمونا هم میگن یا حسن یا حسین ضربان قلب من یا حسن یا حسین آسمونا هم میگن یا حسن یا حسین عمو حسین عمو حسین ببین بریده نفسم عمو حسین عمو حسین زنده بمون تا برسم من عازم میدونم نمیتونم که بمونم خودمو تو گودال به عمو جونم میرسونم من عازم میدونم نمیتونم که بمونم خودمو تو گودال به عمو جونم میرسونم ...

روضه - حنیف طاهری - ریشه ی هستی مرا نزنید در دلم خیمه ی عزا نزنید او عموی من است نامردان از پس و پیش و بی هوا نزنید دوره کردید باغبان مرا ای تبرها به شاخه ها نزنید خاک را غرق رد پا نکنید از عمویم مرا جدا نکنید مادرش آمده به دیدارش پیش مادر سرو صدا نکنید

واحد - حنیف طاهری - اذن نداده بود حسین اما عبدالله اجازه از پدر گرفت اومد قتلگاه اگر نه خورشید بهانه می‌کرد دست این قرص ماه چون حسن اجازه داد زینب رهاش کرد با صدای حسن از خودش جداش کرد این یعنی حسن قیامه عالی مقامه حسن امام عشق و بر حسین امامه یا حسن عزیز زهرا یا حسن عزیز زهرا از روی تل صدا شنید آشنا بود صدا گفت برو تا قتلگاه تا سپر شی برا عمو حسین غریب و تنهات برو جای بابا من میگم برو بابا واسطه میشم به عموت میگم میخوای بیا تو پیشم این یعنی حسن شهنشاست حاکم دنیاست یعنی حسن امیر بر حسین زهراست یا حسن عزیز زهرا

واحد - بین میدان غرق اشک و آهم ای عمو یا حسین پای برهنه پی ذوالجناحم ای عمو یا حسین ای عموی بی کس و بی سپاهم ای عمو یا حسین من با تو در میان قتلگاهم ای عمو یا حسین من غرق اشک و آهم ای شاه بی سپاهم من با تو راهی ان گودال قتلگاهم ای عمو یا حسین من میایم به جای اکبر تو ای عمو یا حسین نیزه داران همه دور وبرتو ای عمو یا حسین زخمی از نیزه شده پیکر تو ای عمو یا حسین می آید ناله های مادر تو ای عمو یا حسین غرق خون پیکر تو، دشمن دور و برتو آید از بین گودال ناله مادر تو ای عمو یا حسین یاحسین،یاحسین حالا که لحظه های آخر امد ای عمو یا حسین از خیمه مجتبی دیگر آمد ای عمو یا حسین از حرم ناله زنان خواهر آمد ای عمو یا حسین از میدان قاتلت با خنجر آمد ای عمو یاحسین گل برادر امد ناله ی مادر امد از حرم خواهر آمد قاتل با خنجر آمد ای عمو یا حسین یا من عینی الیک یا ثارالله یاابن الحیدر ذکری لک لبیک یا ثارالله یابن الحیدر صل الله علیک یا ثارالله یابن الحیدر یا امین الله یابن الحیدر

دودمه - ای اهل کوفه من حیبیبم غریبم و یار غریبم از ولادت تا شهادت با حسینم من جان نثار اهل بیتم همیشه یار اهل بیتم از ولادت تا شهادت با حسینم

جفت - دست من قطع شده ببین عمو بی دستم این تنو و این جانم این سر و این دستم ای عمو دست به شمشیر بلا دادم من کمکم کن که ز قاسم عقب افتادم ادرک عبدالله یا اباعبدالله تو حسین ابن علی من علی اصغر تو آمدم تشنه شوم آمدم کشته شوم پیش چشم تر تو آمدم تا روی قلبت هدف تیر شوم مثل اکبر سپر نیزه و شمشیر شوم ادرک عبدالله یا اباعبدالله دست من قطع شد و آمدم سر بدهم جان به زیر سم اسب چون برادر بدهم آمدم با تن بی دست تو را یار شوم پیرو مکتب عباس علمدار شوم ادرک عبدالله یا اباعبدالله تن بی تاب مرا ای عمو تاب بده میدهم بهر تو خون تو به من آب بده تشنه ام لیک به فکر لب عطشان تو ام پسر فاطمه میگریم و گریان تو ام اباعبدالله حسین

شور - به دست و پای دل ، موی تو پیچید گم شده بودم اما روی تو تابید من ذره بودم ولی ماه شدم با خورشید ای مهربونم ای یار بدم میدونم ای یار اگه میشه همیشه پیشت بمونم ای یار علمدار علمدار علمدار تمام دنیامو زدم به نامت همه وجودم نورِ به احترامت حرفمو ساده می زنم خیلی می خوامت من اسمت و برای دلم میخونم ای عشق اگه میشه همیشه پیشت بمونم ای عشق من با کبوترای تو هم زبونم ای یار اگه میشه همیشه پیشت بمونم ای یار علمدار علمدار علمدار