شهادت امام محمد باقر (ع) 1401 - محمود کریمی، امیر کرمانشاهی، حنیف طاهری و ابراهیم رحیمی

مناجات - حرفی که دارم با شما گفتن ندارد این حرف های بی صدا گفتن ندارد این دردها درمان ندارد غیر وصلت این غصّه ی بی انتها گفتن ندارد چشم گنهکار من و دیدار رویت دردی که باشد بی دوا گفتن ندارد هر بار توبه کردم و هر بار بگذر این ماجرای توبه ها گفتن ندارد آقا اگر کاری برایت کرده باشم باشم اگر بی ادعا، گفتن ندارد هر صبح و شب گریان غمهایت نبودیم حال دل این بی وفا گفتن ندارد آقا خودت یک کربلا روزی من کن اصلاً فراق کربلا گفتن ندارد شاعر : وحید محمّدی

روضه - عاقبت آه کشیدم نفس آخر را نفس سوخته از خاطره‌ ای پرپر را روضه‌ خوانی مرا گرم نمودی امشب روضه‌ ی آن همه گل ، آن همه نیلوفر را آخرین حلقه‌ ی شب‌ های محرّم هستم شکر ای زهر ندیدم سحری دیگر را باورم نیست هنوز آنچه دو چشمم دیده‌ است باورم نیست تماشای تنی بی سر را باورم نیست غروب و حرم و آتش و دود دیدن سوختن چارقد دختر را غارت خود و علم ، غارت گهواره و مشک غارت پیرهن و غارت انگشتر را ذوالجناحی که ز یالش به زمین خون می‌ ریخت نیزه‌ هایی که ربودند سر اکبر را آه در گوشه‌ ی ویرانه که دق مرگ شدیم تا که هم بازی من زد نفس آخر را کمک عمّه شدم تا بدنش خاک کنیم بیـن زنجیر نهان کرد تنی لاغر را چنگ بر خاک زدم تا که به رویش ریزم سرخ دیدم بدنش ، تکّه‌ ای از معجر راشاعر : حسن لطفی

روضه - کرمانشاهی - دیدم کسی حسین مرا نحر می کندخنجری را روی حنجر می کشد چون نمی برد مکرر می کشد بشکند پایت شکست آیینه اش پیش من نعشی به روی سینه اش

روضه - حنیف طاهری - تو یکسره در چشم لشکر بودی و من نه چون صاحب خلخال و زیور بودی و من نه فهمیدم آن لحظه که نامحرم تو را می زد از چند صورت مثل مادر بودی و من نه ما هر دو از بازار شامی ها گذر کردیم با این تفاوت که تو دختر بودی و من نه در معرض چشم حرامی بوده ایم اما آن لحظه تو محتاج معجر بودی و من نه حاجت گرفتی در خرابه من دلم میسوخت آن شب تو در آغوش یک سر بودی و من نه شاعر : مجید تال

زمینه - سلام کشته زهر کینه روشنی مدینه یه عمر گریه کردی برا شکسته سینه سلام ای ناله ی شرر بار شهید کوچه بازار اسیر داغ زینب گریه کنه علمدار دلم برات آتیشه و چشام برات بهاریه فدای دلبرا شدن دوای بی قراریه سلام دلبر دلشکسته با تشنه های خسته تو رو کجا میبردن با بازوهای بسته سلام ناله ی بی قراره پیراهنای پاره از یاد تو نرفته غارت گوشواره پیش چشاته روز و شب خاطره های کربلا آتیش سوزی خیمه و سرای روی نیزه ها سلام شاهد قتل اکبر شاهد ذبح اصغر هم نفس رقیه به پای روضه ی سر فدای گریه کردنت فدای سینه زدنت یه مادری نوحه میخوند غریب گیر آوردنت

زمینه - خدا چرا مرگ دیر کرده منو مصیبت پیر کرده تنم پر از جای نیزه دلم تو گودال گیر کرده مثه عمه بستن دستمو فقط عمه میدید اشکمو اونا که مارو بردن به شام غریب گیر آوردن جدمو من گریه میکردم بابا گریه میکرد سر عمو اصغرم رو نیزه ها گریه میکرد قحطی آبو دیدم من حال ربابو دیدم من با اهل بیت پیغمبر بزم شرابو دیدم من کشید شعله آتیش بلا تو هر لحظه بعد از کربلا رسید بعد گودال نوبت سر و تَرکه و تشت طلا من گریه میکردم عمه گریه میکرد غُل و زنجیر رو دستای همه گریه میکرد یه شب چشام از خون تر شد قلب دو عالم مضطر شد شبی که توی ویرونه عمه رقیه پرپر شد براش وقتی آوردن سرُ تا دید زخمِ جای خنجرو چشاش بسته شد تا از باباش گرفت بوسه های آخرو من گریه میکردم خدا گریه میکرد زمین و زمون اون شب به حال ما گریه میکرد

شور - یادگار کربلا منم عزادار کربلا منم حسین و بالب تشنه کشتن ما رو بردن اسارت خدایا دلم می خواد برم باز به کربلا زیارت وای وای وای روی لبمه شهادتین وای وای وای السلام و علی الحسین

واحد - حنیف طاهری - هزار خاطره ی غم نمی رود از یاد غروب سرخ محرم نمی رود از یاد به گاهواره ی خالیِ اصغرم سوگند رباب و خیمه ی ماتم نمی رود از یاد فرات بود و عطش بود و کودکان حرم خروش غیرت زمزم نمی رود از یاد دمی که هستی زینب ز روی زین افتاد همان مصیبت اعظم نمی رود از یاد به دشت دختر و زن ها برهنه پا و دوان بدون یاور و مَحرم، نمی رود از یاد اسیر بودن با خواهرانِ بی معجر... هجوم سیلی محکم نمی رود از یاد به شام بر سر ما سنگ می زدند از بام بلای شهر جهنم نمی رود از یاد به شهر شام، به بزم یزید، بین تشت سر شکسته و درهم نمی رود از یاد شاعر : رضا رسول زاده

واحد - دلم تنگه چشام گریون داره میرسه فصل بارون میاد کم کم صدای پاش منم باشم ببینم ای کاش باشم ببینم سینه زنی نوکراتو حسین جان باشم ببینم که گریه میکنم برا تو حسین جان باشم ببینم صحن و سرای با صفاتو حسین جان زآن یار دلنوازم شکریست با شکایت گر نکته دانِ عشقی بشنو تو این حکایت با حسرتِ محرم میسوزم از حرارت کاری کن اربعین رو منم بیام زیارت تو این شبها غریبونه تو کوفه مسلمت میخونه نیا آقا نیا آقا کسی وفا نداره اینجا پیچیده تو شهر صدای نوحه های مسلمیه میریم زیارت به شهر ری شبای مسلمیه سیاه میپوشیم همه برا عزای مسلمیه رندان تشنه لب را آبی نمیدهد کس گویا ولی شناسان رفتند از این ولایت با حسرتِ محرم میسوزم از حرارت کاری کن اربعین رو منم بیام زیارت

واحد - بیابان بود و صحرا بود آنجایی که من بودم هزاران خیمه بر پا بود آنجایی که من بودم شمیم یاس یاسین دشت را پر کرده بود اما گلاب اشک زهرا بود آنجایی که من بودم قیام عاشقان راست ‌قامت بود عاشورا قیامت آشکارا بود آنجایی که من بودم تمام سوره ایثار و آیات جوانمردی به هفتاد و دو معنا بود آنجایی که من بودم پیام روشن الموت احلی من عسل یعنی شهادت هم گوارا بود آنجایی که من بودم چرا آتش بگیرند از عطش گل‌ های داودی اگر بین دو دریا بود آنجایی که من بودم کسی از اسب می‌افتاد پشت نخل‌ ها آری علم در دست سقا بود آنجایی که من بودم صدای بت شکستن در فضا پیچیده بود اما خلیل ‌الله تنها بود آنجایی که من بودم شعاع آفتاب از مشرق گودال سر می ‌زد که ثارالله پیدا بود آنجایی که من بودم عدالت زیر سم اسب ‌ها پامال شد آری ستم در حد اعلا بود آنجایی که من بودم شدم محو نگاه عمه‌ ام زینب که در چشمش تمام دشت زیبا بود آنجایی که من بودم چرا آن روز تل زینبیه اوج عزت شد که چشم ‌انداز فردا بود آنجایی که من بودم چه گل‌ هایی که زیر بوته‌ های خار پرپر شد مگر پاییز گل ‌ها بود آنجایی که من بودم هلال ماه نو وقتی نمایان می‌ شد از محمل فقط یک نیزه بالا بود آنجایی که من بودم

شور - روی سینت که میشینه سرت رو میبره از کینه توی گودال نمیبینه که داره مادرت میبینه وقتی که داره سرت رو میبُره میبینه خواهر از توی گودال صدا میاد حسین غریب مادر میپیچه تو عرش ناله ی مادرت تا روز محشر در زلف چون کمندش ای دل مپیچ کآنجا سرها بریده بینی بی جرم و بی جنایت ای دل نگفتم نرو از راه عاشقی رفتی بسوز کین همه آتش سزای توست سلسله ی عشق را سلسله جنبان خداست سلسله ی عشق چیست موی حسین است و بس دیدن وجه خدا هست مرا آرزو وجه خدا ای عزیز روی حسین است و بس

شور - رحیمی - راضی شدی از نوکر یا نه عشقت رو میدم به دنیا نه اشکی که می باره از چشمام میدم به دریا نه من که گریه میکنم مادرت نگاه میندازه تو بهشت کنار تو خونه ای برام میسازه زندگیم امام حسین گریه هام حسین شیرینه بمیرم برای تو پیش پای تو عشق اینه جون ناقابلی دارم به تو بیشتر از این بدهکارم حسین جانم حسین جانم دنیای بی گریه زندونه خوشبختیه چشما گریونه غیر از همین یا حسین گفتن چیزی نمیمونه تو صدای قلبمی بهترین غمی نایابی برا من همه کسی تو مقدسی اربابی ضربان من حسین جان من حسین محبوبم با تو خوبه حال من بی تو هر نفس آشوبم آسمونی ترین حالم تویی تکیه گاهم تو این عالم حسین جانم حسین جانم