شهادت امام جواد (ع) 93 - منصور ارضی

مناجات و روضه - ای امید نا امیدان سرای روزگار ساحلی امن است آغوشت برای روزگار در میان آشنایان هم غریب افتاده ای نیستی و در نمی آید صدای روزگار نیستی چون چشم های ما نمی بیند تو را نیستی ؛ هستی ولی در جای جای روزگار دردهای دوستانت را به جانت می خری تا نبارد لحظه ای بر ما بلای روزگار لطف کن یک بار هم وقتی به این بدها بده ای رفیق لحظه های خوب های روزگار تو برای ما همه دنیا برای دیگران ما گدای تو همه دنیا گدای روزگار مشکل ما دوری از تو ، دوری از کرب و بلاست چاره ای اِی حضرت مشکل گشای روزگار

روضه - رسیده جان به لب اطهرت ؛ اَبَالهادی نشسته پیک اجل در بَرَت ؛ اَبَالهادی دوباره قصه ی زهر و دوباره نامردی کبود شد همه ی پیکرت ؛ اَبَالهادی لباس شمر به تَن کرد و منع آبت کرد چه کرد با دل تو همسرت ؛ اَبَالهادی شبیه فاطمه دستی گرفته ای به کمر مگر خدای نکرده پَرَت ؛ ابالهادی میان حجره ی در بسته دست و پا زدی و بریده شد نفس آخرت ؛ اَبَالهادی مدام هلهله شد تا صدای تو نرسد صدای خسته ی بی جوهرت ؛ اَبَالهادی کنیزها بدنت را کِشان کِشان بردند گرفته بر لبه ی در سَرَت ؛ اَبَالهادی سه روز بر تَن تو آفتاب می تابید ولی بریده نشد حنجرت ؛ اَبَالهادی دگر به زیر سُم اسب های تازه نَفَس ندید جسم تو را دخترت ؛ اَبَالهادی اگر چه دور و برت خیره سر فراوان بود ولی نظاره نشد خواهرت ؛ اَبَالهادی چه خوب شد که در آن همهمه کسی نرسید برای غارت انگشترت ؛ اَبَالهادی شاعر : علیرضا خاکساری