شهادت امام جواد (ع) 1400 - محمدحسین پویانفر

روضه - الا ای مظهر جود خدایی جوادی حضرت ابن الرضایی تو عبداللهی و مولای مایی کرامت از شما از ما گدایی دو دست خالی آوردم برایت سلام آقای من جانم فدایت نه دنبال غذا و نان و آبم نه محتاج عطای دیگرانم به تو وابسته ام دیگر نرانم خدا میخواست من سائل بمانم خودش فرموده تو باشی مرادم به دستور رضا عبد الجوادم کرم تو جود تو دست گدا من وفای دائمی تو بی وفا من خطا پوشی تو پر مدعا من به تو بد کرده ام آقا تماماً ولی به رو نیاوردی تو اصلاً مرا بی آبرو کردی تو اصلاً گنه کارم گنه بسیار دارم نظر کن دیده ای خونبار دارم ولی من با تو خیلی کار دارم سگم راهی به سوی غار دارم سگ کهف جوادم جانم آقا رسیدی تو به دادم جانم آقا نه دنیا نه طلا میخواهم از تو به جای آن ولا میخواهم از تو پر از دردم دوا میخواهم از تو برات کربلا میخواهم از تو اگرچه جلد بام کاظمینم فدائیِ فدائیِ حسینم دوباره ماجرای حجره با زهر دوباره دردها را شد دوا زهر زمین زد بی کسی را بی هوا زهر چه میخواهد ز آل مصطفی زهر کشید از سینه اش آتش زبانه امان از غربت مردی به خانه میان پایکوبی دست و پا زد زمین که خورد مادر را صدا زد دو دستش را به خاکِ حجره ها زد گریز روضه را به کربلا زد به فکر روضه خدالتریب است شبیه جد عطشانش غریب است خودش غمگین ولی این قوم شادند غرورش را به زیر پا نهادند برای کشتنش در اتحادند بمیرم آب هم دستش ندادند

تک - آرزوی من آبروی من گنبد تو هِ روبروی من قلب عاشقم زیر دینتِ مشهد دلم کاظمینتِ از باب المراد تا باب الجواد دست رحمتت حاجاتم رو داد یا مولا جواد ای که تو کرم تو زبون زدی پاره ی تن شاه مشهدی تو جوادی و من گدای تو دل خوشی من شد عطای تو یا ابن الرضا شاه عالمین امضا کن بیام بازم کاظمین یا مولا جواد روی شونه هام کوه غصه هاست روضه هات چقدر مثل مجتباست کشته عالمو سوز اه تو خونه ی تو هِ قتلگاه تو زهرا مادرت گریون برات بین هلهله گم شد ناله هات خون هر دلی از مصیبتت بی دوا شده درد غربتت گفتی العطش زنده شد آقا تو دل همه داغ کربلا شد کرب و بلا شهر کاظمین ذکر آخرت واویلا حسین

تک - دورامو زدم دوباره برگشتم تا که سینه زن تو هیئتت باشم امشب اومدم بهت بگم؛ میخوام توی دایره رفاقتت باشم با تو رفاقتم همه جوره سوده! با توئه که میشه خیالم آسوده! همه جا رفتمو بازم میگم اون که دست منو گرفت امام حسین بوده با تو خوشم با تو که دنیای منی با تو که قبل از متولد شدنم رفیق بابای منی! با تو خوشم‌ با تو که دنیای منی با تو که وقتی میبندم چشامو جلوی چشمای منی! حسین وای حسین وای با تو خوشم‌ با تو که تو قلب منی؛ با تو که پاکم میکنی وقتی میام تو حلقه ی سینه زنی با تو خوشم‌ با تو که تو قلب منی؛ با تو که نوکرات همه کفن میشن ولی خودت بی کفنی با چشمای خیس؛ بهت سلام دادم تا دوباره دلم کرب و بلایی شه میمیرم اگه تو نگیری تحویلم! میمیرم اگه تو بگردونی روتو! تو شبایی که یاد کربلا هستم؛ تا نفس میزنم حس میکنم بوتو با تو خوشم با تو که مجنون توام؛ با تو که هر شب که سلامت میکنم زائر ایوون توام با تو خوشم با تو که مدیون توام؛ با تو که عمریه گدای کرم رقیه خاتون توام

تک - عشق صفای حرمت غروبا و شبای حرمت نفس توی هوای حرمت همه رویام دور از تو با اینکه ضرر کردم تو راهو نشون دادی که برگردم کربلا برا من نالایق یه حس جدیدی بود شدم عاشق عشق یعنی سینه زنی، یعنی حب الحسین اجننی یعنی ارباب همه کس منی همه دنیام حسین وای وای وای حسین وای وای وای آروم دل بیقرارم باش تو سختی و تنهایی کنارم باش غیر از تو دلم جای هیچکس نیست هیچ عشقی به جز عشقت مقدس نیست عشق یعنی دیوونگی یعنی حس روضه ی خونگی شبا تا صبح فقط حسین بگی شیرینه عشق عشق یعنی پایین پا یعنی قند و چایی روضه ها تو سجاده مهر کرببلا همینه عشق حسین وای وای وای حسین وای وای وای هر کس که عاشق نشه بازنده است آدم بدون عشقش مگه زنده است شد عشقم یه گنبد رویایی که میشه شب جمعه تماشایی عشق همین شال عزاست یه تسبیح از تربت کربلاست بوی سیب و شمیم گل یاس یه حس خاص عشق یعنی تب جنون حرم باشی دم دمای اذون یه گنبد رو ببینی تو بارون چشات دریاست دور از تو با اینکه ضرر کردم تو راهو نشون دادی که برگردم کربلا برا من نالایق یه حس جدیدی بود شدم عاشق عشق صفای حرمت غروبا و شبای حرمت نفس توی هوای حرمت همه رویام عشق یعنی سینه زنی، یعنی حب الحسین اجننی یعنی ارباب همه کس منی همه دنیا حسین وای وای وای حسین وای وای وای

شور - دوست دارم رقص پرچمتو دلو برده محبت تو به گداییت مینازم که تویی چاره سازم همه دار و ندار منی تو غم و غصه یار منی خدا دستم رو داده دست این خونواده جونمو واست ارباب اگه فدا نکنم چه کنم دلمو از به جز تو اگه جدا نکنم چه کنم اگه یه روز تو دنیا منو نگاه نکنی چه کنم اگه از غیر عشقت دلو رها نکنی چه کنم به تو مدیونم حسین جونم حسین از تو ممنونم حسین جونم حسین سر و سامونم حسین جونم حسین رو سرم سایه علمه روزیم از ساقی حرمه عشق تو افتخارم همه ی اعتبارم به هوای زیارت تو میشینم کنج هیئت تو یه غمی تو گلومه کربلات آرزومه توی بی سرپناهی به تو پناه نبرم چه کنم آقا از رو سیاهی به تو پناه نبرم چه کنم توی دلواپسی هام تو رو صدا نکنم چه کنم میون بی کسی هام تو رو صدا نکنم چه کنم

واحد - شورش محشر به پا شد کاظمین دار العزا شد اشک زهرا می چکد چون ماتم ابن الرضا شد بهشتم تربتش فدای غربتش چه گویم روزگار شکسته حرمتش جواد ابن الرضا بی وفایی ها کشیده زهر ناکامی ها چشیده ای رضا ریحانه تو از جهان خیری ندیده ببین ای باغبان شده یاست خزان دلش دریای خون شد از زخم زبان جواد ابن الرضا داغ مادر برده تابم زهر همسر کرده آبم از عطش می سوزم اما کس نمی گوید جوابم عطش شد اخگرم زند کف همسرم بیا بابا ببین بسوزد حنجرم جواد ابن الرضا گرچه در شور و نوایم رعشه افتاده به پایم همسرم کف می زند من یاد داغ کربلایم حسین و اکبرش چه آمد بر سرش که پاشیده شده تمام پیکرش کجایی خواهرم

واحد - ای ساقـی لب تشنگان، ای جـان جانانم، سقای طفلانم بود و امیدم مرا یاری کنی سالها بهرم علمداری کنی ای دریغا شد امیدم ناامید بی برادر گشتم و پشتم خمید ای به خون خفته کنون در بر من داده پیغام به تو دختر من گر نشد آب میسر گردد گو عمو خود به حرم برگردد العجل یا حجت الله العجل بقیه الله