ولادت حضرت معصومه (س) 1402 - سید مهدی میرداماد

شب عشقه به خدا، همه بچه شیعه ها/خبر خوش ببرید، برای امام رضا/شادی لب بومه، میلاد خانومه/دست همه به دامن حضرت معصومه/عطر کوثر/ روح محشر /خوش آمدی کریمه آل پیمبر

بانو شب میلاد تو انگار/صحن حرم آیینه بندان بود/حال قشنگی داشت گلدسته/لبریز از آیات قرآن بود/یادم می آید مادرم می گفت/حوض حرم دریاست ساحل باش/اینجا که می آیی به رسم عشق/پا تا به سر سر تا به پا دل باش/اینجا همه مانند آهویند/ضامن شدن ارثیثت می دانند/چشمان مردم غرق امید است/وقتی زیارت نامه می خوانند/معصومه اخت الرض المعصوم/نطلب شفاعه منک یا حورا/کل عثرتک بالجود معروفین/حیدر ابوک امک الزهرا/هر بار در صحن تو مشهد را/از راه خیلی دور میبینم/شب هم که باشد شهر را سرشار/از نور بیت النور می بینم/گم میشود تنهاییم در شهر/وقتی که باشم با تو رو در رو/هر بار در ایوان آیینه/می بینی ام می بینمت بانو/دلهای ما را مرقدت در قم/راهی به سوی مشهد و ری کرد/آری برای درک خوشبختی/باید ارم را تا حرم طی کرد

موسی که دید حال و هوایت، دادت به دست‌های رضایتاشکی نشست گوشه‌ی چشمش، تا «فاطمه» زدند صدایت/از جنس آسمانی و نوری، از چشم باز پنجره دوری/بین برادران غیوری، خورشید هم ندیده ردایت/رنج سفر برای تو آسان، شب از قبیله‌ی تو هراسان/شد قبله‌ی دل تو خراسان، ای عطر دوست قبله نمایت/!من تشنه‌ای رسیده به دریا، با آرزوی دیدن «زهرا/»دربان! بگو ملیکه‌ی قم را: از راه آمده‌ست گدایت/کنج ضریح سر بگذارد، بال و پری اگر چه ندارد/دل را به دست تو بسپارد، تا پر دهی به سمت خدایت/لبخند شهر تو نمکین است، قم قلب مهربان زمین است/ما هر چه داشتیم همین است: جان‌های ما، «کریمه»! فدایت

صد البته که قلب عاشقا/توو دستاى امام هشتمه/گدا من و شما کریمه اى/سجیه ى شما سخاوته/صداى قدمات داره میگه/«آغاز دهه ى نور و کرامته»/یا بنت الهدى،یا أخت الرضا/بى بى جانم/نفس نفس شما را مى خوانم/ورودى حرم من دربانم/برادر شما شد سلطانم/یا بنت الهدى،یا أخت الرضا