ولادت امام رضا (ع) 96 - حنیف طاهری

مدح - هوای باده دارم شیشه ات کو هوای نعره دارم بیشعه ات کو حرم را سنگ فرشی احتیاج است دل من سنگ شد پس تیشه ات حصیری پهن کن پخش رطب کن دو دستان مجهز پیشه ات کو قد طوبای تو در خاطر آید اگر از من بپرسی ریشه ات کو تو فکر حج ما بودی نه کعبه فقیران را رضا اندیشه ات کو تو با ما هستی و قَیّوم مایی کفیل روزی هر بینوایی به محمل تا نشستی لیلی من چه بازاری شکستی لیلی من چو پرده از رخ ماهت گرفتی گریبان ها گسستی لیلی من چه بادامی به زیر تیغ داری عجب چشمان مستی لیلی من از خلافت ها خلافی ماند و خُلف وعده ای کو معاویه؟ کجا رفتند مأمون و هشام؟ کس نمی پرسد که بغدادا کجا شد معتضد کس نمی گوید هُشامی داشتی ای شهر شام قرن ها بگذشت و جمع عاشقان اینجاست جمع روز و شب برپاست اینجا بار خاص و بار عام باد و باران اند فرّاشان صحن ات روز و شب ماه و خورشیدند دربانان کویت صبح و شام در خراسان خور اگر آسان برآید کار توست ماه با شوق تماشای تو می آید به بام] نمی افتد ز بازار تو رونق همیشه روی دستی لیلی من تو طعنه میزنی قالو بلی را که خود جام الستی لیلی من پناهم ده به هر شرطی که خواهی که ننویسند بر مفلس گناهی

روضه