شب هشتم ماه مبارک رمضان 1402- مهدی رسولی

نروم از سر کویت چه برانی چه بخوانی /به خداییت قسم برتر از آنی که برانی /به تو مأنوسم و یکدم زتو مأیوس نگردم /چه به عرشم بکشانی چه به خاکم بنشانی /بنوازی بگذاری تو حکیمی تو بصیری /بُکشی، زنده کنی، مصلحت از توست، تو دانی /من بیچاره به غفلت از تو هر سو بگریزم /تو کرامت کنی و باز به سویت بکشانی /که مرا می دهد از لطف پناهی؟ تو پناهی /که تواند گره از من بگشاید؟ تو توانی /چه عذابم کنی از خشم و چه از مهر ببخشی /این محال است که از مملکت خود تو برانی /هرچه خواهی به سرم آر ولی روی مگردان /هرچه دادی بستان لیک خودت را نستانی /وای از سختی جان کندن و از لحظة مرگم /تو مگر پیشتر از مرگ، علی را برسانی /