شهادت امام جعفر صادق (ع)، سیدمهدی حسینی و حسین سازور

شور و اشک و زمزمه از خیر قال الصادق است/روضه های فاطمه از خیر قال الصادق است /این سیاهی ها همه از خیر قال الصادق است/گریه ها بر علقمه از خیر قال الصادق است/میرسد از این سیاهی ها به این آقا مدام /السلام السلام السلام السلام/درس و بحثش ظلمت هفت آسمان را میدرید /هر که دل میداد دستش از همه دل میبرید /او مراد عالمان است و همه عالم مرید/حوزه ی علمیه ی او روضه خوان ها پرورید /خاک پایش زراره با همه فقه و کلام /السلام السلام السلام السلام /چهار گوش مرقدش را طوطیا باید کنی/روی قبر خاکیش گنبد بنا باید کنی/کل ایوان را پر از خشت طلا باید کنی/عاقبت روزی بقیع را کربلا باید کنی/زائرانش زیر لب گویند بین ازدحام/السلام السلام السلام السلام/پیرمردی که چو حیدر زندگانی کرده است/عمر خود را وقف اشک و روضه خوانی کرده است/قامتش را در غم مادر کمانی کرده است/چوب تر پیراهنش را ارغوانی کرده است/روضه خوان زخم های مادر بی التیام/السلام السلام السلام السلام/دست ساقی بسته و میخانه ها سردرگمند/خانه از بس سوخته، پروانه ها سر درگمند/در میان شعله ها، ریحانه ها سر درگمند/یا کریمان در میان لانه ها سر در گمند/ای که بر موی سفید تو نکردن احترام/السلام السلام السلام السلام/بی عبا و بی عمامه، بی قبا بردن تو را/از میان خانه مثل مرتضی بردن تو را/دست بسته، بی هوا در کوچه ها بردن تو را/عده ای بی آبرو،‌ با ناسزا،‌/یادت آمد روضه های کوچه های شهر شام/السلام السلام السلام السالمهیزوم آوردن، اما لحظه ی دریا نسوخت/چادر ناموس تو، چون چادر زهرا/دامن دردانه هایت را ،‌ بین آتش ها نسوخته/سینه ات سنگین نشد،‌ پیراهنت حتی نسوخت/ای که دشمن برد بهرت خنجرش را در نیام/السلام السلام السلام السلام/گرچه آقا غربتت را هیچکس باور نداشت/مثل جدت هیچکس انگشترت را باور نداشت/بی حیایی یادگار مادرت را برنداشت/روسری و گوشواره ی دخترت را برنداشت/ای که ناموس تو شد با شمر و خولی همکلام/السلام السلام السلام السلام/

شعرم اگرچه خوب است درباره ی تو باشد/یارا بخواه از من زُراره ی تو باشم/از خیر قالَ صادق عالم به زیر دِین است/شاگرد مکتب تو گریه کنِ حسین است/در حوزه ی علمیه ات حکم خدا تدریس شد/چشمان تو در روضه ی جد غریبت خیس شد/از ساعتی که زهرا گشته شکسته سینه/آتش زدن به خانه رسم است در مدینه/وقتی امام معصوم دنبال مرکب افتاد/بارِ دگر به یاد غم های زینب افتاد/در خون نشسته میروی زخمی و خسته میروی/در کوچه ها همچون علی با دستِ بسته میروی/این آتشی که برپاست زیر سرِ سقیفه است/ای قوم بی شرافت ارباب ما شریف است/این ننگ تا قیامت رسوا کند عرب را/آبی نمیدهد کس رندان تشنه لب را/ای عشق شهرآشوب من/ای دلبر محبوب من/افتاده ای در دست شمر/ای خاطرات خوب من/ای در رخ تو پیدا انوار پادشاهی/ای روزگار زینب در بین قتلگاهی/گفتا به گریه زینب خورشید نیزه ها را/دل میرود ز دستم صاحبدلان خدا را/ای یار ناسامان من/ای درد و ای درمان من/میسوزی از فرط عطش/یا سید العطشان من/ما را روا نباشد این گونه دل بریدن/چون بگذریم دیگر نتوان به هم رسیدن/خورشید در غروبم وقت سفر رسیده/دیدار ما قیامت ای نور هر دو دیده/پیراهنت شد غرق خون/آتش گرفتم از درون/کُشتی مرا کُشتی مرا/انا الیه الراجعون/

گریه زیاد کردم روضه زیاد خوندم/پشت سرت خیلی و اِن یکاد خوندم/و اِن یکاد الذین کفروا نیزه فرو شد به تنت/و اِن یکاد الذین کفروا خودت بگو از کفنت/اونی که از گودال سرتو حالا برد/روی سر زینب صداشو بالا برد/جلوی نامحرما معذبم، من زینبم، خواهر تو/جلوی نامحرما معذبم، کشته منو حنجر تو/

انگار اومد بر قلب من فرود/خنجری که سرت رو از پیکرت ربود/اونی که سر از تنت برید/فکری به حال دل زینب نکرده بود/رگاتو می بوسم، تو رو خدا دست و پا نزن/نذار که ببینه، اینقده مادرو صدا نزن/خواهش می کنم/برید کنار من خودم خاکش می کنم/

با چه وضعی ته گودال کشاندن تو را /ما شنیدیم ولی زینب کبری دیده /زینت دوش نبی بودی و بی وجدان ها /سر بریدن و گرفتن تو را نا دیده /ای که شد مهریه ی مادر تو آب فرات/

السلام ای بدن بی سر گرما دیده/السلام ای سر مجروح کلیسا دیده