شهادت امام رضا (ع) 1403 - محمدحسین پویانفر

روضه - بهشت زمین صحن های رضاست هوای حریمش عجب جان فضاست به هر درد دشوار نامش دواست به دل آنکه آیینه حق نماست علی ابن موس الرضا المرتضی شدم حاجی از طوف سلطان توس دخیلم بر انوار شمس الشموس چه نامی است نامش انیس النفوس یکی هست و با هر دری آشنا علی ابن موسی الرضا المرتضی قسم بر نم‌ اشک رخسار ها به آقایی صاحب چاره ها عیان است از صوت نقاره ها برای من آنکس که کهف الوراء است علی ابن موسی الرضا المرتضی کریم هست هم در حسن هم نصب به ما مرحمت می‌کند بی سبب به وصف و به عنوان و ذکر و‌ لقب چه کس عالم بیت ولاست علی ابن موسی الرضا المرتضی شده بهترین ذکر دنیا علی تسلی جان احبا علی اگر خسته جانی بگو یا علی که چون مرتضی آنکه مشکل گشاست توسل نما کنج صحن عتیق چه سهل است این گوی طی طریق برات سفر را بگیر ای رفیق کریمی که بانی کرب و بلاست به امر رضا گریه کن بر حسین بزن ناله بر قلب مضطر حسین

واحد - بنویسید که دردیم و پی درمانیم بنویسید که ما در به در سلطانیم سلطان من بهتر ز جان من سلطان من نام و نشان من سلطان من کهف امانم سلطانم فقیرم فقیرم که شاهم تو هستی ببین بی‌پناهم پناهم تو هستی رضا‌جان رضا‌جان رضا‌جان رضا‌جان از ازل دل به تو ای صاحب ایران بستیم ما گرفتار تو ای شاه خراسان هستیم آقای من درد و دوای من آقای من ذکر شفای من امضا کن تو کرب و بلای من سلطانم به قلبم نوشتم سرشتم تو هستی رضا جان رضا جان بهشتم تو هستی هر کجا که بروم از تو نشان می جویم اربعین کرب و بلا نام تو را می گویم از تو داریم ما این سیاهی ها از تو داریم ما این شال عزا از تو داریم عشق کرب و بلا سلطانم تو دادی به یادم حسین جان حسین جان که شد اعتقادم حسین جان حسین جان