سالروز تخریب قبور ائمه بقیع 1401 - حنیف طاهری

روضه - بگذار تا ز شارع میخانه بگذریم کز بهر جرعه ای همه محتاج این دریم روز نخست چون دم رندی زدیم و عشق شرط آن بود که جز ره آن شیوه نسپریم محبت تو نه امروز کرده جا به دلم که من به روی تو عاشق شدم ز روز الست به دوستی تو هم گر به پای دار برند من آن نیم که به دارم تو را ز دامان دست روز نخست چون دم رندی زدیم و عشق شرط آن بود که ره به جز آن شیوه نسپریم جایی که تخت و مسند جمع میرود به باد گر غم خوریم خوش نبود به که می خوریم واعظ مکن نصیحت شوریدگان که ما با خاک کوی دوست به فردوس ننگریم

زمینه - چشای آسمون داره هوای گریه و ناله غریب بغض تو سینم دوباره هشت شواله غربت بی انتهاست شیعه مظلومه این غربت تا ابد سهم معصومه تخریب اون حرم آره محکومه یاد این غصه رو زنده نگه میداره شیعه امروزم واسه ما روز جهانیه بقیع واسه مزارشون ای کاش فقط یه سایه بون باشه برای زائرا فقط یه روضه خون باشه قلبم واسه بقیع میسوزه ای داد اینجا میشه یه روز آباد آباد میسازیم ما یه صحن مثل گوهرشاد من غرق خواهشم یعنی یه روز میشه ببینم با خیل زائرا تو مرقد ام البنینم هشت شوال روز جهانی بقیعه اگه سیاهه روزامون جاریه غم تو این دنیا دلم خوشه به اون روزه ظهور مهدی زهرا میبینم با چشام هر سال این شبها غوغا میشه بقیع بین موکبها میپیچه عطر عشق با ذکر لبها دوست دارم خادم صحن و سرای مجتبی شم اونجا هم روضه خون داغ شاه کربلا شم حسین وای حسین وای