19 رمضان، ضربت خوردن امام علی (ع)، محمدرضا طاهری

ای کاش می شد با تو قرآن سر بگیرم/در آسمان چشم هایت پر بگیرم/ای کاش می شد امشب ای قرآن ناطق/دست شما را جای قرآن سر بگیرم/ای کاش میشد لااقل یکبار در خواب/ با دست آغوشم تو را در بر بگیرم/ای کاش پایم وا شود در خیمه ات تا /یک لقمه نان و عشق از دلبر بگیرم/ای کاش در تقدیر من امشب نویسند/پای تو را یک شب به چشم تر بگیرم/در زحمتت افتد که نهی پای به چشمم/بگذار که من چشم به پایت بگذارم/حیف از تو عزیزی که من از یار بخواهم/لیکن چه کنم جز تو کسی یار ندارم/ای کاش می‌شد تا برای سجده، از تو /مُهری زخاک چادر مادر بگیرم/تقدیرم ای کاش این شود با تو محرم/ده روز روضه بر تن بی‌سر بگیرم/من عاشقم خرده ز ای کاشم مگیرید/ای کاش‌ها را کاش از این در بگیرم/شاعر: موسی علیمرادی

آسمان بود غرق دلشوره/چرخ از گردشش پشیمان بود/حس و حالی غریب حاکم بود/گیسوی نخل ها پریشان بود/شب نمی خواست تا سحر بشود/شب شبیه غروب دلخون بود/در و دیوار ناله می کردند/دم هوهوی باد محزون بود/مقتل کوچه ها قدم به قدم/روضه می خواند و نوحه سر می‌داد/هق هق چاه کوفه هم آن شب/داشت از غصه ای خبر میداد/بانگ "حی علی الصلاة" آمد/پا شد از جای خویش "خیر العمل"/رفت تا صبح را کند بیدار/آنکه خود بود نور صبح ازل/در خانه ز شرم، ساکت بود/در دل ذوالفقار غصه نشست/"ارجعی" خواند و از سر شوقش/گریه کرد و عمامه اش را بست/داخل کیسه را نگاهی کرد/چند خرما و چند تا نان بود/وقت رفتن رسیده بود و غمش/غربت سفره ی یتیمان بود/به کمر شال سبز خود را بست/بود مشغول ذکر، لب هایش/دخترش در نگاه آخر خود/رفت قربان قد و بالایش/شال او را گرفت حلقه ی در/گویی از قصه ای پریشان بود/در خانه به التماس افتاد/در خانه به فکر جبران بود/فکر جبران زخم سی ساله/زخم آن در که در مدینه شکست/آن دری که نداشت تاب لگد/سوخت و استخوان سینه شکست/وسط خطبه خواندن مادر/آتش افتاد بر دل حیدر/ناله ی "فضة خذینی"، آه .../غنچه ای ناشکفته شد پرپر/مادری یک تنه به عشق علی/در مصاف چهل نفر کافر/لگد و تازیانه یک طرف و/یک طرف دست بسته ی حیدر/بستنِ دستِ مرد می باشد/پیش همسر اگرچه سخت اما/باور من نمیشود دیگر/بستن دستهای زینب را/اهل بیت حسین را در راه/زیر باران سنگ آزردند/زینبی را که سایه اش را هم/کس ندیده، به شام می بردند/

صد شکر روزی ام شد حمد تو را بخوانم /هر چند در ثنایت چون طفل بی زبانم/از خانه تو هرگز خالی نرفته دستی دیدم/ که بر گناهم هر بار چشم بستی/سوی تو می گریزم از شعله های خشمت/یارب حساب کردم من روی گوش چشمت/کار تو دست گیریست یارب نه مچ گرفتن/با آن که می توانی اما گذشتی از من/حالا رسیده ام باز دل تنگ و دل شکسته/از دست نفس دل خون از دست خویش خسته/از من، مرا بگیر و از من، مرا رها کن/از هر چه جز خود تو این بنده را جدا کن/یارب به حق مولا،‌ مولای رستگاران/چشم امید دارم امید عفو و غفران/