میلاد امام حسن مجتبی (ع)، مجید بنی فاطمه

کنون که راه نداریم از حرم به حسن/سلام میدهم از دور دم به دم به حسن/بدان که دم زدن از او به عزم شاعر نیست/به اذن وحی ادب می کند قلم به حسن/من از قدیم خدا را چنان که یادم هست/همیشه وقت دعا داده ام قسم به حسن/به دلبرانِ زمان یک کلام گفتم لا/هزار بار ولی گفته ام نَعَم به حسن/بهشت محو تماشای خود نخواهد کرد/مرا که هم به حسین است چشم هم به حسن/مُرید خُلق کریمش مکارم الاخلاق/و میکند همه جا اقتدا کرم به حسن/و سالهاست که در قصه ی حرم سازی/به جای مانده بدهکاری عجم به حسن/چگونه است که از کوچه های تنگ خیال/همیشه راه گریزیست لاجَرَم به حسن/چه قصه ایست که من بین واژه ها هربار/به کوچه میرسم انگار میرسم به حسندلم پر است از آن بی حیای عهد شکن/همان زنی که جفا کرد و داد سَم به حسن/همان زنی که سخن های ناروا گفته است/عجوزه ای که روا داشته سَم به حسن/و نادمیم قیامت به احتمال زیاد/از اینکه این همه پرداختیم کم به حسن

مستی بی انتها از لطف جام مجتبی است/ گردش هفت آسمان مهر مدام مجتبی است/ از کراماتش ببین که در دل ماه خداست /سفره احسان ایزد هم به نام مجتبی است /رود اگر جاری شود از برکت چشمان اوست/ کوه اگر برپا شود از احترام مجتبی است /بس که در هر حال گفتیم یاکریم و یاکریم /قلب من شد یاکریم و جَلد بام مجتبی است/بر سر یک سفره حتی با من سائل نشست/با فقیران هم نشین بودن مرام مجتبی است/آمد از راه و به یک لبخند دلها گرفت/فتح بی شمشیر اعجاز امام مجتبی است/از حسن تنها حسن را خواستن شایسته است/ورنه درمان و شفا دست غلام مجتبی است/گوش عالم پر شد از فریاد خاموشی او/کربلا هم امتدادی از قیام مجتبی است/اذن میدان حسین از سبط اکبر می رسد/تیغ شاه کربلا هم در نیام مجتبی است/گفت لا یوم کیومک روضه ها آغاز شد/این بساط روزه تأثیر کلام مجتبی است

آسمون از شوق بارونی شد/وسوسه ی معصیت زندونی شد/با قدم یار لحظه ی افطار/قشنگترین لحظه ی مهمونی شد/خندون لبهای پیغمبر میشه/حال و روز زمین بهتر میشه/اشک شوق علی میشه جاری/امشب که فاطمه مادر میشه/مثه سحره خوده قمره/که چهره ی این ماه پاره این پسره/رسیده و از خانواده دل میبره/حسن اومده همه ی دلای عاشقو بخره/رسیده و از خانواده دل میبره/علی رو به ملائکه میگه که حسنش/اومده همه ی دلای عاشقو بخره/جمالش مثه مهتاب عزیز دل ارباب/از عشقت بی قرارم حسن جان منو دریاب/حسن جان منو دریاب/امام من از ازل حسنه/امیر دلم حیدر ابالحسنه/مسیر حسین من الحسنه/امیر دلم حیدر ابالحسنه/حسن جان منو دریاب/****/از اون عشقش بی تابم امشب//بی تاب حسرت دیدارم امشب/تا وقتی جامه رسید به لبهام/مستی دوست داشتنش هوشیارم کرد/نازل اعطیناک الکوثر میشه/پیدا سِر هو الابتر میشه/سبط اکبر میشه جان احمد/امشب که فاطمه مادر میشه/امید همه چه خوش قدمه/نگاه فلک مبهوت این صنمه/کریمی تو جمعی که کارشون کرمه/خدا میدونه که توی مدینه و توی/دل ما صاحب باصفاترین حرمه/به شور دل اصحاب به حب دل احباب/به شوق دل عشاق حسن جان منو دریاب/حسن جان منو دریاب/امام من از ازل حسنه/امیر دلم حیدر ابالحسنه/مسیر حسین من الحسنه/امیر دلم حیدر ابالحسنه/حسن جان منو دریاب/****تا سر سفرت مهمون میشم/از این همه لطف تو مجنون میشم/ای آتیش عشق قسم به این عشق/هرچی که آقام بخواد من اون میشم/جاری عطر سبط اکبر میشه/دوران ناامیدی سر میشه/شیرینه خنده های آل الله/امشب که فاطمه مادر میشه/به این برکات به این جلوات/به این همه مرآت تا سحر صلوات/با دست حسن میرسه همه حسنات/منم همونی که شده هوایی تو و/تا خدا میبره کبوتر دلمو به هوات/ببین این دل بی تاب به دنبال میِ ناب/ببین مست سبوتم حسن جان منو دریاب/حسن جان منو دریاب/امام من از ازل حسنه/امیر دلم حیدر ابالحسنه/مسیر حسین من الحسنه/امیر دلم حیدر ابالحسنه/حسن جان منو دریاب

دیوانه خموش به عاقل برابرست/دریای آرمیده به ساحل برابرست/در وصل و هجر، سوختگان گریه می کنند/از بهر شمع، خلوت و محفل برابرست/دست از طلب مدار که دارد طریق عشق/از پا فتادنی که به منزل برابرست/گردی که خیزد از قدم رهروان عشق/با سرمه سیاهی منزل برابرست/دلگیر نیستم که دل از دست داده ام/دلجویی حبیب به صد دل برابرست/صائب ز دل به دیده خونبار صلح کن/یک قطره اشک گرم به صد دل برابرست

دعای زنده دلان صبح و شام یا حسن است /که موی تیره و روی سپید با حسن است/حسین می شنوم هر چه یا حسن گویم/دو کوه است ولی کوه بی صدا حسن است/مبین ز نسل حسن هیچ کس امام نشد/به حُسن بینی اگر هر امام را حسن است/حسین نهی به قاسم دهد حسن دستور/ز من بپرس که سلطان کربلا حسن است/بگو به نام پسر تا پدر دهد راهت/بیا که کنیه شیر خدا ابا حسن است