شب هفدهم ماه رمضان 1401 - میثم مطیعی

نجوا با امام زمان (عج) - گفتم که بی قرار تو باشم ولی نشد تنها در انتظار تو باشم ولی نشد گفتم به دل که جلب رضایت کند، نکرد گفتم که جان نثار تو باشم ولی نشد گفتم میان جذر و مد اشک و آهِ شب در گردش مدار تو باشم ولی نشد گفت که میرسی تو من هم دعا کنم در دولت تو یار تو باشم ولی نشد گفتم که تا اجل نرسیده ست لحظه ای در خیمه ات کنار تو باشم ولی نشد گفتم که خاک پای تو را تاج سر کنم چون خاک رهگذار تو باشم ولی نشد گفتم به قدر اه دل دلشکستگان در عهد و روزگار تو باشم ولی نشد گفتم دعا کنم که بیایی ببینمت مانند مهزیار تو باشم ولی نشد گفتم که شمیم ماه محرم که میرسد در روضه بی قرار تو باشم ولی نشد. شاعر : سید مجتبی شجاع

روضه - شبیه ابر اگر در بهار میگریم بهار آمد و من بیقرار میگریم شبیه باران زده پر از اشکم فراق دیده ام و دغ دار میگریم شبیه شمع مزار از غروب بدون شیونم و زار زار میگریم اگر قبول کنی مثل میثم تمار به یاد چشم تو بالای دار میگریم

نجوا با امام زمان (عج) - نوحه‌سُرای حریم قدس تو هستی مویه‌کنان‌اند انبیا و ملائک مهدی صاحب‌زمان! یگانه هستی! آجَرَکَ الله فِی مُصیبةِ جَدّک پرچم سرخی به یاد جد تو در باد: زلف به خون آشنای حضرت یحیی گریه‌کنان حسین بوده و هستند: آدم و موسی و مصطفی و مسیحا رنج تو دید و ز دست رفت شکیبش صبر جمیلت کجا و طاقت ایوب؟ داغ تو دید و گذشت از غم یوسف موج سرشکت کجا و دیده یعقوب؟ هرچه از آن ظهر داغدار شنیدیم اشک تو فرموده بود و چشم تو دیده: «هم سر از تن جدا و هم تن بی‌سر هم رخ خونین و هم گلوی بریده»... از پس آن عصر سوگوار، هماره یکه‌سوار غروب‌های صحاری! آه نه، آتش گرفته است دلت را اشک نه، خون است از نگاه تو جاری صبحِ ظهورت کجاست منتقم عصر؟! عصر تو کی می‌رسد؟ که منتظرانیم تشنه آن‌دم که لب ز آب ببندیم زخمیِ آن‌دم که سر به پات فشانیم شاعر : حسن صنوبری