شام ولادت حضرت علی اکبر (ع) 91 - محمود کریمی

مدح - دل حرم می شود سحرگاهی که شود صحن دیده تر گاهی قطره آب در مرور زمان می کند در حجر اثر گاهی دل من سخت تر ز سنگ که نیست امتحان کن بر این جگر گاهی ای خریدار بر رضای خدا جنس پس مانده را بخر گاهی یعنی آن قدر بی بها هستم نیستم لایقِ نظر گاهی بین سجاده دیده بر راهم نیمه شب می شود خبر گاهی بنده ای را که دست و پا گیر است همرهت تا خدا ببر گاهی قتلگاهی به پا کنی با ناز گر ازین جا کنی گذر گاهی پسری که کریم زاده بود می کند جلوه پدر گاهی تاج اصحاب یا علی اکبر یابن ارباب یا علی اکبر تو مطهر شدی ز هر چه بدی تا بگوئی ز نسل لم یلدی صد و ده بار هو کشم ز جگر که تو با کعبه زاده هم عددی همه دلگرمی ام محبت توست یابن لیلا «علیک معتمدی» گر تو شاگرد مجتبی هستی دست خالی نمی رود احدی ناز تو فاطمی تر از همه است راه دل بردن از علی بلدی نوه ارشد دو دریایی موجی از عشق گاه جذر و مدی جای مادر بزرگ تو خالی زود پر زد به وادی ابدی تو ز هر پنج تن نشان داری تو حدیث کسای مستندی جز برای دل ابوفاضل پرده از روی خویش پس نزدی تا خدا پرده از رخ تو کشید چشم عباس مرتضی را دید تا که بابا تو را صدا می کرد محشری در حرم به پا می کرد با نگاهی به قد و بالایت یاد پیغمبر خدا می کرد تو که هستی که پیر میخانه با مناجات تو صفا می کرد ای دل آرام خوش صدای حجاز مأذنه بر تو اقتدا می کرد آتش روی بام خانه تو کوچه ها را پر از گدا می کرد هر کسی داشت نذر پیغمبر به در خانه ات ادا می کرد دور از چشم شور مردم شهر از رخ تو نقاب وا می کرد بوسه ای از لب تو هر دردِ پدری پیر را دوا می کرد گوشه ای می نشست و با زینب نظری سوی مجتبی می کرد بعد می گفت این پسر غوغاست چقدر شکل مادرم زهراست تو ز اجداد خود چه کم داری نسبی پاک و محترم داری وارث آدم و کلیم و مسیح بهر احیای مرده دم داری گشته شش گوشه این حرم یعنی تو جداگانه یک حرم داری شاعر : قاسم نعمتی

سرود آذری

مدح - عشقت میان سینه ی‌ من پا گرفته شکر خدا که چشم تو ما را گرفته دریاب دلها را تو با گوشه نگاهی حالا که کار عاشقی بالا گرفته عمریست آقا جان دلم از دست رفته پائین پای مرقدت مأوا گرفته گیسو کمند خوش قد و بالای ارباب شش گوشه هم با نور تو معنا گرفته از کودکی آواره ی کوی تو هستم دست دلم را حضرت زهرا گرفته مانند جدت رحمتٌ للعالمینی حیف است دست خالی ما را نبینی زلف تو را موج پریشان می شناسد چشم تو را آیات باران می شناسد عطر تو و پیراهنت را یوسف شهر کوچه به کوچه صبح کنعان می شناسد اعجاز چشمان تو را آیه به آیه آری دل تازه مسلمان می شناسد آقا کرامات نگاه روشنت را خورشید در هر صبحگاهان می شناسد خشم و خروش و هیبتت را بین میدان هوهوی رعد و برق طوفان می شناسد خورشید از شرم نگاهت رو گرفته در ساحل نورانیت پهلو گرفته بالاتر از حد تصور ها کمالت دل می برد از اهل این عالم خیالت صبح ازل چشمان مبهوت ملائک بودند شیدای تماشای جمالت می جوشد از خاک قدمهای تو زمزم کوثر شراب خانگیّ لا یزالت کی می شود با بالهای این چنینی پرواز تا اوج شکوه بی مثالت آنجا که بال جبرئیل آتش گرفته بام نخست پر کشیدنهای بالت خُلقاً و خَلقاً ، منطقاً عین رسولی دیگر چه گویم از تو و خوی و خصالت وقتی که تکبیرت طنین انداز می شد می گفت لیلا مادرت : شیرم حلالت می ریزد از عطر نگاهت یاس آقا تنها تویی هم شانه با عباس آقا هر صبح بر لب نغمه ی تکبیر داری تو آفتابی ، صبح عالمگیر داری با حلقه های گیسوی پر پیچ و تابت صد کاروان دل در تب زنجیر داری شاعر : یوسف رحیمی

سرود - قدم بزن که دلهامون به زیر پاهای توئه علم بزن که آسمون نگاش به دستای توئه حرف بزن که مرتضی کشته به لباهای توئه وقتی رقیه مشتت و پیش همه وا میکنه زیر انگشتر تو آسمون و پیدا میکنه ...

سرود - علی الاعظم علی الاعلی علی الاکبر علی گل لیلا دل من و حق نشونده زیر,سایه ی اون قامت رشیدت, علی علی علی علی میشه ببینم جوون لیلا, توی جوونی شدم شهیدت, علی علی علی علی چی میشه با نظری,دل من و ببری,بزار که با تو بشه,شبای من سپری ستاره ی آرزوی لیلا,امید عمه,عزیز بابا, علی علی علی علی ترانه های ماه مدینه,عشق سکینه,تالی طاها, علی علی علی علی به سوی خانه تو,همیشه پر می زنم,به حلقه ی حرمت,شکسته, در می زنم همه ی عمرم فدای یک گوشه چشم بابات,به اون جمالت,علی علی علی علی یادت میاد اون شبی که خوندم,تو اوج مستی,خونم حلالت, علی علی علی علی خونم حلالت, خونم حلالت, خونم حلالت, گلی به جمالت علی مولا, مولا,علی مولا, مولا حاجت این دست ها, علی مولا, مولا مفر بم بست ها, علی مولا, مولا عربده ی مست ها, علی مولا, مولا

روضه و مناجات