وفات حضرت زینب (س) 1400 - محمود کریمی و محمدحسین پویانفر

روضه - دیشب برای تو کمی ماتم نوشتم مرثیه‌ای با رنگ های غم نوشتم در انتهای آسمان هفت گانه نام تو و پرواز را با هم نوشتم نام تو را وقتی رسالت می کشیدی همسایه‌ی پیغمبر اکرم نوشتم وقتی نگاهم بر نجیبی تو افتاد مریم نوشتم باز هم مریم نوشتم آن تکه‌های زندگی معجرت را باور نمی کردم اگر مبهم نوشتم وقتی نگاه زخمی‌ات را می شمردم از پلک هایت چند تا را کم نوشتم همشیره خورشید ای خانم ببخشید! نامِ تو را با خطّ نا محرم نوشتم

روضه - پویانفر - پس از تو آب اگر خوردم از این چشمان تر خوردم گلی هستم که از هر شش جهت به خار برخوردم برای دلخوشی دختران نیمه جانت بود در این یکسال واندی لقمه نانی هم اگر خوردم چه کارى بر می آمد از برادر مرده اى چون من فقط زانو بغل کردم، فقط خون جگر خوردم منی که سایه ام را مردم کوچه نمی دیدند منی که شش برادر داشتم، حالا نظر خوردم به نان کوچه و خرمای مردم لب نزد زینب میان کوفه هر چه خوردم از دست پدر خوردم نمی دانم تو می بینی که جایی را نمی بینم؟ غروبی داشتم میرفتم از خانه به در خوردم شب شام غریبانت از این خیمه‌ به آن خیمه برای هر یتیمی که سپر گشتم سپر خوردم دلیل تازیانه خوردن ما گریه ی ما بود ز طفلان بیشتر گریان شدم پس بیشتر خوردم من پرده نشین را محمل بى پرده اى دادند به هر جا که گذر کردم چقدر از رهگذر خوردم تو و پیراهن پاره، من و این چادر پاره تو سنگ از صد نفر خوردى، من از صدها نفر خوردم ببین این روزها پیراهنم هم رنگ عوض کرده فقط گرما نخورده بودم آنهم آنقدر خوردم شاعر : علی اکبر لطیفیان

تک - خواهم رضای تو جانم فدای تو دلم میخواد که باشم با تو خسته ام از دنیا از این دو رنگی ها دلم میخواد که باشم با تو یار دلم تویی کس و کار دلم فقط تو رو داره دلم من دوست دارم ای همه دارو ندارم ای همه کس و کارم

زمینه - ای سالارم دل بی تابم ای جان زینب دریابم رفتی رفتی رفتی ای یارم بی تو بی تو بی کس و کارم یه سال و نیمه قلبم دیگه پر از شراره است سجاده ی نمازم پیرهن پاره پاره است همش روضه میخونم همش گریونه چشمام بزار تو روضه ی تو تموم بشه نفسهام ای سالارم دل بی تابم ای جان زینب دریابم بی تو بی تو بی تو میسوزم ناله ناله است کار هر روزم از یاد من نمیره اون ضربه که سنان زد یزید به روی لب هات با چوب خیزران زد ای سالارم دل بی تابم ای جان زینب دریابم گریه گریه ابر بارونم لطمه لطمه غرق در خونم پیکر غرق در خونت نصیب بوریا شد زیور اهل بیتت سهم یهودیا شد تو رو صدا میزدم منو صدا میزدی جلو چشم مادرت تو دست و پا میزدی ای سالارم دل بی تابم ای جان زینب دریابم