ولادت امام علی (ع) 91 - محمود کریمی و مجید بنی فاطمه

مدح - مصباحِ نور جلوه گر ماه ، یا علی مفتاحِ مهر وقتِ سحرگاه ، یا علی اسمت ضمانتِ صدق الله ، یا علی تو از خدای کردی ام آگاه یا علی هرچند الکن است زبان دلم ولی آغاز کرده مدح تو را مرتضی علی وقتی خدا به خلقت هستی اراده کرد توحید را به صورت یک مرد ساده کرد از اسم مستعار خودش استفاده کرد کل صفات را روی اسمش پیاده کرد آنقدر شد شبیه خودش که صداش کرد آیینه دار ذات خدا مرتضی علی تا داشت پای خلقت دستش هنر گذاشت دستی که روی سینه عالم اثر گذاشت از مرز بندگی همه را پشت سر گذاشت از رازهای خود همه را بی خبر گذاشت تا عرش رد پای تو را دید آسمان از آن به بعد رفته کجا مرتضی علی قرآن به وصف ذات تو دارد عبارتی یا ایهاالعزیز و جئنا بضاعتی یعنی به هرچه غیر خدا بی شباهتی از اتحاد رد شده و عین وحدتی ما بنده تو ایم و تویی بنده خدا قالو بلای دوم ما مرتضی علی هر کس از این معادله سر در بیاورد باید سری به سجده قنبر بیاورد در زیر ذوالفقار شما سر بیاورد قلبی به اشک دیده شناور بیاورد یا ایهاالامیر سرم را قبول کن سرمایه ام ولای شما مرتضی علی کجراهه اند بی قدمت راست راهه ها بی قدر در رسای تو اند این سیاهه ها قلبم پر است از تو و این فلبداهه ها یکتایی تو علت کفر الاهه ها افتاده ام به خاک و صدا میزنم تو را آقا بگیر دست مرا مرتضی علی تنها تویی که بردن نامت عبادت است هرکس گدات نیست خودش بی لیاقت است بی تو نفس به سینه ی ما بی حرارت است بی تو بهشت اهل یقین بی ضمانت است سودای عاشقیست گدایی بهانه است دردی بده بدون دوا مرتضی علی چاه تو آب چشمه ما را زلال کرد نان جوی تو گندم ما را حلال کرد کویت بهشت رفتن ما را محال کرد گفتیم حق علیست به هر کس سوال کرد گنجینه های نام جهان شد اسیر آن نعلین وصله دار تو یا مرتضی علی در انتهای حق طلبی دار میثم است این راه عاشقانه جنون مجسم است آن رستخیز عام که نامش محرم است تفسیر سرخ راه علی در دو عالم است در این هزار سال همیشه گذشته است راه نجف ز کرب و بلا مرتضی علی تنها سلاح باورمان راه چاره است باور کنید بمب اتم هیچ کاره است عالم در انتظار شروعی دوباره است امروز شیعه منتظر یک اشاره است یا قاهرالعدو و یا والی الولی یا مظهر العجایب و یا مرتضی علی

سرود - مهتاب امشب سرگردونه دریا دریا ، گل بارونه بگو سرتو بزار به زیر پام ، اگه نزاشتم بگو فلک و رو شونه هات ببر ، اگه نبردم بگو تا آخر آسمون برو ، اگه نرفتم بگو برام بمیر ، اگه نمردم با من چه کردی ای ساقی دیوانه و خرابم من پیمانه ام پُر از نور و مست ابوترابم من علی ، علی یا مولا

سرود - قال رسول الله علی حق و علی حی و علی هو هو الحق و هو الحی و هو الهو جبریل آورد تحفه ات روز احد کی شیر خدا بگیر شمشیر خدا بسته ست تمام آسمان ها به علی نسبت دارد تمام آسمانها به علی از خوف خدا نبود اگر میگفتم لاحول ولا قوه الا بعلی زند جبریل در پیش تو زانو خدا گوید نبی گوید تو برگو علی حق و علی حی و علی هو هو الحق و هواحی و هوالهو

سرود - چشما سمت پنجره ها دریا التماس دعا جشن حضرت پدره آقا التماس دعا تو که اومدی از توی آسمون گل می باره زندگی من به دعای تو بستگی داره عشقت خون جگرم کرده چشمات در به درم کرده دیوونه بودم دیونه ترم کرده ولله شیعه بودن من عشق و آبروی منه مردن تو نجف به خدا آقا آرزوی منه اگر سایه ی مولام علی رو سرم باشه به خدا قسم میشه فاطمه مادرم باشه مستی شعله ورم کرده فکر بال و پرم کرده دیوونه بودم دیوونه ترم کرده از بیکرونه ی ناپیدا از بین خونه ی خدای یکتا میتابه جلوه ی خورشید عشق عاشقای شیدا خورشید جلوه نورانی خدا سرتا پا غرق شرابم منو این حال خرابم خاک اون صحن و سرای حیدر ابوترابم یا هوالحق حق حق حق حق مطلق علی مولا اسد الله ولی الله ...

مناجات - علی امام من است و منم غلام علی هزار جان گرامی فدای نام علی منم غلام علی، غلام نام علی تا صورت پیوند جهان بود علی بود تا نقش زمین بود و زمان بود علی بود شاهی که وصی بود و ولی بود علی بود سلطان کرم و جود علی بود

مدیحه سرایی - مجید بنی فاطمه - تو بی ابتدایی و بی انتها شبیه پیمبر شبیه خدا تو بالاترین نقطه‌ ی باوری معماترین نقطه‌ ی زیر ” با “ مقرب‌ ترین جلوه‌ ی لم یلد و لم یولد آیه‌ های خدا تو آن سمت دروازه‌ ی باوری همان جا که می‌ خوانمش ناکجا مرا آن طرف‌ ها اگر راه نیست شما لااقل این طرف‌ ها بیا تو آن خواهش سبز سجاده ای همان التماس شب انبیا تویی مقصد اول و آخرم مناجات شب‌ های غارِ حرا بیا با پر و بال کروبیان بزن وصله این گیوه‌ ی پاره را بزن بیل خود را بر این سرزمین بزن تا که باشم درخت شما من از آبِ چاهِ شما خورده ام که حالا شدم تشنه‌ ی کربلا خدای کرم ! سایه‌ ی ناشناس ! در این کوچه‌ های بدون صدا چنان مخلصانه کرم می‌ کنی که حتی نمی‌ ماندت رَدِّ پا تو یعنی همان شاهِ شهر منی که داری قدم می‌ زنی با گدا ؟! در این سینه‌ ی شب کجا می‌ روی ؟ از این جاده ها ، دور از چشم ما به سمت مناجات سجاده ات اگر می‌ روی التماس دعا تو باران ترینی و ما خشکسال رسیده ترینی و ما کالِ کال تو مانند آبی ولی آب تر تو مثل طلایی ولی ناب تر اگر تو صعودی ، فرودیم ما اگر تو نبودی ، نبودیم ما تو نورِ خودی ، آفتابِ خودی مسلمان دین کتاب خودی تو اسرار لب‌ های پیغمبری قسم‌ های شب‌ های پیغمبری تو سیبی تو میل شب جمعه ای دعای کمیل شب جمعه ای مسیحای مَسحِ یتیمان تویی محاسن سپید کریمان تویی تو سیمرغی و کوه قاف خودی تو ذی الحجه‌ ی در طواف خودی تو با مردمی ، مردمی نیستی تو نان جویی ، گندمی نیستی تو نوری و هر صبح خورشیدمی تو اخلاص آیات توحیدمی تو دیگر برای من عادت شدی هزار و دو رکعت عبادت شدی تو شصت و سه دفعه بهارم شدی نهالت شدم باغدارم شدی همیشه درِ خانه ات باز بود تنورت همیشه نمک ساز بود تو بودی که شب‌ ها سحر داشتند یتیمان کوفه پدر داشتند پُر از نوری و آفتابی علی سلام بدون جوابی علی نگاهت شبی خواب راحت نکرد و یک شب لبت استراحت نکرد تو رفتی و حالا در این روزها ورق می‌ زنم خاطرات تو را همان روزهایی که تنها شدی شکسته‌ ترین مرد دنیا شدی همان روزهایی که یک مرد پست غرور تو را با طنابی شکست همان جا تو را خون جگر کرده اند بتول تو را بی پسر کرده اند همان جا دلِ مهربانت شکست همان روز چند استخوانت شکست تو بالایی و در کفِ پست ها زدند آفتاب تو را دست ها … شاعر : علی اکبر لطیفیان

سرود - مجید بنی فاطمه - تو ساحل آسمون نگاهم داره میباره بارون نگاهم دل کوچیکم شد ماهی دریا چشای ترم شد راهی دریا به هوای خاطرخواهی دریا آیه های توحیده روی لبای خورشیده لحظه سحره عازم سفره شبنمی که نورشو دیده چشمای ستاره خیره شد دوباره چون خدا علی آفریده مولا مولا مولا مولا مولا یا علی یاعلی یاعلی یا علی یا مولا شبیه زلالی رود کوثر جاری شده تو آغوش پیمبر تو صدف دستاش گوهر نابه آیینه احمد ابوترابه دخیل نگاهش اشک مهتابه مادری که بیداره کنار عرش گهواره زائر ولیه مادر علیه عاشقی که خدا باهاشه لالایی میخونه کعبه هم میدونه عالمی به زیر پاهاشه ...