ولادت امام علی (ع) 1400 - میثم مطیعی

مدح - از پنجره ی عرش به دنبال رصد بود از روز ازل ، حامل اسرار ابد بود ... مبهوت احد ، محو تماشای صمد بود ام اسد الله که فرزند اسد بود ... این شیرزن از هاشمیان نام و نشان داشت در رگ رگ او سوره ی کوثر جریان داست سر سلسله ی هرچه نکو فاطمه بوده است سر چشمه ی اسرار مگو فاطمه بوده است در آیه ی تطهیر ، وضو فاطمه بوده است هم همسر و هم مادر او فاطمه بوده است آن حیدر کرار که شاه دو جهان است ... نامش به خداوند قسم روح اذان است جز عشق در این جاده کسی همسفرش نیست جز نور خدا ، آینه ای دور و برش نیست جز احمد مختار ، کسی تاج سرش نیست انگار نه انگار ، محمد پسرش نیست ... این زن که پس از آمنه شد مادر احمد این زن که در آیین ادب بود سرآمد ... دریا شده با دیدن او غرق تلاطم ... باران شده هر قطره پر از نور و تبسم دیدند که گردیده در آغوش خدا گم از کعبه برون آمد و در روز چهارم ... گردید گرامی تر از آسیه و مریم ... مکه پس از آن بود که گردید مکرم ایزد صدف و گوهر خود را به تو بخشید شمس و قمر و اختر خود را به تو بخشید دردانه ی پیغمبر خود را به تو بخشید تسنیم ترین کوثر خود را به تو بخشید در عرش ، عروس تو شده حضرت زهرا تو ام علی هستی و او ام ابیها ... توفیق ابوطالب از اذکار تو بوده است خوشبخت اسیری که گرفتار تو بوده است خاک قدم جعفر طیار تو بوده است دل باخته ی حیدر کرار تو بوده است حیدر پسرت گوهر تابنده ی کعبه است ای آنکه قدوم تو شکافنده ی کعبه است کعبه پس از این واقعه لبخند به لب شد شعبان رمضانی ست که مبهوت رجب شد زیتون که به قربان علی رفت رطب شد فرزند تو فخر عجم و شاه عرب شد ... حیدر همه ی عمر ، تو را سرور خود خواند پیغمبر اسلام تو را مادر خود خواند ... نشناخت کسی قدر علی را به خدا ، آه یک عده در این میکده ها چون من گمراه گفتند پس از ذکر سحرگاه و شبانگاه ... لاحول و لا قوة الا به یدالله ... کفر است ولی بر من مجنون حرجی نیست بی حیدر کرار امید فرجی نیست ...

شور - وقتی، می‌گیره ذوالفقار، میدون، کابوس دشمنه وقتی، از میسره میاد، دشمن، میره به میمنه وقتی، حرف از شجاعته، حیدر می‌جنگه یک تنه وقتی، حرف از صلابته، دربِ، خیبر رو می‌‌کنه وای از غضبش، خم ابروشو ببین توو معرکه‌ها، دم هوهوشو ببین مرحب نتونست، حریف مولا بشه جانم به علی، زور بازوشو ببین مرحبا به غیرتش، جان آقا علی علی مرحبا به هیبتش، جان آقا علی علی درخورِ غریبه نیست، جامه‌ی امامتش «جان آقا علی علی، یا امیرالمومنین» یک شب، هم بازیِ یتیم، یک شب، پیش جذامیاست یک شب، توو کوچه‌های شهر ، یک شب، توو عرش کبریاست وقتی، گرم سیاسته، انگار، توو مسجد خداست وقتی، محو عبادته، انگار، از این زمین جداست عطر نفسش مث عطر نبوی جانم به دَمش، به دم مرتضوی جانم به علی، به کلامش که جهان زیبا میشه با، کلمات علوی مرحبا به صولتش، جان آقا علی علی مرحبا به شوکتش، جان آقا علی علی درخورِ غریبه نیست، جامه‌ی امامتش «جان آقا علی علی، یا امیرالمومنین» شیعه، دلخوش به اینه که، مولا، روحِ اذانشه شیعه، دلخوش به اینه که، حیدر، عشق عیانشه واسه، حیدر همین بسه، زهرا، از پیروانشه واسه، زهرا همین بسه، حیدر، جان جهانشه عالم بدونه، علی دین دل ماست عشقش به خدا، که یقین دل ماست حیدر آیت الله العظمای همه س حیدر امیرالمومنین دل ماست مرحبا به غیرتش، جان آقا علی علی جان ما ولایتش، جان آقا علی علی درخورِ غریبه نیست، جامه‌ی امامتش «جان آقا علی علی، یا امیرالمومنین»

مولودی - خوشا بحال من که او شد یارم علی مرتضی بود دلدارم شنیدم آخرین نفس می‌آید که کشته مرده شب دیدارم اولین امام، آخرین کلام اولین قیام، آخرین سلام اولین امید، آخرین امید اولین نگاه، آخرین پناه حجت کردگار علی علی علی علی صاحب ذوالفقار علی علی علی علی به هر طرف نشان او می‌جویم ز کشتگان آن کمان‌ابرویم نفس نفس نفس نفس هر لحظه علی علی علی علی میگویم شاه عاشقان، ماه عاشقان هر اشاره‌اش، راه عاشقان عشقِ عشقِ عشق، عقلِ عقلِ عقل نورِ نورِ نور، جانِ جانِ جان حجت کردگار علی علی علی علی صاحب ذوالفقار علی علی علی علی