شهادت امام جعفر صادق (ع) 1401 - محمود کریمی

روضه - تشنه‌ی زمزمه‌ام کاش به زمزم برسم میوه‌ی کالم و ای کاش که من هم برسم فاطمه چشم به راه هست سیاهی بزنم ای اجل صبر نما تا به مُحَرم برسم پس از آن جانِ مرا هم ببری حرفی نیست نه , فقط باش که یکبار حرم هم برسم دست من نیست گریبان بدرم یا ندرم هر زمان که به سرِ سوره‌ی مریم برسم* آه ای راهِ نجف کرببلا دستم گیر ‌اربعین باز بر آن سیلِ دمادم برسم هر قدم می‌شمرم تک‌تکِ تیرَکها را تا که بر موکبِ عباس معظم برسم اربعین وقتِ قرار است بگو یا عباس کاش بر سایه‌ی آن صاحبِ پرچم برسم این شهیدانِ حرم همسفر ما بودند قسمتم نیست چرا پیش رفیقم برسم کم‌کم ای ناله بیا موقع مقتل خوانی است وای کم مانده به گودال مقرم برسم ای بقیع تربتی از خود به سرم می‌ریزی کاش ای کاش به این خاک پُر از غم برسم شاعر : حسن لطفی

روضه - به نام آنکه پُر کرده جهان از قالَ صادق هابه نام آنکه می رویاند از جانها شقایق هابه نام آنکه از دلهایِ سنگی ساخت عاشق هاکه می گردند از نورش مخالف ها موافق هابه نامِ حضرت صادق دلت را روضه مهمان کُنچراغِ اشک روشن کُن بقیعش را چراغان کُنندیده حکمت از درسش حکیمی اینچنین چون اوادیبی یا طبیبی یا علیمی اینچنین چون اوندیده دل صراط َالمُستقیمی اینچنین چون اوحلیمی یا رحیمی یا کریمی اینچنین چون اوسفارش های او شرحِ کلامی از کمالِ اوستسفارش های او راهِ رسول الله و آلِ اوستسفارش می کند بارِ فقیران را زمین مگذارسفارش می کند در راهِ محرومان قدم بگذارسفارش می کند دل را به تدبیر خدا بسپارسفارش می کند هرگز نمازت را سبک مشمارسفارش کرد ما را تا ادا سازیم دینش رابه ما بخشید بعد از خود حسینم وا حسینش رازیارت نامه های ما زیارت نامه های اوستعزاداریِ ما میراثی از رسم عزای اوستتمام گریه های ما کمی از های هایِ اوستشلوغیِ حرم ها از حدیثِ کربلای اوستخودش فرمود صدها حج فقط اجر سلامِ ماستثواب یک سلام ما شب قدر امام ماستبه روضه می کشد آقا همیشه منبر خود رابه پای ناله سوزانده تمام حنجر خود رامیانِ گریه می بیند همانجا مادر خود راببین خرجِ عزا کرده دعای آخر خود راچنان نالید در عمرش صدایش مثل زهرا سوختخدایا خانه یِ او در هجوم بی حیاها سوختچرا در بِین این مردم کسی در فکرِ حالش نیستبه فکر مو سپیدی اش به فکر سن و سالش نیستبه یاد کودکانِ بی کَسَش فکر عیالش نیستچرا این شعله های در به فکر دست و بالش نیستکسی او را نمی گوید عصای خویش را برداربیا از بِینِ شعله بچه های خویش را بردارزمین اُفتاد رحمی کن ببین زانوش زخمی شدمحاسن وای خاکی شد ولی اَبروش زخمی شدزمین اُفتاد و یاد عمه جانش روش زخمی شدمکش اینگونه در کوچه مکش پهلوش زخمی شدزمین اُفتاد و با نیزه کسی اما نَزَد او رازمین اُفتاد و شُکرش که کسی با پا نَزَد او راشاعر: حسن لطفی

زمینه - اشک میریزم لحظه های آخرم زهر آتیش زد به تموم پیکرم میسوزم از تشنگی وای مادرم وای مادرم وای مادرم وای مادرم همه صدام روضه است دوا برام روضه است زندگی و خاطره هام روضه است یه لحظه تو کوچه هام یه لحظه تو شهر شام یه لحظه تو کربلام تو قتلگام اون شب تو کوچه این محاسن شد سپید وقتی منو دشمن پیِ مرکب کشید با یاد عمه زینبم قدم خمید وای مادرم وای مادرم وای مادرم تاب و تبم روضه است روی لبم روضه است مونس هر روز و شبم روضه است لباس بیت الحرام سیاهه با روضه هام میباره اشکام برای عمه هام یا اَولیایی اَلبَلاءُ لِلوِلا یا مَعشَرَ الاِنسِ و الجِنِ نوحوا عَلی نوحوا عَلی جَدی شهیدِ کَربلا کربلا یا کربلا یا کربلا نوحوا علی المظلوم نوحوا علی العطشان اون بدنِ بی کفنِ عریان نوحوا علی الاطفال یه لحظه ی گودال اون لحظه که فاطمه رفت از حال دَمی که کشتی شکست دمی که قاتل نشست با خنجر حبل المتین از هم گسست ای وای حسین ای وای

واحد - آورده ایم باز بدی های خویش را پیش کریم نابلدی های خویش را در امتحان راه تو گرچه رفوزه ایم لطفت قبول کرد ردی های خویش را انگار ناامید شدی از بزرگ ها دیدم صدا زدی نودی های خویش را سلام فرمانده سلام از این نسل غیور جامانده سلام فرمانده سلام از این نسل از شهید جامانده وقت ظهور خویش فراخوان ز پیر تا نسل هزار و چارصدی های خویش را ما تا ابد برای حسینِ تو سوختیم آقا نگاه کن ابدی های خویش را سلام فرمانده سلام از این نسل غیور جامانده سلام فرمانده سلام از این نسل از شهید جامانده قلب حسین پیش علی اکبر آب شد وقتی که گفت یا ولدی های خویش را هرچند در رکاب شما بی لیاقتیم ما را بخر که نسل جهاد و شهادتیم سلام فرمانده سلام از این نسل غیور جامانده سلام فرمانده سلام از این نسل از شهید جامانده

واحد - صدای شور میاد از بارون بوی اسپند میاد از امشب پنجه ی بغض نشسته رو گلوم نفسم بند میاد از امشب دوای شفای دلی که از سنگه نمِ اشک گرم و دم غمآهنگه برای اون دم برای اون غم برا محرم دلم تنگه روز اول ملائک خوندن با اذون اسمتو تو گوشم متولد میشم باز انگار وقتی مشکی برات میپوشم برا مشک و عشقت مثه دو تا باله این پرپر زدنها قشنگترین حاله برای اون حال روضه ی گودال به قد یک عمر دلم تنگه برا محرم دلم تنگه تو محرم مسافر میشه اونی که با لیاقت باشه منم امید به این دارم که روزیم امسال شهادت باشه محرم میاد و خوبا نشون میشن شهید نگاه اربابشون میشن برا پریدن اربابو دیدن برا رسیدن دلم تنگه برا محرم دلم تنگه

واحد - رحیمی - صدای شور میاد از بارون بوی اسپند میاد از امشب پنجه ی بغض نشسته رو گلوم نفسم بند میاد از امشب دوای شفای دلی که از سنگه نمِ اشک گرم و دم غمآهنگه برای اون دم برای اون غم برا محرم دلم تنگه روز اول ملائک خوندن با اذون اسمتو تو گوشم متولد میشم باز انگار وقتی مشکی برات میپوشم برا مشک و عشقت مثه دو تا باله این پرپر زدنها قشنگترین حاله برای اون حال روضه ی گودال به قد یک عمر دلم تنگه برا محرم دلم تنگه تو محرم مسافر میشه اونی که با لیاقت باشه منم امید به این دارم که روزیم امسال شهادت باشه محرم میاد و خوبا نشون میشن شهید نگاه اربابشون میشن برا پریدن اربابو دیدن برا رسیدن دلم تنگه برا محرم دلم تنگه

شور - به قد خمیدت که فکر میکنم میمیرم حسین جان به تن دریدت که فکر میکنم میمیرم حسین جان من شنیدم خواهرت دید رو زمین افتادی من شنیدم مادرت دید تشنه جون میدادی یابنی یابنی یا حسین به گلوی اصغرت که فکر میکنم میمیرم حسین جان به رگای حنجرت که فکر میکنم میمیرم حسین جان به صیحه ی مادرت که فکر میکنم میمیرم حسین جان من شنیدم فکر خیمه جون به لبهات آورد من شنیدم دخترت از قاتلت سیلی خورد یابنی یابنی یا حسین به خروش خیمه ها که فکر میکنم میمیرم حسین جان به هجوم نیزه ها که فکر میکنم میمیرم حسین جان به شرار شعله ها که فکر میکنم میمیرم حسین جان من شنیدم بین خیمه موی دخترها سوخت من شنیدم روسری دختر زهرا سوخت یابنی یابنی یا حسین به غروب قافله که فکر میکنم میمیرم حسین جان به زینب و هروله که فکر میکنم میمیرم حسین جان به کمون حرمله که فکر میکنم میمیرم حسین جان من شنیدم دخترات از ناقه ها افتادن من شنیدم تو که رفتی بچه هات جون دادن یابنی یابنی یا حسین