شب دوم فاطمیه اول 1400 - مهدی رسولی

گریه کردی پسرم من بمیرم تو دیگه مردی پسرم/حسنم گریه نکن دنباله گوشواره نگردی پسرم/چیزی نشده فقط یه کم خاکی شده چادر من گریه نکن/چیزی نشده فقط یه کم سنگین شده سرم حسن گریه نکن/آتیشم میزنه اشک چشمات ای مادر/دارم میمیرم از بغض صدات ای مادر

گریه کردی پسرم من بمیرم تو دیگه مردی پسرم/حسنم گریه نکن دنباله گوشواره نگردی پسرم/چیزی نشده فقط یه کم خاکی شده چادر من گریه نکن/چیزی نشده فقط یه کم سنگین شده سرم حسن گریه نکن/آتیشم میزنه اشک چشمات ای مادر/دارم میمیرم از بغض صدات ای مادر/گریه نکن ای مادر .../غصه خوردی پسرم، توی اون کوچه آخه مُردی پسرم/حسنم غصه نخور، دیدی منو خونه آوردی پسرم/چیزی نشده فقط یه کم دستم ورم کرده همین گریه نکن/چیزی نشده فقط یهو دیدی که من خوردم زمین گریه نکن/آتیشم میزنه اشک چشمات ای مادر/دارم میمیرم از بغض صدات ای مادر/گریه نکن ای مادر .../چی کشیدی پسرم سخت به والله هرچی دیدی پسرم/عاقبت میمیری از طعنه هایی که شنیدی پسرم/چیزی نشده فقط به هم خورده کمی تعادلم گریه نکن/چیزی نشده فقط یه کم قرآن بخون واسه دلم، گریه نکن/آتیشم میزنه اشک چشمات ای مادر/دارم میمیرم از بغض صدات ای مادر

قالَ المَهدی فی بِنت رَسولِ اللهِ لی اُسوَهٌ حَسَنَه/اسوه‌ی من مادرمه، مادر من باورمه/بهشت منه زیر پاش، نفس می‌کشم با دعاش/می‌میرم می‌میرم می‌میرم براش/منم وارث عزّت فاطمی/منم وارث غیرت فاطمی/منم وارث قدرت فاطمی/منم وارث شجاعت فاطمی/*****/قالَ المَهدی فی بِنت رَسولِ اللهِ لی اُسوَهٌ حَسَنَه/اسوه‌ی من مادرمه، مادر من باورمه/ای اصل اذانم علی، ای نام و نشانم علی/ای جانم ای جانم ای جانم علی/منم وارث هیبت حیدری/منم وارث شوکت حیدری/منم وارث صولت حیدری/منم وارث ولایت حیدری

موذن نبوی پاشو که ماذنه سرده/یه یا علی ولی الله دوباره وقت نبرده/مادر ما تو کوچه ها صدا میزد حیدری ام/حسن میگه حیدری ام، حسین میگه حیدری ام/زینب میگه حیدری ام، ساقی میگه حیدری ام/مهدی میگه حیدری ام، رهبر میگه حیدری ام/شهید میگه حیدری ام، منم میگم حیدری ام/

مثل گرداب گریه میکردی/در طواف شکسته پهلویی/مثل گرداب گریه میکردی/گریه ها گرچه بی صدا بودند/دل بی تاب گریه میکردی/مادری پا به پای طفلانش/باز در خاک گریه میکردی/غسل می داد هر چقدر آن شب/باز خوناب گریه می کردو /هر که با چشم تر زمین می خورد/کوه هم با کمر زمین می خورد/داشت سلمان می آمد از خانه /که سر هر گذر زمین می خورد/کودکی نیست پشت یک تابوت/پشت پای پدر زمین می خورد/که به داد دل علی برسد/گاه گاهی که بر زمین می خورد/گاه می رفت با عصا اما/بین دیوار و در زمین می خورد