وفات حضرت معصومه (س)، حسین طاهری

مناجات با امام زمان (عج)تا تو به دل نظر کنی دیده پر آب می شودحال، خراب می شود سینه کباب می شودتا تو نظر نیفکنی حال بکا نمی رسدآدم اگر دعا کند بی تو جواب می شودهر چه عیار بیشتر حال بکاء بیشترکاس? چشم عاشقان جام شراب می شودگرچه گهی به لغزشم داده غم تو ارزشمآنکه تو ارزشش دهی گوهر ناب می شودتا تو مرا صدا کنی دیده ز خواب می رَهَدتا تو مرا رها کنی دیده به خواب می شودهرکه زمان غیبتت یاریِ دین حق کندروز ظهور حضرتت پای رکاب می شودکاش خدایی ام کنی کرب و بلایی ام کنیدر طلب جمال خود کاش فدایی ام کنیشاعر : محمود ژولیده

برگدای خانه اش معصومه؛عصمت میدهددستِ زائرهای خود برگ شفاعت میدهدبرکسی که خاک شد؛تاثیر ِتربت میدهدقولِ دیدارِ رضا را در قیامت میدهدمثل سلطان ، گنبدِ این شاه بانو با صفاستزائر ِ معصومه در قم ، زائر قبرِ رضاستسفره ای مثل عموجانش حسن انداختهحضرت رب الکرم اورا کریمه ساختههرکه بی حاجت به کویش پا گذارد؛باختهشک ندارم اصلا او معصومه را نشناختهمثل زهرا مادرش احسان او بی انتهاستدختر باب الحوائج، دیده بر راه گداستمثل زینب مو به مو تفسیر قرآن می کندبا تکان چادرش کافر مسلمان می کنددست او باز است و زینب وار، احسان می کند خواهر سلطان ِعالم کار ِسلطان می کنداز کلام حضرت صادق چنین معلوم شدزائرِ او زائرِ هر چهارده معصوم شدرشته های معجر او دست بافِ فاطمه است هرکه دورش گشته بی شک در طواف فاطمه استدر عفافِ زندگیِ او، عفافِ فاطمه است عشق او تفسیر ِ عین و شین و قاف فاطمه استهیچ مردی با چنین اعجوبه ای هم تا نشد عاقبت هم همسری در رتبه اش پیدا نشدسالهای سال در چشم انتظاری سوختهدر فراق روی بابا دیده بر در دوختهاسم زندان در دل او شعله ها افروختهگریه های بی صدا را از کسی آموختهخانه? موسی بن جعفر بیت الاحزانش شدهگریه در ده سالگی روزی چشمانش شدهدر یتیمی احترامش را نگه می داشتنددور تا دورش برادر ها اقامت داشتندبی اجازه پا کنار خانه اش نگذاشتندجای هیزم شاخه گل در پشت در بگذاشتند داغ بابا دید اما داغی مسمار نهکوچه های تنگ دید اما درودیوار نهفاطمه بود و مدینه قامتش را تا نکردبی حیایی با لگد در را به سویش وا نکردگوشوارش را کسی در کوچه ها پیدا نکرد مادرش زهرا ولی در زیر یک در گیر کردسینه زخمی سه ماهه مادرش را پیر کردبعد بابا با رضا جان بیشتر مانوس شدساحل چشمان او دلبند ِ اقیانوس شدغربت آن دم در تمام ِ هستی اش ملموس شدکه رضایش از مدینه رهسپار طوس شدشد مدینه بی رضا، یکسال مانند قفس گریه می کرد و صدا می زد رضا را هرنفسنامه ای از یار آمد، بالهایش باز شدشاعر: قاسم نعمتی

میون شلوغی شهرتادلی دوباره گم شدمیون شلوغی شهرتادلی دوباره گم شدیادش افتاد که تو هستیپا شد و راهی قم شدپا شد و راهی قم شدروبروی گنبد توقلب هامون می شه کبوترتشنه ی یک جرعه ی نوریمدختر موسی ابن جعفردختر موسی ابن جعفرسلام ای خواهر خورشیدسلام ای خواهر خورشیدسلام ای حضرت بارونسلام ای خواهر خورشیدسلام ای حضرت بارونبه شوق مهربونی هاتدوباره اومده مهمون***گبند طلایی تو به دل همه نشستهبا چه امیدی رسیدن زائرای دلشکستهچه غریبونه یه زائر پیش تو رضا رضا کردگره هاشو دستای تو چقدر عاشقونه وا کردسلام ای خواهر خورشیدسلام ای حضرت بارونبه شوق مهربونی هاتدوباره اومده مهمونیا حضرت معصومهحالا که مدینه دوره تو بیاو مادری کنبا نگات ملیکه ی قم این دلا را کوثری کناز حرم تا جمکران هم جاده ی چشم انتظارهتا همین روزارو خاکش آقامون قدم بزارهسلام ای خواهر خورشیدسلام ای حضرت بارونبه شوق مهربونی هاتدوباره اومده مهمونیا حضرت معصومه

پنجره ی دل را بگشای به سوی کربلازود معطر کن جان را ز بوی کربلا!نور می آید قافله ی حسین از دور می آیدبپیوند به این خیل آسمانیمبادا روند و تو جا بمانی!لک لبیک لک لبیک ابا عبدالله

من همیشه خاک پاتم یه عمریه گداتمبه اذن فاطمه گریه کن کرببلاممن غلام نوکراتم ممنون بچه هاتمتشنه دیدن و بوسیدن اون صحن و سراتمتو دو عالم از تو من دم میزنمکربلا خونه مادریم شهرم وطنمبا دعای مادرم سینه زنمروز و شب این شده آقا سخنماحب الله من احب حسینا ...من ز دل مستم و مجنون شدم بی سر و سامونبعد لب زدن به تُربت شما شدم مسلمونمن همه عمرم به تو مدیون، مثل قطره های بارونکربلامو میگیرم از دستای شاه خراسونای بهار قلب بی تاب و تبمگریه بر شما نیاز هر شبممادرم گفته غلام زینبمنمیافته این عبارت از لبماحب الله من احب حسینا ...من با این باطن زشتم توی هیئت تو بهشتمگره خورده روضه هات با گوشت و پوستم و سرشتممن از آرزوم گذشتم با خون دل نوشتمزیر بیرق عزا تون رو پر و بال فرشته امبی تو جنتم برام جهنمه بهترین ماه خدا محرمهفدای ذکر یل ام البنین که میگفت تو راه دشت علقمهاحب الله من احب حسینا ...

ای به دل شکسته تکیه گاه واسه قلب بی کسا پناهبی تو عمر من میشه تباه ابی عبداللهمن به کسی غیر ارباب حرف دلمو نگفتممن همه تلاشم این بود از چشم حسین نیوفتمدرمون همه دردامی آرامش دو دنیامیمن نوکر بدی بودم باز خوبه که تو آقامیآقا ابی عبدالله مولا ابی عبداللهلا عشق الا ابی عبدالله*****کاش بشه قلب خسته پُر امید پای روضه روی من سفیدآخرش بشم شهید ابی عبداللهباز تورو صدا زدم با این دلی که بی قرارهراحت خیالش آخه هرکسی حسینو دارهمجنونم و تو لیلایی تو شور دل شیدامیمن نوکر بدی بودم باز خوبه که تو آقامیآقا ابی عبدالله مولا ابی عبداللهلا عشق الا ابی عبدالله****** ای تب شور و آه گریه هام اومدم بهت بگم سلامیه کاری کن اربعین بیام ابی عبداللهواسطه آوردم امشب پیش تو امام رضاروزنده باشمو ببینم اربعین کربلارومن مُردم و مسیحامی آغازی‌و سر انجامیمن نوکر بدی بودم باز خوبه که تو آقامیآقا ابی عبدالله مولا ابی عبداللهلا عشق الا ابی عبدالله

با رخصت از خدای تعالی فقط حسینما گم نمیشویم هدینا فقط حسینسر خم نمی کنیم به هر قبله ی دروغدل را نمی دهیم به هرجا فقط حسینبگذار هرکه خواست گدای کسی شودما را چه کار با دگران فقط حسینصد مرده زنده میشود از ذکر یا حسینگفته خود مسیح مسیحا فقط حسینخیلی دعام کرده اگر نوکرش شدمدارد هوای سینه زنش را فقط حسینسرمایه ی محبت زهراست دین منسرمایه ی محبت زهرا فقط حسینامسال جای ما وسط صحن خالی استیک کربلا بده به گداها فقط حسین