روز شهادت حضرت فاطمه (س) فاطمیه دوم 97 - محمود کریمی

روضه - اگر بال و پرم بخشند بی زهرا نمیخواهم و گر جان و سرم بخشند بی زهرا نمیخواهم اگر روز قیامت از عطش جانم به لب آید شراب کوثرم بخشند بی زهرا نمیخواهم اگر آب بقا ریزند بی حیدر نمینوشم و گر چشم ترم بخشند بی زهرا نمیخواهم اگر سلمان شوم بی مهر زهرا نا مسلمانم خلوص بوذرم بخشند بی زهرا نمیخواهم اگر چون نخل خشکی باشم و از روضه رضوان همه برگ و برم بخشند بی زهرا نمیخواهم اگر در روضه رضوان هزاران حوری و غِلمان دمادم ساغرم بخشند بی زهرا نمیخواهم اگر با آن همه فیض منی در ماه ذیحجه وقوف مشعرم بخشند بی زهرا نمیخواهم اگر با دست جبریل امین پروانه جنت به صبح محشرم بخشند بی زهرا نمیخواهم اگر از کل سادات ملک بر قله گردون مقام برترم بخشند بی زهرا نمیخواهم اگر بر مسند شاهی به بام عرش بنشینم هزاران کشورم بخشند بی زهرا نمیخواهم اگر از کثرت اشک سحر در خلوت شب ها در دریا گوهرم بخشند بی زهرا نمیخواهم اگر دائم بمیرم وز نفس های مسیحایی روان بر پیکرم بخشند بی زهرا نمیخواهم اگر با جام خضر از چشمه آب بقا هر دم حیات دیگرم بخشند بی زهرا نمیخواهم کی ام من میثمم عمری گدای کوی زهرایم و گر صد افسرم بخشند بی زهرا نمیخواهم شاعر : استاد سازگار

روضه - کفنم ‌را ببر ولی طفلِ بی کفن را بیاور‌ ای فضه از میان امانتی هایم پیرهن را بیاور ای فضه روز آخر کنار بستر خود میزنم بوسه نور عینم را با همین بازوی ورم کرده بغلش میکنم حسینم را گفتم امروز نان درست کنم آمدم خسته باز پای تنور ناگهان تا تنور روشن شد یادم افتاد روضه های تنور یادم افتاد خانه خولی حق بده سینه ام‌ کباب شود خانه او‌ کجا حسین کجا کاشکی خانه اش خراب شود به علی گفته ام برای حسین سایه در آفتاب بگذارد نیمه شبها کنار بالینِ پسرم ظرف آب بگذارد پسرم تشنه آمده دنیا پسرم تشنگیش آبم کرد شیر من خشک شد دلم‌خون شد اناالعطشان او‌ کبابم‌ کرد داده ام دست دخترم زینب نذر اصغر ، لباس محسن را برسانید بعد من به رباب گاهوار و اثاث محسن را از خدا خواستم هزاران بار پیکرم زیر دست و‌ پا برود که مبادا حسین بی کفنم سینه اش زیر چکمه ها برود رنج بسیار برده را آنکه غم بسیار خورده میفهمد درد سرنیزه خورده را تنها زخم‌ مسمار خورده می فهمد فضه به زینبم عروس‌ که شد جای من گوشواره هدیه بده سینه ریز عروسی من را به عزیز دلم‌ رقیه بده بخدا بی وضو در این مدت نزدم شانه ای به گیسوی او آه باور نمیکنم روزی برسد دست شمر بر موی او شاعر : محمدجواد پرچمی

زمینه - نفس به سینه مادر به پیش دیده حیدر بریده بریده مادر جون به لب رسیده با ناله ای که علی شنیده میخونه برات بمیره مادر حسین شهید بی سر شده شهادتینم حسین غریب مادر توی نماز نشسته با یک قنوت شکسته نمیتونه پاشه دیگه سفر تنها دواشه ولی نگرون بچه هاشه میخونه جونم رسیده بر لب بیا کنارم امشب عزیز دل مادر حسین سالار زینب برا جوون خمیده شب جدایی رسیده تو نیمه شبها مادر رو به قبله ما وصیتاشو میگه به بابا میخونه رسید شبای آخر سفر نزدیکه حیدر قرار ما تو گودال کنار تن بی سر