شهادت حضرت فاطمه (س) شب پنجم فاطمیه دوم 1401 - میثم مطیعی

روضه - کنج حیاط خانه تابوت کیست امشب؟ لرزید شانه هایش بابا گریست، زینب! با چشم خویش دیدم بغضش شکست بابا وقتی که باز در را آهسته بست بابا زینب بیا بپرسیم شاید حسن بداند شاید که ماجرایی از این کفن بداند! دیشب مگر نمیگفت مادر که خوب خوبم؟ جارو بیار و بگذار تا خانه را بروبم امشب سکوت خانه سنگین تر از همیشه ست دار و ندار ما، آه انگار رفته از دست نگشود چشم، مادر بابا هر آنچه رو زد زینب تو هم صدا کن شاید دلش بسوزد! شاعر : دکترمحمدمهدی سیار

زمزمه و روضه - زهرا منم ، پسرعموت همون که میگفتی یه پهلوونه بدون تو تنها ترین می مونه زهرا منم ،پسر عموت نگو که دل بریدی از من آسون تو رو قسم میدم به زندگی مون فاطمه ، دلواپسم ، برای تو بچه ها بهونه میگیرن تو رو آسمون بی تو پر از غمه غمه غمه بی تو تنهام میزارن همه همه همه بگو چطور ، باور کنم بی تو باید یه عمری زنده باشم خودت بگو چجور ازت جدا شم بگو چطور ، باور کنم دل کندی از من و گلای باغت خاموش شده امشب دیگه اتاقت من چطور، خبر بدم ، به بچه ها یار من ، تنهام نذار ، تو رو خدا ای دلیل نفس علی علی علی بدون تو بی کسِ علی علی علی

زمینه - قلم، آتش گرفته شده حیران، سراپا که با خط شکسته نوشته نام زهرا آه ، نام زهرا بهشت است، جان سپردن به راهش بهترین سرنوشت است «آه، اشفعی لی یا زهرا» گلستان خلیلی میان آتش در نمی از نام پاکت زلال حوض کوثر آه ، بر سر هرچه آتش، نام تو مِهر آب است دوری از تو عذاب است «آه، اشفعی لی یا زهرا» غلاف سخت شمشیر به بازویت نشسته امان از جای سیلی که بر رویت نشسته آه ، ای که دستت شکستند، ای شفاعت به دستت جان عالم فدایت «آه، جان عالم، یازهرا» عزیزت را الهی دل آزرده نبینی به کوچه، مادرت را زمین خورده نبینی آه ، مادرت را نبینی ، رنگش از رخ پریده دل ز دنیا بریده «آه، جان عالم، یازهرا» کجا آزادی زن گواهی جز تو دارد کجا عشق و حقیقت پناهی جز تو دارد آه ، زندگی زیر دینت، عاشقان تا قیامت بی‌قرار حسینت «آه، جان عالم، یازهرا» ما زن و زندگی را بر مدار تو دیدیم از تو ما برنگشتیم هر چه طعنه شنیدیم آه ، فاطمه راز عشق است، فاطمه راز نور است اسم رمز ظهور است «آه، جان عالم، یازهرا» شاعر : میلاد عرفان پور

نوا - یا حسین ثارالله مولانا اباعبدالله

شور - علی نهاوندی - جز حرف عشقت جز ذکر و یادت حرفی توی گوش ما ها نمیره از آسمونا سنگ هم بباره نوکر از این خونه جایی نمیره جز حرف عشقت جز ذکر و یادت حرفی توی گوش ما ها نمیره کشتی امنه در اوج طوفان هیچ وقت به اعماق دریا نمیره دنیا رو گشتیم نداریم نظیر تو رو دنیا نمیتونه از ما بگیره تو رو دریا نمیتونه یکذره جبران کنه بارون الطاف و خیر کثیر تو رو دور از حرمت بیمارم حسین از عمق دلم میگم دوست دارم حسین نخل های حرم دار من و تو حیدر و من میثم تمارم حسین شب ها به عشقت ما خواب نداریم جذاب تر از نامت ارباب نداریم بین روایات،بین احادیث بالاتر از گریه آداب نداریم از شرم لبهات تو روضه ی تو میل به نوشیدن آب نداریم وقتی می خواهم از مرامت حکایت کنم باید تو روضت ادب رو رعایت کنم ای کاش که من وقت مرگم شبیه شما با کام تشنه خدا را زیارت کنم رو زخم دلا تسکینه حسین واسه عاقبت به خیری تضمینه حسین از حج و زکات تا صوم و صلات اصل و فرع و روح و باطن دینه حسین آقا شنیدم آبت ندادند لب تشنه بودی جوابت ندادند ای کاش دروغ بود ای کاش می گفتند تو خاک و خون پیچ و تابت ندادند از روی تفریح با سنگ و با چوب با تیغ و شمشیر عذابت ندادند معلومه از پارگی های پیراهنت یک جای سالم نمونده به روی تنت زینب به سر میزنه وقتی می بینه که دعوا شده بر سر غارت جوشنت آخر میمیرم از داغت حسین جونم به فدای تو و اصحاب حسین جون نوکرات قابل نداره عالم به فدای تو و اولاد حسین

دم پایانی - دمی که وحشت شب را آکند دمی که مردان ساکت ماندند شکوه زن بودن را دیدم به انقلاب فاطمه سوگند قد قامت قیام است فریاد سرخ زهرا در کوچه‌های غوغا ، یا فاطمه امید ناامیدان ذکر همه شهیدان نجوای «مرد میدان»، یا فاطمه مادر حماسه‌ها، یا زهرا راز انقلاب ما، یا زهرا نام تو گره‌گشا، یا زهرا غروب خونین عاشورا که یوسف زهرا را کشتند شکوه زن بودن را دیدم به خطبه های زینب سوگند سرها به روی نیزه خورشید در آتش تب پرچم به دست زینب، بنت الوقار غوغاست قیام زینب صبر مدام زینب تیغ کلام زینب، چون ذوالفقار خطبه خوان کربلا، یا زینب سوز و آه جبهه‌ها، یا زینب آخرین پناه ما، یا زینب شاعران : دکتر محمدمهدی سیار و میلاد عرفان پور