شهادت حضرت فاطمه (س) شب سوم فاطمیه دوم 1401 - میثم مطیعی

روضه - چادرت از راه ها غبار نگیرد راه تو را باد نوبهار نگیرد صورتت از برگ گل اثر نپذیرد گوشه ی پیراهنت به خار نگیرد موج حوادث به گیسوی تو نیفتد کشتی پهلوی تو کنار نگیرد دنده ی لج با دلت کسی نگذارد دنده ی تو نشکند و بار نگیرد چشمه ی خورشید را کبود نبینم چشم تو را صحنه های تار نگیرد سعی نما بر مجال بوسه ی احمد سر نزند میخ و اعتبار نگیرد فکر دل خون من تو را نکند زرد سیب علی را غم انار نگیرد زرد نبینم تو را به خاطر مردم سرخی خون تو را نثار نگیرد کاش به نجار گفته بودم عزیزم این همه بر لای در شیار نگیرد فاطمه که فکر دستبند ندارد دست تو اصلا ز دهر بار نگیرد کاش محیط رخت به غم ننشیند ملک مرا درد روزگار نگیرد کعبه ی من خواستم ز قبله ی عالم ضلع یمانی تو شیار نگیرد روسری ات ساده باد مثل خدیجه چارقدت رنگ لاله زار نگیرد شعله مبادا به سینه ی تو بچسبد جای حسین تو را شرار نگیرد محسنت این روزها مباد بیفتد کس ثمرت را ز شاخسار نگیرد ابروی تو از گره مباد شکسته غم ره حلقوم ذوالفقار نگیرد کند نسازد تو را تلاطم چادر تندی این ره ز تو وقار نگیرد پیش خلایق سوار ناله نباشی دست تو از معجرت مهار نگیرد لیله قدرت مباد فاش بیافتد مویه ز موی تو اختیار نگیرد دور مچت را کبود پیچش شلاق مثل الگنوی تاب دار نگیرد شاعر : محمد سهرابی

زمزمه - داری میری ، اما بدون... این زندگی بعد تو زندگی نیس من موندم و غربت و چشمای خیس داری میری ، اما بدون... چراغ خونه زندگیم تو بودی یاس علی چه زخمی و کبودی جون من، یه بار دیگه، لبخند بزن اینقدر، خیره نشو، به این کفن در و دیوارم میگه نرو نرو نرو نرو خود مسمارم میگه نرو نرو نرو نرو داری میری، اما بدون... زانو بغل کرده حسن یه گوشه زینب داره چادرتُ می پوشه داری میری، اما بدون ... کسی نداره احترام من رو جواب نمیدن یه سلام من رو فکر نکن، یادم میره، اون روزُ من... روزی که، بستن منو، تورو زدن یه بار دیگه صدام بزن بگو علی علی علی دلتنگتم عزیز من! بگو علی علی علی هی رو نگیر، از بچه‌هات پنهان نکن دست نوازشت رو اصلا ندیدیم گوشه‌ی چشِت رو اصلا کسی، باور نکرد کبود باشه بازوی تو هنوزم گریه نکن! با گریه‌هات میسوزم پا میشی، مثل قدیم، از بسترت پا میشی، بازی کنی، با دخترت گل زخمی و کبود، بمون بمون وقت رفتنت نبود بمون بمون...

پیش زمینه - یا وجیهه عندالله ...

واحد - در پی حفظ حریم خویشتن مرد باید پشت در آید نه زن هیچ دانی دختر خیرالبشر از چه جای حیدر آمد پشت در دید مولایش علی تنها شده خانه اش محصور دشمن ها شده بر دفاع شوهرش فردی ندید بین آن نامردها مردی ندید گفت باید پیش امواج خطر یار بهر یار خود گردد سپر من که تنها دختر پیغمبرم پشت این در پیشمرگ حیدرم فاطمه تنها طرفدار علی است در هجوم دشمنان یار علیست آن که باشد مرد این سنگر منم اولین قربانی حیدر منم چشم پوشیدم ز جان خویشتن ای مغیره هر چه میخواهی بزن این در کاشانه، این پهلوی من این غلاف تیغ این بازوی من کافران دست خدا را بسته اید؟ بازوی مشکل گشا را بسته اید؟ هر چه هتک حرمت از حیدر کنید هر چه بر او ظلم افزون تر کنید هر چه زان مظلوم گردانید رو هر چه ماند استخوانش در گلو من امیرالمومنین می خوانمش پیشوای مسلمین می دانمش گر شود پرپر ز جور قاتلم غنچه نشکفته در باغ دلم گر رود از ضرب سیلی هوش من گوشواره بشکند بر گوش من گر شوم با دود و آتش روبرو یا رود مسمار در قلبم فرو گر شوم در لحظهء سقط جنین از جفای دشمنان نقش زمین گر رسد در پشت در جان بر لبم افتم از پا پیش چشم زینبم هر چه آید پیش، زهرا با علیست اول و آخر کلامش یا علیست فاطمه (س) ما را هدایت می کند رهبری سوی ولایت می کند دید دشمن فاطمه (س) جان علیست بلکه با جانش نگهبان علیست دید جان مرتضی پشت در است از امام خویش هم تنهاتر است پای تا سر بغض و خشم و کینه بود کینه هایش کینه دیرینه بود بغض حیدر شعله ور در سینه داشت سنگ بود و جنگ با آئینه داشت... وای من! شد در حریم کبریا آیه ای از سورهء کوثر جدا

روضه پایانی - همه ی دلخوشی اش، داشتن فاطمه بود دل زهرایی مولا ، وطن فاطمه بود یاس خود را متمایل به کبودی میدید یاس، همرنگ عقیق یمن فاطمه بود کوچه از غربت خورشید، حکایتها داشت در ودیوار، پر از عطر تن فاطمه بود مرتضی، بار امانت نتوانست کشید مصطفی، منتظر آمدن فاطمه بود بی وضو، دست به این شعر نباید بزنید قلم ودفتر من، سینه زن فاطمه بود بر مزارم بنویسید که تا آخر عمر از محبان حسین و حسن فاطمه بود