شهادت حضرت فاطمه (س) شب سوم فاطمیه اول 96 - محمدحسین پویانفر

روضه - بزرگ مدینه بزرگ همه دعای قنوت شب فاطمه بیا خانه را آب و جارو زدم به عشقت خودم پشت در آمدم خودم آمدم تا سلامت کنم به جای همه احترامت کنم بیا احترامت فقط با من است جواب سلامت فقط با من است تو خورشید زهرای این خانه ای عزیزم تو آقای این خانه ای مهیای تو خانه را ساختم علی جان بیا سفره انداختم بیا سیر امشب نگاهت کنم تماشای رخسار ماهت کنم نگاه تو را از خدا خواستم من از دار دنیا تو را خواستم تمنای دستان سرد منی تو دلگرمی من تو مرد منی بیا چاره حال پروانه کن بیا گیسوان مرا شانه کن اگر گیسوانم بهم ریخته کمی کار خانه سرم ریخته سرم را اگر پیش تو بسته ام اگر گریه کردم کمی خسته ام خیال تو راحت رویم زرد نیست اگر گریه هم کردم از درد نیست که اینگونه دلگیر کرده تو را چه کس اینچنین پیر کرده تو را به امر پیمبر عمل میکنی بمیرم که زانو بغل میکنی ببینم تو را رو به راهی علی بمیرم برایت الهی علی غمت را روی شانه ام برده ام نگو از غریبی مگر مرده ام مدینه اگر نیست گریان تو منو بچه هایم به قربان تو به دنیا پرستی عمل میکنند شنیدم تو را کم محل میکنند اگر بی قراری به مسجد نرو اگر غصه داری به مسجد نرو کنار منو بچه هایت بمان همین جا نماز جماعت بخوان تو مولای والا مقام منی بدان تا قیامت امام منی اگر چه در خانه ات هم شکست علی خانه تو بهشت من است یل خیبر اینقدر گریه نکن جلوی در اینقدر گریه نکن من از اشک مردانه دق میکنم همین گوشه خانه دق میکنم

زمینه - اشکم دونه دونه میریزه رو گونه دنیا اینجور حیدر نمیمونه دفنم کن شبونه میرم غریبونه دنیا اینجور حیدر نمیمونه حلالم کن که من رفتم حلالم کن که من خستم حلالم کن که زحمت شد خون تازه روی دستم حلالم کن دارم میرم حلالم کن دارم که دلگیرم حلالم کن جلو چشمت تو دست به پهلو میگیرم حلالم کن که هر شب با صدا سرفم نخوابیدی حلالم کن علی جانم اگه از من بدی دیدیوای وای وای یا زهرا ...دل در اضطرابه آرزوم سرابه کاش میدیدم محسن تو گهواره الان خوابه مادر جان کجایی عشقم بود خدایی لالایی میخوندم واسه بچم تو تنهایی لالا لالا گل گندم دیگه رفتی ازین خونه آره حسرت به دل موندم نکردم موتو من شونه لالا لالا گل گندم بخواب از دست این مردم بخواب تو اون شلوغیا صدای تو دیگه شد گم تموم دلخوشی مادرا به بودن بچه ست لباسی که برات دوختم هنوز مادر توی بقچه ست حلالم کن حلالم کن حلالم کن میرم اما بی تاب بچه هامو دریاب بذار بالا سر حسین شبها یه کاسه آب لب تشنه نمونه بچم نمی تونه روزی رو میبینم تنش روی خاکا چه بی جونه پر از زخم و پر از درده تنش بی جون و سرده خدایا چی میبینم من سرش رو کی جدا کرده لباسش رو کجا بردن کجا بردن کیا بردن دیدم انگشت با انگشتر بردن و یه جا بردن بمیرم من واسه زینب دارن میرن واسه غارت دیگه رخت عزا تن کن میری مادر به اسارت ...

شعرخوانی - مشعل شب‏هاى احیاى على نقش لبخندت مسیحاى على ای خدا مشتاق یارب یاربت ای سلام انبیا بر زینبت آسمانی ها مسلمان تو اند بنده مقداد و سلمان تو اند از محبت بر جبین ما همه نقش کن هذا محبت الفاطمه روز محشر کار ما با فاطمه ست نقس پیشانی ما یا فاطمه ست

شور - بازم غم کوچه روضه نفس گیر شد اینجا همون جاست که امام حسن پیر شد کوچه شده تیره و تار ببخشن سادات پر شده از گرد و غبار ببخشن سادات امام حسن سوخت جگرش ببخشن سادات سیلی زدن به مادرش ببخشن ساداتواویلا وای پرم سوخت وای حرم سوخت وای مادرم سوخت وای مادر میزد ناله حسابی بی حاله روضه ی اون کوچه شبیه گوداله شنید صدای بچه رو ببخشن سادات گرفت راه کوچه رو ببخشن سادات سیلی و مشت میزدش ببخشن سادات به قصد کشت میزدش ببخشن سادات واویلا وای امام حسن داد زد بسه نزن نا مرددستشو برد بالا سیلی محکم زدامام حسن زار و حزین ببخشن ساداتمادرش افتاده زمین ببخشن ساداتناموس حیدرو زدن ببخشن ساداتتو کوچه مادرو زدن ببخشن سادات وای واویلا