شهادت حضرت فاطمه (س) شب دوم فاطمیه اول 95 - محمدحسین پویانفر

روضه - تا که جان هست گدایم به عطایای حسن سرمه ی چشم ترم خاک کف پای حسن مقصد سیر و سلوکم شده کوه کرمش غرق احسان شده ام در دل دریای حسن مادرم خادمه ی مادر مظلومه ی او پدرم تعزیه دار غم بابای حسن خوب رویان جهان مست مه طلعت او برده غارت دل من زلف چلیپای حسن الدّخیلم شده بر قاسم گلگون کفنش سر من باد فدای گل رعنای حسن غصه هایش نتوانم که شمارش بکنم خم شد عالم کمرش از غم عظمای حسن پیش چشمان حسن مادر او را کشتند آه… مادر شده ورد لب شبهای حسن گفت: لایوم کیومک دَمِ آخر به حسین ریخت زینب به هم از ذکر “حسین وایِ “حسن شاعر : حسین رضایی

شعرخوانی - امام حسن مهربونی و کریم من گدای روضه هاتم از قدیم در خونت من یه عمره نوکرم اگه بیرونم کنی کجا برم باز اومدم محضرت ادب کنم رزق فاطمیمو طلب کنم تو دستته روزی ما نوکرا ای فدای مادر تو مادرا یه بی حیا اومدش تو کوچه ها سیلی زد به مادر تو بی هوا غرورتو دل مضطرت شکست گوشواره تو گوش مادرت شکست تو کوچه ها یه صدا شنیده شد چادری که رو زمین کشیده شد خود خدا روضه خونه فاطمه است توی کوچه رد خونِ فاطمه است چهل نفر در خونت اومدن مادرت رو تازیونه میزدن اون نانجیب که به در زدش لگد به بابات علی میزد حرفای بد چه روزی بود اون غروب پر بلا باز گریز روضه رفت تا کربلا ولی سری از بدن جا نشد نه مدینه مثل کربلا نشد تو قتلگاه پیره مردا با عصا میزدن به اون مُرَمِلُ الدِما اما توی خیمه ها ناله ها شنیده شد معجر از سر زنا کشیده شد

زمینه - خواهش من و ببین روم و نزنی زمین چیز دیگه ای از تو نمیخوام همین بهار عمر هر کسی جوونیه جوونیه مادرمون خزونیه خزونیه که روی اون نشونیه روی صورته تو کوچه مادر و می کشوند و منم دق کردم کسی نمی دونه چقدر هق هق کردم دق کردم دستمو ول نکن مادر تا که با هم بریم خونه دیدن دست لرزونت تن منو می لرزونه صدای مادرم هنوز تو گوشمه هر چقدر از کوچه بگم بازم کمه رو دل من قدر یه دنیا ماتمه بی مادر شدم تو کوچه کسی به دادمون نرسید ترسیدم مادرو بی هوا تا که زد لرزیدم ترسیدم پیچیده توی این کوچه صدای ناله و فریاد من با چشای خودم دیدم مادر من زمین افتاد خاکی شده چادرش نه نمیشه باورم جایی رو نمیبینه چرا مادرم نفس مادر دیگه بالا نمیاد خوب میشه حالش میدونم خدا بخواد خونه ی آرزوی من رفته به باد سخته رفتنش چند وقته هوای خونمون همیشه دلگیره مادرم از جوونی و دنیا سیره دلگیره کبودی چشم مادر داره عذاب میده منو میگه که رنگ و روت زرده هر کسی که دیده منو سایه ی تو رو سرم عمر منی مادرم کاشکی تو بمونی پناه آخرم

شور - بن الزهرا سیاه پوشن بن الزهرا عزادارن بن الزهرا روی شونه همه شال عزا دارن یا رب اگه فاطمی ام حیدری ام چون تو دوسم داری یا رب خودت همین شبا برای فاطمه عزا داری شکر لله منم عبد الزهرا خدا رو شکر که روزی شد بشم عبد تو ای مادر همه ایل و تبار من غلام حضرت حیدر مادر خدا رو شکر به زیر سایه پرچم تو هستم مادر بازم به تربت کربلا لب زدمو مستم شکر لله منم عبد الزهرا به صبر دخترت زینب به مظلومی ثار الله به خون محسنت مادر فداییتم ابد ولله ای وای کنار بستر زینب تو رفته دیگه از حال ای وای تو هم کنار زینب اومدی لطمه زنان گودال شکر لله منم عبد الزینب