شهادت حضرت فاطمه (س) شب چهارم فاطمیه اول 96 - حنیف طاهری

روضه - امشب به نخل آرزویم برگ پیداست در چهرة زردم نشان مرگ پیداست امشب مرا در بستر خود واگذارید بیمار بیت وحی را تنها گذارید دوران هجرم رو به اتمام است امشب خورشید عمرم بر لب بام است امشب بیرون برید از خانه زینب را که حاشا مادر دهد جان و کند دختر تماشا گویید مولا را که در مسجد نشیند تا مرگ یارش را به چشم خود نبیند خجلت زده از اشک فرزندان خویشم اسما تو تنها وقت مردن باش پیشم پیش حسن از اشک ماتم رخ نشوئی جان حسینم با علی حرفی نگوئی چون روز آخر بود، کار خانه کردم گیسوی فرزندان خود را شانه کردم دید چه حالی در نمازم بود اسماء؟ این آخرین راز و نیازم بود اسماء آخر نگاه خویش را سویم بیفکن میخوابم اینک پرده بر رویم بیفکن بنشین کناری ناله از دل در خفا زن بانوی خود را لحظه‌ای دیگر صدا زن دیدی اگر خامش به بستر خفته‌ام من راحت شدم، پیش پیمبر رفته‌ام من آیند چون اطفال معصومم به خانه پرسند از مادر خبرداری تو یا نه؟ دیدند اگر خاموش و بی‌تاب است مادر آهسته با آنها بگو خواب است مادر چون سوی حجره کودکانم رو نهادند یکباره روی جسم رنجورم فتادند مگذار ساعتها تنم در بر بگیرند مگذار آنان هم کنار من بمیرند بفرست مسجد آن دو طفل نازنین را کآرند بالینم امیرالمؤمنین را شبها برایم بزم اشک و غم بگیرند در خانة آتش زده ماتم بگیرند از من بگو با زینب آزاد? من برچیده مگذاری شود سجاد? من من رفتم اما یادگارم زینب اینجاست تکرار آهنگ دعایم هر شب اینجاست

زمینه - من از مدینه شدم دل آژار علی مظلوم خدانگهدار دل شب غسلم بده دل شب کفنم کن گریه برا حسینو دردای حسنم کن تا اشکت میریزه دل زهرا میلرزه یه تار موت علی جان به عالمی می ارزه با اینکه مولا هنوز جوونم دیگه نمیخوام زنده بمونم تو جوونی از غمت میبینی پیرم علی من برم تنها میشی برا تو بمیرم علی من طاقت ندارم دردام بیشماره بعد من علی جان زینب خونه داره

شور - باز خونه دار عشق ما اونکه مدار گردونه برای نون سفره مون دسداسشو میگردونه انگار ی که بهشت ما خنده رو لبهاش نمیاد بعد شکست تو کوچه زوری تو دستاش نمیاد لرزونه دستاش غلتونه اشکاش رنگ تاریکه قاب رو چشماش وای وای وای مادر شبا که از خواب پا میشه میبینم عطر پیرهنش میون خونه پیچیده بوی شکوفه ی تنش میون محراب دعاست ولی چقدر غریبونه با گریه های بی صداش دل ما رو میسوزونه چی میشه مادر پا شه از بستر ماه و خورشید خونه ی حیدر وای وای وای مادر بارون زیر چادرش سجاده شو تر میکنه گمون کنم که بی رمق با گریه هاش سر میکنه صبحا که از خواب پا میشه تکیه به زانو میزنه برای دلخوشی ما خونه رو جارو میزنه سرد و دلگیره از دنیا سیره هجده سالشه و مادرم پیره ...

شور - الا ای زخمی الا ای تشنه شکسته بالت غریب مادر دارم میبینم چه غوغاییه توی گودالت غریب مادر به روی خاک بیابان هایی جلوی چشمام غریب مادر تو گودال تنگ سر زخمیته به روی پاهات غریب مادر هنوز هست جای لب پیغمبر روی پیشونیت غریب مادر چرا افتاده تو دستای شمر موهای خونیت غریب مادر نشست رو سینه درست وقتی که نگاه کرد خواهر غریب مادر جلو چشم من شدی تو بی سر زدی تو پرپر غریب مادر