شهادت حضرت فاطمه (س) شب دوم فاطمیه دوم 99 - محمدحسین پویانفر

روضه - از ابتدا قیامت او آشکار بود آن بانویی که ممتحن کردگار بود در بندگی خویش خدای بقیه بود سر تا به پاش مظهر پروردگار بود در خانه با کنیز خودش هم کلام بود در سجده با خدای خودش همجوار بود مردان جنگی از پس او بر نیامدند با اینکه بر جراحت پهلو دچار بود کاری به این نداشت که تنها و بی کس است وقت گذر ز کوچه چه با اقتدار بود ! زهرا عجیب غیرتی عشق حیدر است پای علی برای بلا بی قرار بود از گرگ های شهر فدک را گرفته بود کرّار بود گرچه خودش خانه دار بود بستند راه کوچه ! مگر کم میاورد ؟! غافل از آن که چادر او ذوالفقار بود سیلی زدند جا بزند ! گفت یا علی ! یک دم عقب نرفت ! سراپا وقار بود رویش کبود شد ، رویشان را سیاه کرد با قامت شکسته عجب پای کار بود تا حشر خاک بر سر اهل مدینه کرد آن معجری که روی سرش پر غبار بود اصلا نخورد غصه ی آن گوش پاره را اما حسن نشست و پی گوشوار بود واضح تر از همیشه علی را نظاره کرد هرچند چشم هاش از آن ضربه تار بود ارثیه داد حضرت مادر به دخترش ارثیه ای که درد و غم بی شمار بود وقتی سر عزیز خدا رفت روی نی زینب اسیر هلهله ی سی هزار بود از یک کفن مضایقه کردند کوفیان بر روی بوریا بدنی آشکار بود در راه زینب از همه بدتر عذاب دید دخت علی به ناقه ی عریان سوار بود دستش شکست و دست ستم را ز پشت بست با دست بسته فاتح این کارزار بود شاعر : سید پوریا هاشمی

زمینه - تو را هستم نوکر مرانم از این در تمام مادرها فدای تو مادر مه عالمینی مرا نور عینی به عشق تو هستم حسینی یا ام الائمه یا زهرا به شأنت نازل شد به پیغمبر آیه دعا کردی هر شب برای همسایه تو را جان مولا به یاسین به طاها مگیر از سرم سایه ات را یا ام الائمه یا زهرا

تک - به نام نامی فاطمه؛ به اذن شاه کربلا به نام ماه علقمه؛ به اذن حضرت مرتضی سینه زن سینه سپره؛ سینه زن زیر علم فاطمه است سینه زن جون به کفه و سینه زن؛ سینش حرم فاطمه است یا علی تا قیامت؛ با علی تا شهادت سلام ما بر ساحت پاره ی تن مصطفی به تیغ بران علی؛ به ذوالفقار مرتضی چادر رایت الهدی است؛ چادر رو سر همه نوکر است چادر مثل علم؛ چادر محور حدیث کساست از دعات دارم عزت؛ زندگیم داره برکت یا علی تا قیامت؛ با علی تا شهادت به نام نامی فاطمه؛ به اذن شاه کربلا به نام ماه علقمه؛ به اذن حضرت مرتضی سینه زن سینه سپره؛ سینه زن زیر علم فاطمه است سینه زن جون به کفه و سینه زن؛ سینش حرم فاطمه است

تک - حسین جان به یاد لبت یک شبم خواب راحت نداشتم کنار تن بی سرت کاسه ی آب گذاشتم واویلا حسین جان تو بودی و گودال و ریگ و تنت زیر نیزه خداحافظی کردی با زینبت زیر نیزه واویلا صدا میزدم مادرت رو یا مظلوم نشون میدادم حنجرت رو یا مظلوم صدا میزدم مادرت رو ای بی کس به دامن بگیره سرت رو یا مظلوم یا مظلوم حسین حسین جان حسین جان به صحرا سپردم که با خاک بپوشونه داداش تنت رو بمیرم که بردن جلو چشم من پیرهنت رو واویلا تا حالا از این خونواده زنی رو نبردن اسارت الهی میمردم نمیدیدم اونقدر جسارت به آتیش کشیدن حرم رو یا مظلوم نبودی شکستن سرم رو یا مظلوم ندیدی چشای ترم رو با غیرت شلوغی دور و برم رو یا مظلوم یا مظلوم حسین جان حسین جان

روضه