شهادت حضرت فاطمه (س) شب اول فاطمیه اول 1400 - محمدحسین پویانفر

روضه - توان واژه کجا و مدیح گفتن او قلم قناری گنگی است در سرودن او کشاندنش به صَحاری شعر ممکن نیست کُمِیت معجزه لنگ است پیش توسَن او چه دختری که پدر پشت بوسه ها میدید کلید گلشن فردوس را به گردن او چه همسری که برای علی به حَظِ حضور طلوع باور معراج داشت دیدن او چه مادری که به تفسیر روز عاشورا حریم مدرسه کربلاست دامن او بمیرم آن همه احساس بی تعلق را که بار پیروهنی را نمیکشد تن او دمی که فاطمه تسبیح گریه بردارد پیام می چکد از چلچراغ شیون او از آن ز دیده ما در حجاب خواهد ماند که چشم را نزند آفتاب مدفن او

واحد - دست بشکسته ام بود به سوی خدا ای علی جان بیا که من گرفتم شفا من جوان توام قد کمان توام ای علی جان ای علی جان ای علی جان ای علی جان بسته بار سفر تنها طرفدار تو رفتم از خاانه ات خدانگهدار تو حاجتم شد روا ای شه لافتی