ظهر شهادت حضرت فاطمه (س) 1400 - حنیف طاهری

روضه - روز آخره داری کار میکنی روزای خوبمو تکرار میکنی ولی خانمم بدون با رفتنت دنیا رو رو سرم آوار میکنی چشمای بسته تو وا کن دوباره نگاه کن چجوری اشکام میباره هیچ کسی جز غم تو نمیتونه مرد عالمو به زانو درآره ای ملیکه من خونه نشین پاشو از جا پیش شوهرت بشین از تو مسجد تا در حجره تو میدونی چند دفعه افتادم زمین کاش میشد دست روی یبازوت بذارم بچه هاتو باز رو زانوت بذارم کاش میشد که قبل رفتن سفر مرهمی رو زخم پهلوت بذارم جوونم داری با قد خم میری مثل سایه از روی سرم میری تو مدینه به من شکسته دل تو سلام میکردی که تو هم میری آه سردت علی رو میلرزونه جگرم رو رفتنت میسوزونه کاش میشد دست عجل به جای تو منو تو تابوت تو بخوابونه ...

زمینه - دریا دریا چشمام می باره امشب انگار مادر بی قرار بی قراره یه دستشو روی دیوار یه دست به پهلو می گیره نمی دونم چی شد تو کوچه از بابامون رو می گیره ای مادر جوونم یاس قدکمونم تو میری و دیگه من زنده نمی مونم دریا دریا چشمام می باره امشب انگار مادر بی قرار بی قراره برده از باغ گرد خزونو تا با یه زحمت زد آب و جارو خونه مونو با دستای مهربونش موهامونو کرده شونه خدا رو شکر بهتره حالش که روشنه تنور خونه تو بستر غریبی غرق داغ و درده نفس آخر ای کاش به سینه برگرده دریا دریا چشمام می باره امشب انگار مادر بی قرار بی قراره گرم خوابه چشمای مردم تو بستر بیداره نگرون عصر دهم نوازش گرم دستاش شونه ی موی حسینه بوسه های آخر مادر نذر گلوی حسینه مرغ بی پر و بال دائم میره از حال با گریه میگه مادر وعده ی ما گودال

واحد - دیده بسته ای پا سوی قبله کشیدی وای من تا نمردم چشم خود را باز کن زهرای من من به احزاب و احد یکدم نلرزیدم ولی تا تو افتادی ز پا لرزید دست و پای من کاش جانم با نفس از سینه می‌آمد برون کاش می‌مردم مدینه نیست دیگر جای من قنفذ بیدادگر جان مرا از من گرفت تو زمین خوردی و از هم شد جدا اعضای من تو به خود از درد پیچیدی و نگشودی لبی تا نیاید از جگر یک لحظه واویلای من حیف باغ آرزوهای مرا آتش زدند رفت از کف غنچ? من لال? حمرای من

واحد - ای صفحات آسمان تکیه گه جلال تو عرش خدای لم یزل جلوه گه کمال تو هست بهشت عافین رشحه ای از جمال تو مادر آسمان نشین چشم امید ما همه منم گدای فاطمه وحدت ناب عشق ناب عرش خداست جای تو چشم پیمبران سوی دست گره گشای تو روز جزا شفاعتی دست منو عطای تو یکسره گوش میشوم تا شنوم صدای تو دست مرا بگیر با دست امیر علقمه منم گدای فاطمه بر تن نوکران خود پیرهن عزا ببین پلک شکسته باز کن مجلس شور ما ببین برو به عرش و با خدا بگو خداخدا ببین پای لوای مرتضی زحمت بچه ها ببین قسم به عشق فاطمه ست مادر عشق ما همه منم گدای فاطمه ...

نغمه - لافتی الا علی لا سیف الا ذوالفقار ...

شور - مهر مادری بارونه قلب من به تو مدیونه نور چادر زهرایی تاریکی رو میسوزونه توی روضه هایی که قدم میزنی واسه دلخوشی ما حرم میزنی واسه بچه هات نذری بده هر کسی خودت دیگه نذریشو به هم میزنی ملیکه انسیه ملیکه صدیقه ملیکه مرضیه مادر شما که راضی باشی از این بیچاره خدا هم راضیه مادر مدیونم مدیونم به دعای تو جانم جانم جانم به فدای تو میدونم نگاهمون کردی با قلبت صدامون کردی کربلا شبای جمعه با گریه دعامون کردی تو چیزی نگفته هم میگیره دعات خدا بهترین ها رو نوشته برات کف پاتو از وقتی حسین بوسه زد ملائک بهشتو میبینن زیر پات چقدر با این روضه چقدر با این پرچم چقدر با عشقت مأنوسم اباعبدالله دستمو میگیرم دست مادر رو که میبوسم مدیونم مدیونم به دعای تو جانم جانم جانم به فدای تو از عشق تو جانان گفتم یک عمری حسن جان گفتم رو هر منبری که رفتم از مولا به قرآن گفتم علی مونده خیره تا عبادت کنی خدا رو تو محرابت زیارت کنی خدا آفریدت تا قیامت کنی همه اهل محشر رو شفاعت کنی به عشقت مدیونم همیشه میخونم الهی شکر از این نعمت که گریه کن های حسین میشن همسایه های مادر تو جنت مدیونم مدیونم به دعای تو جانم جانم جانم به فدای تو