شهادت حضرت فاطمه (س) شب دوم فاطمیه دوم 1400 - حنیف طاهری

روضه - مبهوت مانده فلسفه از این کمال ها از لطف او گرفته زبان ها مجال ها یک لحظه مصطفی و همان جاست مرتضاست یک جا ظهورکرده جمال و جلال ها از بوسه بوسه های پیمبر به دستهاش هر دو رسیده اند به اوج کمال ها با یک خطابه ، کار نبی گونه کرد و گفت تنها علی است مرز حرام و حلال ها سکان عرش و رشته خلقت به دست اوست ترسی نداشت در دل خود از جدال ها نفرین اگر نکرد به امر امام بود او فاطمه است، مظهر این امتثال ها آن روز اگر بلال اذان شکسته خواند امروز روی مأذنه ها ما بلال ها با روضه می کشیم وسط پای کوچه را بعد از گذشت این همه از عمر سال ها آتش کجا و معجر ریحانه بهشت ؟ ماندند زیر بار هزاران سوال ها یک جمله عمق جان مرا واژه واژه سوخت آخـر چگـونه پـر زده با اینــکه بال هـا

زمینه - مرد خیبر مرد حنین گریه نکن جون حسین ای دل خون از زخم زبون با من نگو پیشم بمون چرا گریونی شاه دلخستم تا جون دارم من پای تو هستم بخون با من ای یار دیرینم فغان و آه ای یار غمگینم امان ای دل ای دل مان ای دل امان ای دل ای دل مان ای دل

شور - مهر مادری بارونه قلب من به تو مدیونه نور چادر زهرایی تاریکی رو می سوزونه توی روضه هایی که قدم می زنی واسه دل خوشی ما حرم می زنی واسه بچه هات نذری بده هر کسی خودت دیگه نذریشو به هم میزنی ملیکه انسیه ملیکه صدیقه ملیکه مرضیه مادر شما که راضی باشی از این بیچاره خدا هم راضیه مادر مدیونم مدیونم به دعای تو جانم جانم جانم به فدای تو می دونم نگاهمون کردی با قلبت صدامون کردی کربلا شبای جمعه با گریه دعامون کردی تو چیزی نگفته هم می گیره دعات خدا بهترین ها رو نوشته برات کف پاتو از وقتی حسین بوسه زد ملائک بهشتو میبینن زیر پات چقدر با این روضه چقدر با این پرچم چقدر با عشقت مأنوسم اباعبدالله دستمو میگیره دست مادر رو که می بوسم مدیونم مدیونم به دعای تو جانم جانم جانم به فدای تو از عشق تو جانان گفتم یک عمری حسن جان گفتم رو هر منبری که رفتم از مولا به قرآن گفتم علی مونده خیره تا عبادت کنی خدا روتو محرابت زیارت کنی خدا آفریدت تا قیامت کنی همه اهل محشر رو شفاعت کنی به اشکم مدیونم همیشه میخونم الهی شکر از این نعمت که گریه کن های حسین میشن همسایه های مادر تو جنت مدیونم مدیونم به دعای تو جانم جانم جانم به فدای تو