شهادت حضرت فاطمه (س) شب پنجم فاطمیه دوم 1400 - محمدحسین پویانفر

روضه - دنیا به چشمش از تو بهتر را نخواهد دید عالم دگر مثل تو دلبر را نخواهد دید دیگر علی بعد از تو روز خوش نخواهد دید دیگر کسی لبخند حیدر را نخواهد دید با حافظ قرآن بگو فکر کفن باشد از صبح فردا روی کوثر را نخواهد دید آری حسن دلخوش به غسل نیمه شب بود میگفت علی بازوی مادر را نخواهد دید حیدر سه دفعه تا در خانه زمین افتاد مردی چنین در شعله همسر را نخواهد دید هر کس تو را رنجاند بانو مطمئن باشد روز جزا روی پیمبر را نخواهد دید ...

واحد - مادر بی گناه من فدای تو سینه زنت به کی بگم چهل نفر غریب گیر آوردنت پیش علی به قصد کشت حرومیا میزدنت فراریای احد و غریب گیر آوردنت رسونده به نون و نوا قنفذ پستو کشتنت میون شهر پدریت غریب گیر آوردنت حسین گلای لاله رو تا میبینه رو پیرهنت میزنه ناله و میگه غریب گیر آوردنت یه کاری کردن که دعا کنی برای رفتنت مسلمونا بعد بابات غریب گیر آوردنت خوردی زمین تو بی هوا جلوی چشم حسنت گم کردی راه خونه رو غریب گیر آوردنت روضه خونت امام حسن امام حسین سینه زنت چه سخته واسه بچه هات غریب گیر آوردنت با اشک و آه علی میگفت موقع غسل و کفنت فاطمه جان منو ببخش غریب گیر آوردنت به قتلگاه کشوندنت جلوی چشم مادرت سیلی زدن به خواهرت غریب گیر آوردنت

واحد - با یاد تو کوله بار خاطره هامه رو دوشم اشکام میریزه وقتی اسم تو میپیچه تو گوشم هر گوشه از این دنیا باشم تو هوای شیش گوشم شیش گوشم رو همراهی ما پر میگیره دل من به هوای تو رو بال نسیم حتی توی خیال راه افتادیم به قرار تو جاده ی عشقت برسیم دوریم از تو ولی لحظه به لحظه به یاد هوای حرم هم نفسیم مولا یا مولا یا مولا یا مولا

تک - محاسن تو غرق خونه چجوری کشتنت بمونه میگن امام رضا میدونه آب ندادنت بمونه روضه ی پیرهنت بمونه غارت شد تنت بمونه می خونه خواهرت نشناختمت به جان مادرت نشناختمت چی اومده سرت نشناختمت جنگ رو به خیمه ها کشوندن خیمه ی زینب رو سوزوندن فاتحه ی حرم رو خوندن از این حرم یه عده زن موند از تو فقط یه پاره تن موند تن تو بی غسل و کفن موند مقطعه تنت نشناختمت چجوری کشتنت نشناختمت گمشده پیرهنت نشناختمت

تک - آخه غربت چقدر کسی از داغ تو نرنجید آخه غربت چقدرکسی مشکی برات نپوشید آخه غربت چقدر نه یه مجلس ختمی گرفتن برات نه یه پارچه سیاه زدن همسایه هات دردشونو به کی بگن بچه هات کار زمونه است خرمای ختم تو روی طاقچه ی خونه است گلدون یاست وسط باغچه ی خونه است کار زمونه است آخه غربت چقدر آخه غربت چقدر کسی رو غیر چاه نداری آخه غربت چقدر جایی واسه یه آه نداری آخه غربت چقدر نه یه سنگ مزاری گذاشتن برات نه یه پارچه ی سبزی کشیدن به جات دردشونو به کی بگن بچه هات رفتی و موندم زینبو با گریه روی زانو نشوندم آخ که با چه حالی برات فاتحه خوندم رفتی و موندم آخه غربت چقدر

تک - پای بساط سینه زنی بود از تب عشقت شعله کشیدم این دفعه هم با قصد زیارت هرجوری بود به روضه رسیدم ای بهونه ی زنده موندنم اوج لذته روضه خوندنم تربتت شفا حسین اشک تو دوا حسین شاه کربلا حسین ای جان معدن وفا حسین رحمت خدا حسین میکُشی مرا حسین ای جان یه چشم جای حسن یه چشم جای حسین میمیرم پای حسن میمیرم پای حسین جاری عشقت تو رگ و خونم یعنی که با تو زنده میمونم انقده که تو روزی رسونی پر میشه با تو سفره ی نونم این تمومی باوره منه روضه سقف روی سره منه نون و والقلم حسین صاحب دلم حسین خاک تو گلم حسین ای جان اسم رو علم حسین قربونت برم حسین تا ابد میگم حسین ای جان یه چشم جای حسن یه چشم جای حسین میمیرم پای حسن میمیرم پای حسین گریه تو روضت حالمو خوب کرد گریه تو روضت راه نجاته وقتی که چشمام داره می باره یعنی که اشکام رنگ فراته از حرارتت گرمه زندگیم نوکریت شده اوج بندگیم سجده گاه من حسین تکیه گاه من حسین ای پناه من حسین ای جان نور راه من حسین پادشاه من حسین اشک و آه من حسین ای جان یه چشم جای حسن یه چشم جای حسین میمیرم پای حسن میمیرم پای حسین