وفات حضرت معصومه (س) 1400 - محمدحسین پویانفر

روضه - اگرچه گداها وفایی ندارند کریمان گدا را محل می گذارند به بی آبرویی من رحم کردی و الاّ گناهان من بیشمارند برای ظهور تو کاری نکردم خوشا دوستان تو که اهل کارند بجای سخن گفتن از وصل رویت چرا دوستانم به غیبت دچارند! بیا و ببین چهرهء شهر، زخمی وَ آئینه ها محو گرد و غبارند چقدر آرزومند دیدار، مُردند! همه زیر خاکند و در انتظارند به خوابم بیا لااقل، دلخوشم کن بیا تا که چشمان خشکم ببارند نشد که شوم مثل آن عاشقانی که با یاد خال لبت بیقرارند چنان طفل بیتاب و بی خانمانم مرا کِی به دست حرم می سپارند علی دیده که فاطمه بر زمین خورد علی دیده اطفال، گوشه کنارند.... شاعر : رضا دین پرور

زمینه - دل سرا پرده محبت اوست دیده آیینه دار طلعت اوست من که سر در نیاورم به دو کون گردنم زیر بار منت اوست تو و طوبی و ما و قامت یار فکر هر کس به قدر همت اوست گر من آلوده دامنم چه عجب همه عالم گواه عصمت اوست من که باشم در آن حرم که صبا پرده دار حریم حرمت اوست بی خیالش مباد منظر چشم ز آن که این گوشه جای خلوت اوست هر گل نو که شد چمن آرای ز اثر رنگ و بوی صحبت اوست دور مجنون گذشت و نوبت ماست هر کسی پنج روز نوبت اوست ملکت عاشقی و گنج طرب هر چه دارم ز یمن همت اوست من و دل گر فدا شدیم چه باک غرض اندر میان سلامت اوست فقر ظاهر مبین که حافظ را سینه گنجینه محبت اوست شاعر : حافظ

واحد - شیعه در انتظار خسته و بی قرار آه از این روزگار ای ماه زهرا ای صفا بخش هر صاحب تیغ کج می کنی کی فرج بر اهل دنیا یابن الزهرا العجل العجل یابن الزهرا العجل العجل نور دلها العجل العجل یابن الزهرا العجل العجل یابن الزهرا العجل العجل زاده هل اتی بیت خیر الوراء سکه عشق تو گردیده رایج ای به نفسی فداک آبرودار خاک دختر حضرت باب الحوائج هستم هستم سائل کوی تو باشد دستم تا ابد سوی تو زائرانت همه ساکن جنت و زائر قبر هر یازده امامند من که باشم اگر که بروجردی و مثل بهجت تو عبد و غلام اند ای قربان تو و کوی تو باشد دستم فقط سوی تو السلام علی روح قالوا بلی ساکن کربلا ابی عبدالله سایه ات بر سرم یا امام الکرم دعوتم کن حرم ابی عبدالله جان زهرا بطلب کربلا آقا ما را بطلب کربلا مولا مولا یا حسین سیدی ...

روضه